Les Belles Lettres

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Les Belles Lettres
ΚλάδοςΕκδότης
Ίδρυση1919
ΙδρυτήςΈνωση Γκιγιώμ Μπυντέ
Έδρα Γαλλία, Παρίσι, Γαλλία
Σημαντικά πρόσωπαAssociation Guillaume-Budé
Ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο γαλλικός εκδοτικός οίκος "Les Belles Lettres" ειδικευόταν αρχικά στην έκδοση αρχαίων συγγραφέων. Ιδρύθηκε το 1919 στο Παρίσι. Ο κατάλογός του οίκου σήμερα περιλαμβάνει περισσότερα από χίλια ελληνικά, λατινικά, κινεζικά και σανσκριτικά κείμενα, σε δίγλωσσες εκδόσεις και από διάφορους κλάδους που σημάδεψαν την πρόοδο της ανθρώπινης γνώσης[1].

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνήθεις ιστορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με συνήθεις ιστορικές αφηγήσεις, η αρχική ιδέα για την ίδρυση των "Belles Lettres" αποδίδεται στον γλωσσολόγο και μελετητή της κελτικής γλώσσας Joseph Vendryes[2][3]. Ο ίδιος είχε την επιθυμία να πάρει μαζί του μια κριτική έκδοση του Ομήρου, πιο συγκεκριμένα της Ιλιάδας. Δεν μπορούσε παρά να πάρει στα χέρια του τη γερμανική έκδοση της Teubner ή εκείνη που πρότεινε η γαλλική Hachette, που όμως υστερούσε επιστημονικά. Τότε προέκυψε η ιδέα να δημιουργηθεί μια γαλλική συλλογή επιστημονικών εκδόσεων αρχαίων κειμένων, ώστε να μην υπάρχει γερμανική εξάρτηση.

Η προέλευση του εκδοτικού οίκου Belles Lettres είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πλαίσιο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου [4]. Η ένοπλη σύγκρουση αναζωπύρωσε τη μακροχρόνια πνευματική αντιπαλότητα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας από την ήττα του 1870. Στον τομέα της φιλολογίας, οι Γάλλοι, παρά τη μακραίωνη παράδοσή τους στην έκδοση ελληνικών και λατινικών κειμένων, υστερούσαν σαφώς έναντι των Γερμανών. Όσον αφορά τις πιο πρόσφατες εκδόσεις της Hachette, απευθύνονταν κυρίως σε μαθητές λυκείου και νέους επιστήμονες. Στο πατριωτικό πλαίσιο του πολέμου, η κατάσταση αυτή έγινε αντιληπτή ως ταπεινωτική.

Η δημιουργία του Συνδέσμου Γκιγιόμ Μπυντέ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σχέδιο άρχισε να διαμορφώνεται το 1916 γύρω από τον Πολ Ζιράρ, καθηγητή ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στη Σορβόννη[5]. Μετά από πολυάριθμες επαφές, κυρίως μέσω επιστολών, με τους περισσότερους Γάλλους ελληνιστές και λατινολόγους, οργανώθηκε μια πρώτη συνάντηση στις 19 Νοεμβρίου 1916 στο Κολλέγιο της Γαλλίας υπό την εποπτεία του Μορίς Κρουαζέ, ο οποίος κατείχε την έδρα της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας[6]. Στις 24 Φεβρουαρίου 1917 ο Μορίς Κρουαζέ, με τη βοήθεια δεκατριών συναδέλφων του από το Παρίσι και την επαρχία, εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία καλούσε σε εγγραφές για την ίδρυση ενός σωματείου με σκοπό τη δημιουργία, σε συνεργασία με υπάρχοντα εκδοτικό οίκο, συλλογής εκδόσεων ελληνικών και λατινικών κειμένων [7]. Στις 8 Ιουλίου 1917 πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική γενική συνέλευση της Ένωσης Γκιγιόμ Μπυντέ -που πήρε το όνομά της από τον μεγάλο Γάλλο ανθρωπιστή του 16ου αιώνα. Ο Μορίς Κρουαζέ εξελέγη πρόεδρος, με δύο αντιπροέδρους, τον Λουί Χαβέ και τον Πολ Ζιράρ, γενικό γραμματέα τον Πολ Μαζόν, βοηθό γραμματέα τον Λουί Μποντίν και έναν ταμία[8].

Η ίδρυση του εκδοτικού οίκου Les Belles Lettres[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σύλλογος Γκιγιόμ Μπυντέ εκείνη την εποχή είχε ελάχιστους οικονομικούς πόρους και δεν μπορούσε να βρει εκδοτικό οίκο με τον οποίο να συνεργαστεί. Με τη βοήθεια του βιομήχανου Émile Lafuma, ο μυθιστοριογράφος Jean Plattard κατάφερε να βρει το απαραίτητο κεφάλαιο για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση[9]. Στις 17 Ιουνίου 1919 ιδρύθηκε ένας ανεξάρτητος εκδοτικός οίκος με την ονομασία "Εταιρεία Les Belles Lettres για την ανάπτυξη της κλασσικής παιδείας" - η οποία μετονομάστηκε σε Εκδοτική Εταιρία "Les Belles Lettres" το 1934[10]. Το αρχικό της κεφάλαιο, ύψους 400.000 φράγκων, συνεισέφεραν σχεδόν τριακόσιοι ιδιώτες μέτοχοι. Ο ελληνιστής Paul Mazon διορίστηκε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου. Από τότε, η σχέση μεταξύ των δύο ιδρυμάτων καθορίστηκε: η Ένωση Γκιγιόμ Μπυντέ εγγυάται την επιστημονική αξία των εκδόσεων, ενώ η Εταιρία Les Belles Lettres αναλαμβάνει τα έξοδα και εξασφαλίζει την πώληση και την αμοιβή των συγγραφέων. Η πρώτη συλλογή που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Les Belles Lettres ήταν η Συλλογή των πανεπιστημίων της Γαλλίας (γνωστή και ως Συλλογή Μπυντέ, λόγω της αιγίδας του ομώνυμου Συλλόγου), προσφέροντας μια κριτική έκδοση του αρχαίου κειμένου και μια γαλλική μετάφραση. Υποδιαιρέθηκε σε μια "ελληνική ενότητα" και μια "λατινική ενότητα". Τα δύο πρώτα έργα κυκλοφορήσαν σχεδόν ταυτόχρονα το 1920. Η "ελληνική ενότητα" ξεκίνησε με τον πρώτο τόμο των Άπαντων έργων του Πλάτωνος (που περιείχε τους διαλόγους του Ιππία Ελάσσωνα, του Αλκιβιάδη, την Απολογία του Σωκράτους, τον Ευθύφρονα και τον Κρίτωνα) υπό την επιμέλεια του Μορίς Κρουαζέ, με τη βοήθεια των αναθεωρητών Λουί Μποντίν και Πολ Μαζόν. Η "Λατινική ενότητα" ξεκίνησε με τον πρώτο τόμο του De natura rerum του Λουκρήτιου, με επιμέλεια και μετάφραση του Αλφρέντ Ερνούτ.

Η αρχική έδρα του εκδοτικού οίκου Les Belles Lettres βρισκόταν στον αριθμό 157 της λεωφόρου Σεν-Ζερμαίν[11]. Το 1923, για να αντιμετωπίσει την ταχεία ανάπτυξή του, ο εκδοτικός οίκος μετακόμισε στη λεωφόρο Raspail 95, στη γωνία της οδού de Fleurus, και άνοιξε ένα βιβλιοπωλείο που εξειδικεύονταν στην κλασική φιλολογία[11]. Το 1994 αρκετά από τα τμήματα (παραγωγή, δημόσιες σχέσεις, εξαγωγές κ.λπ.), λόγω έλλειψης χώρου, μετακόμισαν στο 88bis στην ίδια λεωφόρο Raspail. Αυτή η διπλή διαμόρφωση εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη και σήμερα. Λίγο μετά τη δημιουργία του, ο εκδοτικός οίκος Les Belles Lettres απέκτησε μια αποθήκη στο Μοντρούζ για την αποθήκευση των έργων που δημοσίευαν και κυκλοφορούσαν, μέχρι τη δημιουργία, το 1966, μιας πραγματικής μονάδας διανομής στο Saint-Brieuc, η οποία πωλήθηκε στο πέρασμα της δεκαετίας του 1980 και του 1990 [12]. Το 1993, ο εκδοτικός οίκος les Belles Lettres δημιούργησε μια νέα αποθήκη στο Gasny (Eure). Το κτίριο καταστράφηκε από πυρκαγιά στις 29 Μαΐου 2002 [13], μαζί με περισσότερα από τρία εκατομμύρια βιβλία που ήταν αποθηκευμένα εκεί. Αμέσως ξεκίνησε ένα πρόγραμμα για την επανεκτύπωση των βιβλίων. Σχεδόν όλα τα βιβλία της συλλογής Les Belles Lettres επανεκδόθηκαν, με διορθώσεις ή βιβλιογραφικές προσθήκες που έγιναν κατά τη διαδικασία. Οι αποθήκες βρίσκονται τώρα στο Gaillon, στην περιοχή Eure.

Έναρξη των Belles-Lettres για τη Διάδοση και διανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2004, ο εκδοτικός οίκος Les Belles Lettres δημιουργούσε μια θυγατρική εταιρεία, την BLDD (Belles Lettres Diffusion Distribution), με σκοπό τη διάδοση και διανομή έργων άλλων εκδοτών. Σήμερα, η BLDD κυκλοφορεί περισσότερους από 1.000 νέους τίτλους ετησίως, διαθέτει μια συλλογή 25.000 τίτλων και διανέμει σχεδόν 200 εκδότες σε περισσότερους από 4.000 βιβλιοπώλες[14].

Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με αφετηρία τις ελληνικές και λατινικές ανθρωπιστικές επιστήμες, ο εκδοτικός οίκος Les Belles Lettres εμπλούτισε γρήγορα τον κατάλογό του μέσω διαφόρων συλλογών.

Οι πηγές που δημοσιεύτηκαν από τους μεγαλύτερους ειδικούς, καλύπτοντας μια περίοδο από την αρχαιότητα έως την αναγέννηση, από τη Δύση έως την Ανατολή, συμπληρώνονται από τα έργα σύγχρονων στοχαστών και ιστορικών, που δημοσιεύτηκαν σε βιβλία σε όλους τους τομείς (ιστορία, επιστήμη, φιλοσοφία, τέχνη) και των οποίων οι γνώσεις και οι ιδέες αξίζουν να μεταδοθούν[15].

Σήμερα, ο οίκος διαθέτει περισσότερες από 40 ενεργές συλλογές στον κατάλογό της[16].

Συλλογή Μπυντέ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκδόθηκαν πάνω από 800 βιβλία (ελαφρώς παραπάνω ήταν Έλληνες συγγραφείς σε σχέση με τους Λατίνους)[17]. Ο στόχος ήταν η υπεράσπιση και η προώθηση του κλασικού πολιτισμού και της πνευματικής καλλιέργειας γενικότερα". Η "Συλλογή των πανεπιστημίων της Γαλλίας", γνωστή ως συλλογή "Μπυντέ", θα περιελάμβανε όλα τα ελληνικά και λατινικά κείμενα μέχρι τα μέσα του 6ου αιώνα, επικαιροποιημένα και συνοδευόμενα από νέες γαλλικές μεταφράσεις, εισαγωγές, σημειώσεις και κριτικό υλικό "[18] στη λογοτεχνία, την ποίηση, τη φιλοσοφία, τη θεολογία, τα μαθηματικά, την ιατρική, την αστρονομία, τη γεωγραφία, τη νομική . Οι χριστιανοί συγγραφείς, οι οποίοι είχαν συμπεριληφθεί στο εκδοτικό πρόγραμμα στην αρχή, συνοψίστηκαν στη συλλογή "Χριστιανικές Πηγές" του εκδοτικού οίκου Cerf. Μόνο τα λογοτεχνικά συγγράμματα των Πατέρων της Εκκλησίας δημοσιεύονται από τον εκδοτικό οίκο Les Belles Lettres, όπως οι Εξομολογήσεις του Αυγουστίνου Ιππώνος.

Η συλλογή "κλασικά βιβλία τσέπης"[19] περιλαμβάνει ορισμένους τόμους των ελληνικών και λατινικών σειρών χωρίς το κριτικό υλικό, προσφέροντας τακτικά επικαιροποιημένες μεταφράσεις, όπως για παράδειγμα το κείμενο του Σατιρικού του Πετρώνιου που συνέταξε, μετέφρασε και σχολίασε ο Olivier Sers[20].

Το 2012 ιδρύθηκε το Les Belles Lettres English για να μπορεί να διανέμει ενημερωτικό δελτίο και να διαθέτει ιστότοπο στα Αγγλικά με την ονομασία Κλασική Εβδομαδιαία Σοφία[21]. Ο ιστότοπος τέθηκε σε λειτουργία στις 6 Νοεμβρίου 2012 και είναι αφιερωμένος στην προώθηση και τη διδασκαλία της ελληνικής και λατινικής λογοτεχνίας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «La maison - Les Belles Lettres». www.lesbelleslettres.com. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2022. 
  2. ↑ «Histoire de la Collection des Universités de France C.U.F. - Les Belles Lettres». www.lesbelleslettres.com. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2022. 
  3. ↑ «Le Secret professionnel de la collection Budé - Les écrivains grecs». France Culture (στα Γαλλικά). 25 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022. 
  4. ↑ Sère, Bénédicte (2015-09-01). «Le Deuil du pouvoir. Essais sur l’abdication, sous la direction d’Alain Boureau et Corinne Péneau». Revue de l'histoire des religions (232): 449–451. doi:10.4000/rhr.8435. ISSN 0035-1423. http://dx.doi.org/10.4000/rhr.8435. 
  5. ↑ Jouanna, Jacques (2014). «L’appel du 24 février 1917 : deux lots de lettres inédites sur la naissance de la collection des universités de France». Comptes-rendus des séances de l année - Académie des inscriptions et belles-lettres 158 (2): 875–910. doi:10.3406/crai.2014.95027. ISSN 0065-0536. http://dx.doi.org/10.3406/crai.2014.95027. 
  6. ↑ Jouanna, Jacques (2014). «L’appel du 24 février 1917 : deux lots de lettres inédites sur la naissance de la collection des universités de France». Comptes-rendus des séances de l année - Académie des inscriptions et belles-lettres 158 (2): 877. doi:10.3406/crai.2014.95027. ISSN 0065-0536. http://dx.doi.org/10.3406/crai.2014.95027. 
  7. ↑ Jouanna, Jacques (2014). «L’appel du 24 février 1917 : deux lots de lettres inédites sur la naissance de la collection des universités de France». Comptes-rendus des séances de l année - Académie des inscriptions et belles-lettres 158 (2): 884-887. doi:10.3406/crai.2014.95027. ISSN 0065-0536. http://dx.doi.org/10.3406/crai.2014.95027. 
  8. ↑ Jouanna, Jacques (2014). «L’appel du 24 février 1917 : deux lots de lettres inédites sur la naissance de la collection des universités de France». Comptes-rendus des séances de l année - Académie des inscriptions et belles-lettres 158 (2): 890-891. doi:10.3406/crai.2014.95027. ISSN 0065-0536. http://dx.doi.org/10.3406/crai.2014.95027. 
  9. ↑ M., P. (1940). «Jean Plattard». Bulletin de l'Association Guillaume Budé 66 (1): 5–8. https://www.persee.fr/doc/bude_0004-5527_1940_num_66_1_6253. 
  10. ↑ Malye, Jean (1955). «Paul Mazon et la Société " Les Belles Lettres "». Bulletin de l'Association Guillaume Budé 1 (2): 11–15. doi:10.3406/bude.1955.3675. ISSN 0004-5527. http://dx.doi.org/10.3406/bude.1955.3675. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Agostini, Domenico (2007-05-15). «La Perse antique. Paris, Les Belles lettres, 2005, 298 p. (Guide Belles Lettres des Civilisations, 20).». Abstracta Iranica (Volume 28). doi:10.4000/abstractairanica.14392. ISSN 0240-8910. http://dx.doi.org/10.4000/abstractairanica.14392. 
  12. ↑ Agostini, Domenico (2007-05-15). «La Perse antique. Paris, Les Belles lettres, 2005, 298 p. (Guide Belles Lettres des Civilisations, 20).». Abstracta Iranica (Volume 28). doi:10.4000/abstractairanica.14392. ISSN 0240-8910. http://dx.doi.org/10.4000/abstractairanica.14392. 
  13. ↑ Baez, Fernando (2008). Histoire universelle de la destruction des livres : des tablettes sumériennes à la guerre d'Irak. Paris: Fayard. ISBN 978-2-213-63484-5. 277232195. 
  14. ↑ «Belles Lettres Diffusion Distribution». bldd.fr. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022. 
  15. ↑ «La maison - Les Belles Lettres». www.lesbelleslettres.com. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022. 
  16. ↑ «Nos collections - Les Belles Lettres». www.lesbelleslettres.com. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022. 
  17. ↑ «La maison - Les Belles Lettres». www.lesbelleslettres.com. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022. 
  18. ↑ «Collection des Universités de France C.U.F. - Les Belles Lettres». www.lesbelleslettres.com. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022. 
  19. ↑ «Collection Classiques en poche - Les Belles Lettres». www.lesbelleslettres.com. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022. 
  20. ↑ «Satiricon». archive.wikiwix.com (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022. 
  21. ↑ «Classical Wisdom Weekly - Ancient Wisdom for Modern Minds». Classical Wisdom Weekly (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Les_Belles_Lettres&oldid=9919038"