Vincenzo Giordano Orsini (αντιτορπιλικό)
 Το Vincenzo Giordano Orsini εν πλω. | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | αντιτορπιλικό κλάσης Giuseppe Sirtori |
| Ναυπηγείο | Cantieri navali Odero, Σέστρι Πονέντε (Sestri Ponente) |
| Κατάληξη | Αυτοβυθίστηκε στο λιμένα της πόλης Μασάουα στις 8 Απριλίου 1941. |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | κανονικό: 709 t (698 LT) πλήρες: 914 t (900 LT) |
| Μήκος | 73,54 m (ολικό) |
| Πλάτος | 7,34 m |
| Βύθισμα | 2,7 m (μέσο) |
| Πρόωση | το προωστικό σύστημα είχε ονομαστική μέγιστη ισχύ 15500 shp. |
| Ταχύτητα | 30 kn |
| Αυτονομία | 1700 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 12 kn. |
| Πλήρωμα | 98 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 6 πυροβόλα των 102 mm 2 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 40 mm 2 δίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 450 mm 10 νάρκες |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το incenzo Giordano Orsini ήταν ένα από τα τέσσερα αντιτορπιλικά κλάσης Giuseppe Sirtori που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πλοία της κλάσης Giuseppe Sirtori είχαν μήκος 72,5 m στην ίσαλο γραμμή και συνολικό μήκος 73,54 m, πλάτος 7,34 m και μέσο βύθισμα 2,7 m. Είχαν εκτόπισμα 709 t (698 LT) με κανονικό (standard) φορτίο, το οποίο έφτανε τους 914 t (900 LT) με πλήρες. Το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 98 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες. Το προωστικό σύστημα είχε ονομαστική μέγιστη ισχύ 15500 shp, χάρη στους οποίους μπορούσαν θεωρητικά να φθάσουν σε μέγιστη ταχύτητα 30 kn, αν και σε υπηρεσία έφτασαν έως και τους 33,6 kn και μέγιστη ισχύ περίπου 17000 shp. Η ακτίνα δράσης τους ήταν 1700 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 15 kn.[1][2]
Το Giuseppe Sirtori διέθετε έξι πυροβόλα των 102 mm, ενώ ο ελαφρύς οπλισμός του αποτελούνταν από ένα ζεύγος αντιαεροπορικών πυροβόλων των 40 mm και δύο πολυβόλα των 6,5 mm. Ήταν επίσης εξοπλισμένο με δύο δίδυμους τορπιλοσωλήνες των 450 mm, έναν σε κάθε πλευρά του πλοίου. Μπορούσε επίσης να μεταφέρει έως και δέκα νάρκες.[1]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Το Vincenzo Giordano Orsini ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της Cantieri navali Odero στο Σέστρι Πονεντε (Sestri Ponente) όπου και καθελκύστηκε στις 23 Απριλίου 1917.[1]
Το 1941 το Vincenzo Giordano Orsini ανήκε στον ιταλικό στολίσκο της Ερυθράς Θάλασσας. Στις 8 Απριλίου του έτους αυτού, αυτοβυθίστηκε στο λιμένα της Μασάουα, της τότε Ιταλικής Ερυθραίας, προκειμένου να παρεμποδιστεί η αξιοποίηση του λιμένα από τις βρετανικές δυνάμεις που εισέρχονταν στην πόλη στο πλαίσιο της Εκστρατείας της Ανατολικής Αφρικής.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Fraccaroli, Aldo (1970). Italian Warships of World War 1. London: Ian Allan. ISBN 0-7110-0105-7.
- Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6.
- Fraccaroli, Aldo (1985). «Italy». Στο: Gray, Randal. Conway's All the World's Fighting Ships 1906–1921. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. σελίδες 252–290. ISBN 0-85177-245-5.
- Roberts, John (1980). «Italy». Στο: Chesneau, Roger. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. New York: Mayflower Books. σελίδες 280–317. ISBN 0-8317-0303-2.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
- Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8.
| ||||||||
