Dragon 2

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Dragon 2
To Dragon C201 πλησιάζει τον ΔΔΣ
ΚατασκευαστήςSpaceX
Χώρα προέλευσηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΧειριστήςSpaceX
ΧρήσειςΜεταφορά πληρώματος και φορτίου στον ΔΔΣ
Χαρακτηριστικά
Διάρκεια ζωής
  • 1 εβδομάδα (σε πτήση)[1]
  • 210 ήμερες (συνδεδεμένο στον ΔΔΣ)[2]
Κενό βάρος9.525 kg[3]
Χωρητικότητα φορτίου
  • 6.000 kg σε τροχιά[4]
  • 3.000 kg φορτίο επιστροφής[4]
Χωρητικότητα πληρώματος7
Όγκος
  • Κάψουλα: 9,3 m³
  • Αποθηκευτικός χώρος: 37 m³ [4]
Διαστάσεις
Ύψος
  • 4,8 m (χωρίς αποθηκευτικό χώρο)
  • 8,1 m (με αποθηκευτικό χώρο)[4]
Διάμετρος4 m [4]
Γωνία πλευρικού τοιχώματος15°
Παραγωγή
ΚατάστασηΈλεγχος
Έχουν κατασκευαστή4
Σύνολο εκτοξεύσεων3
Χάθηκαν1
Παρθενική πτήση2 Μαρτίου 2019
Σχετικά διαστημόπλοια
ΠροκάτοχοςSpaceX Dragon


Το Dragon 2 ή Dragon V2 είναι ένα επαναχρησιμοποιήσιμο διαστημόπλοιο από την αμερικανική αεροδιαστημική βιομηχανία SpaceX και είναι ο διάδοχος του φορτηγού διαστημόπλοιου Dragon. Το σκάφος εκτοξεύεται με τον πύραυλο-φορέα Falcon 9 Block 5 και προσυδατώνεται στον ωκεανό. Σε σύγκριση με το Dragon, το Dragon 2 έχει μεγαλύτερα παράθυρα, ανανεωμένους υπολογιστές πτήσης και αεροηλεκτρονικά, ανασχεδιασμένες ηλιακές συστοιχίες και τροποποιημένο σασί.

Υπάρχουν δυο προγραμματισμένες εκδοχές – Crew Dragon, ονομάζεται η έκδοση της κάψουλας που μπορεί να μεταφέρει μέχρι επτά αστροναύτες και Cargo Dragon, ονομάζεται η έκδοση που θα αντικαταστήσει το πρώτο Dragon. Η κάψουλα Crew Dragon είναι εφοδιασμένη με ένα εσωτερικό σύστημα διαφυγής εκτόξευσης που χρησιμοποιεί τέσσερις πλαϊνούς προωθητήρες με 2 μηχανές SuperDraco ο καθένας. Κατά τη διάρκεια της δοκιμής του συστήματος διαφυγής εκτόξευσης στης 20 Απριλίου 2019 μια κάψουλα εξερράγη.[5] Η πρώτη μη επανδρωμένη πτήση του Crew Dragon στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) έγινε τον Μάρτιο του 2019.[6]

Η κάψουλα Crew Dragon που χρησιμοποιήθηκε στην πρώτη δοκιμαστική πτήση ήταν σχεδιασμένο να χρησιμοποιηθεί στη δοκιμή διαφυγής πτήσης πριν την έκρηξή της στης 20 Απριλίου 2019 κατά τη διάρκεια της δοκιμής τον μηχανών SuperDraco. Έπειτα από ερεύνα για τον λόγο της έκρηξης, που ολοκληρώθηκε στης 15 Ιουλίου 2019, έγιναν τροποποιήσεις στα υδραυλικά του οχήματος.[7]

Η δοκιμή διαφυγής πτήσης πραγματοποιήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2020. Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή είναι προγραμματισμένη για τον Φεβρουάριο του 2020.[8][9]

Ανάπτυξη και εκδοχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To Dragon κατά τη διάρκεια δοκιμών

Υπάρχουν δυο εκδοχές: Crew Dragon και Cargo Dragon.[10] Αρχικά η κάψουλα Crew Dragon αποκαλούταν DragonRider[11][12] και από την αρχή ήταν σχεδιασμένη να μπορεί να μεταφέρει επτά άτομα πληρώματος και φορτίο.[13][14] Έχει τη δυνατότητα να εκτέλεση πλήρη αυτόματα ραντεβού και να συνδεθεί με τον ΔΔΣ (ή άλλα διαστημόπλοια) με την ικανότητα χειρωνακτικής παρέμβασης χρησιμοποιώντας το σύστημα σύνδεσης της ΝΑΣΑ (NASA Docking System).[15][16] Για τυπικές αποστολές, το Crew Dragon θα παραμένει συνδεδεμένο στον ΔΔΣ για 180 μέρες, αλλά είναι σχεδιασμένο να παραμένει στον σταθμό μέχρι και 210 μέρες, παρόμοια με το Ρώσικο διαστημόπλοιο Σογιούζ.[17][18][19] Από την αρχή της ανάπτυξης του, η SpaceX ήθελε να χρησιμοποίηση ένα ενσωματωμένο σύστημα διαφυγής.[20][21][22]

H SpaceX αρχικά ήθελε να χρησιμοποιήσει τις μηχανές SuperDraco ως το κύριο μέσο προσγείωσης και την προσθαλάσσωση με τη χρήση αλεξίπτωτων ως δευτερεύον μέσο προσγείωσης. Η προσθαλάσσωση παρουσιάστηκε στη NASA ως "η βασική μέθοδος επιστροφής και ανάκτησης για της πρώτες πτήσεις" του Crew Dragon. Αργότερα, η προωθητική προσγείωση ματαιώθηκε, αφήνοντας την προσθαλάσσωση ως τη μόνη μέθοδο επιστροφής.[23] Η Paragon Space Development Corporation βοήθησε στην ανάπτυξη του συστήματος υποστήριξης ζωής του Crew Dragon.

Το 2012, η SpaceX και η Orbital Outfitters συνεργάστηκαν για τη δημιουργία μας διαστημικής στολής, την όποια θα φοράνε οι αστροναύτες κατά την εκτόξευση και την επανείσοδο.[24] Κάθε μέλος του πληρώματος έχει μια ειδικά φτιαγμένη στα μετρά του στολή. Η στολή έχει σχεδιαστή κυρίως για χρήση μέσα στο Dragon, αλλά μπορεί να προστατέψει τους αστροναύτες στην περίπτωση ακαριαίας αποσυμπίεση της κάψουλας. Η στολή μπορεί να ψύχει τους αστροναύτες κατά τη διάρκεια κανονικών πτήσεων.[25][26] Κατά τη δοκιμή SpX-DM1, τοποθετήθηκε στο διαστημοπλοίου ένα μανεκέν, με το όνομα Ripley, που φορούσε τη στολή. Η στολή κατασκευάζεται από Nomex ένα φλογοεπιβραδυντικό υλικό παρόμοιο του Kevlar.

Στης 18 Μάιου 2012, σε μια σύσκεψη της NASA, η SpaceX δήλωσε πως το κόστος εκτόξευσης του Dragon θα είναι 160 εκατ. $ ή περίπου 20 εκατ. $ ανά θέση, αν η NASA χρησιμοποιεί το Crew Dragon τουλάχιστον 4 φόρες το χρόνο και έχει πλήρωμα 7 ατόμων.[27]Αυτό έρχεται σε αντίθεση με κόστος εκτόξευσης του Σογιούζ που είναι 76 εκατ. $ ανά θέση για τους αστροναύτες της NASA.[28] Ο σχεδιασμός του διαστημόπλοιου αποκαλύφθηκε στης 29 Μάιου 2014 στα κεντρικά της SpaceX στο Χόθορν της Καλιφόρνιας.[29][30][31] Τον Οκτώβριο του 2014, η NASA διάλεξε το Dragon ως υποψήφιο διαστημόπλοιο για να μεταφέρει Αμερικανούς αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό υπό την αιγίδα του προγράμματος Commercial Crew.[32][33]

Τεχνικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απεικονίσεις του σχεδιασμού του Crew Dragon το 2019

Το Dragon 2 περιλαμβάνει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:[29][30][34] To Dragon 2 είναι εν μέρει επαναχρησιμοποιήσιμο με αποτέλεσμα να έχει μειωμένο κόστος λειτουργίας. Η SpaceX σκοπεύει να χρησιμοποιήσει καινούριες Crew Dragon κάψουλες σε κάθε επανδρωμένη αποστολή της NASA.[35] Το Cargo Dragon μπορεί να μεταφέρει μέχρι 3.307 κιλά στο ΔΔΣ. Το Crew Dragon έχει χωρητικότητα για επτά αστροναύτες, με τη NASA να χρησιμοποιεί μόνο τέσσερις θέσεις για τις αποστολές της. Πάνω από τις θέσεις, υπάρχει ένας πίνακας ελέγχου με τρεις οθόνες, μια τουαλέτα και η καταπαχτή σύνδεσης. Η προσθαλάσσωση επιταχύνεται με τη βοήθεια τεσσάρων αλεξίπτωτων. Το σύστημα αλεξίπτωτων υπέστη ολοκληρωτικό ανασχεδιασμό από αυτό που χρησιμοποιείτε στο Dragon, ώστε να μπορεί να ανοίγει σε διάφορα σενάρια διαφυγής.[36]

Το εσωτερικό του Dragon 2

Το Crew Dragon έχει οκτώ πλαϊνές μηχανές SuperDraco, χωρισμένες σε τέσσερα ζευγάρια, οπού κάθε μηχανή μπορεί να παράγει μέχρι 71 κιλο-νιούτον ώσης.[29] Κάθε ζευγάρι περιέχει τέσσερις προωθητήρες Draco για τη ρύθμιση του υψόμετρου και για τροχιακούς ελιγμούς. Ο θάλαμος ανάφλεξης των μηχανών SuperDraco εκτυπώνεται τρισδιάστατα[37] και κατασκευάζεται από Inconel, μια αλόη από νικέλιο και σίδηρο, με την τεχνική laser sintering. Οι μηχανές περιέχονται σε ένα προστατευτικό ατρακτίδιο για την αποφυγή εξαπλώσεις του κίνδυνου σε περίπτωση βλάβης ενός κινητήρα.

Όταν είναι σε τροχιά, το Dragon 2 μπορεί να συνδεθεί με τον ΔΔΣ αυτόνομα. Το Dragon συνδεόταν με τη βοήθεια του ρομποτικού χαϊριού Canadarm2 όπου το ελλιμένιζε στον ΔΔΣ. Οι πιλότοι διατηρούν την ικανότητα να συνδέουν το διαστημόπλοιο στον ΔΔΣ μέσω χειριστηρίων που βρίσκονται στον πινάκα ελέγχου του οχήματος. Το Dragon 2 μπορεί να λειτουργήσει στο απολυτό κενό, και ως μετρό ασφαλείας το πλήρωμα θα φοράει διαστημικές στολές, σχεδιασμένες από τη SpaceX, για να τους προστατεύσει σε περίπτωση ακαριαίας απώλειας πίεσης. Ακόμα, το διαστημόπλοιο μπορεί να επιστρέψει ασφαλές πίσω στη γη σε περίπτωση διαρροής αέρα από οπή διαμέτρου μέχρι και 6,33 mm.[38]

Το καύσιμο αποθηκεύεται σε σφαιρικές δεξαμενές που κατασκευάζονται από τιτάνιο και εξωτερικά είναι ενισχυμένες με ίνες άνθρακα. Μια θερμική ασπίδα κατασκευασμένη από PICA-X προστατεύει την κάψουλα κατά την επανείσοδο της στην ατμοσφαίρα.[38] Το επαναχρησιμοποιήσιμο κωνικό ρηχός, που προστατεύει το διαστημόπλοιο κατά την άνοδο και κατά τα την επανείσοδο,[38] είναι στερεωμένο πάνω σε έναν αρμό για να επιτρέπει στο διαστημόπλοιο να συνδέετε στο διάστημα.[39]

Ο αποθηκευτικός χώρος είναι το τρίτο δομικό στοιχείο του διαστημόπλοιου όπου περιέχει ηλιακούς συλλέκτες, θερμαντικά σώματα για την αφαίρεση θερμότητας και πτερύγια για να παρέχουν αεροδυναμική ισορροπία σε περιπτώσεις εκτατής διαφυγής.[38]

Το προηγούμενο Dragon χρησιμοποιούσε αναδιπλούμενες ηλιακές συστοιχίες οι οποίες στο Dragon 2 έχουν αντικατασταθεί με ηλιακά πάνελ που βρίσκονται πάνω από τον αποθηκευτικό χώρο. Η αύξηση του όγκου μειώνει τον αριθμό τον μηχανισμών που χρειάζονται όπου με τη σειρά του αυξάνει την αξιοπιστία του διαστημόπλοιου.

Λίστα μονάδων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Crew Dragon μονάδες και αποστολές μετά την έκρηξη της C201 μονάδας στης 20 Απριλίου, 2019.[40]

Εικόνα Συριακός Αριθμός[41] Όνομα Κατάσταση Πτήσεις Παρατήρησης
C200 DragonFly Αποσυρμένη 0 Δοκιμή διαφυγής βάσης
C201 N/A Κατεστραμμένη 1 Demo-1
C205 N/A Αποσυρμένη 1 Δοκιμή συστήματος διαφυγής πτήσης
C206 Endeavour Ενεργή 0 Demo-2
C207 N/A 0 CCtCap-1

Λίστα πτήσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποστολή № Κάψουλας[42] Ημερομηνία Εκτόξευσης

(UTC)

Σχόλια Πλήρωμα Αποτέλεσμα
Crew Dragon
Pad abort test DragonFly 6 Μάιου 2015 Δοκιμή διαφυγής βάσης, Κέιπ Κανάβεραλ, Φλόριντα N/A Επιτυχία
Demo-1 C201 2 Μαρτίου 2019 Μη-επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση του Dragon 2. Άφιξη 3 Μαρτίου 2019, 08:51 UTC, Αναχώρηση 8 Μαρτίου 2019, 05:32 UTC N/A Επιτυχία
In-flight abort test C205 19 Ιανουαρίου 2020 Θα χρησιμοποιηθεί η κάψουλα που είχε προγραμματιστεί για την αποστολή SpX-DM2.[43] N/A Επιτυχία
Demo-2 C206 27 Μαΐου 2020 [44] (μεταφέρθηκε στις 30 Μαΐου 2020) Επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση με δυο αστροναύτες για δυο εβδομάδες. Θα χρησιμοποιηθεί η κάψουλα που είχε προγραμματιστεί για την πρώτη επανδρωμένη λειτουργική πτήση.[43]
  • Ντάγκλας Χάρλεϊ
  • Ρόμπερτ Μπένκεν
 Επιτυχία
Crew-1 C207 Τέλη 2020 Θα μεταφέρει τέσσερις αστροναύτες στον ΔΔΣ για μια εξάμηνη αποστολή.
  • Μάικλ Χόπκινς
  • Βίκτορ Γκλόβερ
  • Σόιτσι Νογκούτσι
  • Σάνον Γουόκερ
 Προγραμματισμένο
Crew-2 2021 Θα μεταφέρει τέσσερις αστροναύτες στον ΔΔΣ για μια εξάμηνη αποστολή. Υπάρχει πιθανότητα να μεταφέρει τον Ρώσο κοσμοναύτη Αντρέι Μπορισένκο.[45] Προγραμματισμένο
Cargo Dragon
CRS-21 Μέτα το 2020 N/A Προγραμματισμένο
CRS-22 με CRS-26 2020–2024[46] N/A Προγραμματισμένο

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «DragonLab datasheet» (PDF). Hawthorne, California: SpaceX. 8 Σεπτεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2010. 
  2. ↑ «"Commercial Crew Program American Rockets American Spacecraft American Soil" (page 15)» (PDF). NASA.gov. NASA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 18 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2019. 
  3. ↑ SpaceX, NASA Discuss Forthcoming Dragon Pad Abort Test
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 SpaceX (1 Μαρτίου 2019). «Dragon». SpaceX. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2019. 
  5. ↑ Wall 2019-05-28T22:01:59Z, Mike. «SpaceX, NASA Finish Cleaning Up Site of Crew Dragon Spacecraft Explosion». Space.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. On April 20, a Crew Dragon capsule exploded during a routine "static fire" test of the craft's emergency-escape thrusters at Cape Canaveral Air Force Station in Florida. 
  6. ↑ «February 6, 2019 – Commercial Crew Program». blogs.nasa.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  7. ↑ Shanklin, Emily (15 Ιουλίου 2019). «UPDATE: IN-FLIGHT ABORT STATIC FIRE TEST ANOMALY INVESTIGATION». SpaceX (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  8. ↑ Clark, Stephen. «SpaceX reschedules crew capsule in-flight abort test for Jan. 18 – Spaceflight Now» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  9. ↑ Wall 2019-10-10T23:31:04Z, Mike. «SpaceX Could Launch NASA Astronauts Into Space in Early 2020». Space.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  10. ↑ Audit of Commercial Resupply Services to the International Space Station. NASA. April 26, 2018. Report No. IG-18-016. Quote: "For SpaceX, certification of the company’s unproven cargo version of its Dragon 2 spacecraft for CRS-2 missions carries risk while the company works to resolve ongoing concerns related to software traceability and systems engineering processes."
  11. ↑ «Final Environmental Assessment for Issuing an Experimental Permit to SpaceX for Operation of the DragonFly Vehicle at the McGregor Test Site, McGregor, Texas» (PDF). faa.gov. Federal Aviation Administration. σελίδες 2–3. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2014. 
  12. ↑ Gwynne Shotwell (21 Μαρτίου 2014). Broadcast 2212: Special Edition, interview with Gwynne Shotwell (audio file). The Space Show. Συμβαίνει στα 24:05–24:45 and 28:15–28:35. 2212. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (mp3) στις 22 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2014. we call it v2 for Dragon. That is the primary vehicle for crew, and we will retrofit it back to cargo. 
  13. ↑ «Q+A: SpaceX Engineer Garrett Reisman on Building the World's Safest Spacecraft». PopSci. 13 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2012. DragonRider, SpaceX's crew-capable variant of its Dragon capsule 
  14. ↑ «SpaceX Completes Key Milestone to Fly Astronauts to International Space Station». SpaceX. 20 Οκτωβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2012. 
  15. ↑ «Dragon Overview». SpaceX. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2012. 
  16. ↑ Parma, George (20 Μαρτίου 2011). «Overview of the NASA Docking System and the International Docking System Standard» (PDF). NASA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 15 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2012. iLIDS was later renamed the NASA Docking System (NDS), and will be NASA’s implementation of an IDSS compatible docking system for all future US vehicles 
  17. ↑ Bayt, Rob (16 Ιουλίου 2011). «Commercial Crew Program: Key Driving Requirements Walkthrough». NASA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2011. 
  18. ↑ Oberg, Jim (28 Μαρτίου 2007). «Space station trip will push the envelope». NBC News. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2012. 
  19. ↑ Bolden, Charles (9 Μαΐου 2012). «2012-05-09_NASA_Response» (PDF). NASA. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2012. 
  20. ↑ With the exception of the Project Gemini spacecraft, which used twin ejection seats: "Encyclopedia Astronautica: Gemini Ejection" Αρχειοθετήθηκε 2005-04-25 στο Wayback Machine.. Astronautix.com. Retrieved January 24, 2013.
  21. ↑ Chow, Denise (2011-04-18). «Private Spaceship Builders Split Nearly $270 Million in NASA Funds». New York: Space.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-12-18. https://www.webcitation.org/6415KG6df?url=http://www.space.com/11421-nasa-private-spaceship-funding-astronauts.html. Ανακτήθηκε στις 2011-12-18. 
  22. ↑ "Spaceship teams seek more funding" . MSNBC Cosmic Log. December 10, 2010. Retrieved December 14, 2010.
  23. ↑ «In the news Paragon Space Development Corporation Joins SpaceX Commercial Crew Development Team». Paragon Space Development Corporation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  24. ↑ Sofge, Eric (19 Νοεμβρίου 2012). «The Deep-Space Suit». PopSci. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2012. 
  25. ↑ «Dragon». spacex.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2019. 
  26. ↑ Gibbens, Sarah. «A First Look at the Spacesuits of the Future». nationalgeographic.com. National Geographic. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2019. 
  27. ↑ Ohnsman, Alan (30 Μαΐου 2014). «Musk's SpaceX Readying Reusable Astronaut Capsule for 2016». bloomberg. 
  28. ↑ «SpaceX scrubs launch to ISS over rocket engine problem». web.archive.org. Deccan Chronicle. 23 Μαΐου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 Norris, Guy (2014-05-30). «SpaceX Unveils ‘Step Change’ Dragon ‘V2’». Aviation Week. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-05-31. https://web.archive.org/web/20140531110355/http://aviationweek.com/space/spacex-unveils-step-change-dragon-v2. Ανακτήθηκε στις 2014-05-30. 
  30. ↑ 30,0 30,1 Kramer, Miriam (2014-05-30). «SpaceX Unveils Dragon V2 Spaceship, a Manned Space Taxi for Astronauts — Meet Dragon V2: SpaceX's Manned Space Taxi for Astronaut Trips». space.com. http://www.space.com/26063-spacex-unveils-dragon-v2-manned-spaceship.html. Ανακτήθηκε στις 2014-05-30. 
  31. ↑ Bergin, Chris (2014-05-30). «SpaceX lifts the lid on the Dragon V2 crew spacecraft». NASAspaceflight.com. http://www.nasaspaceflight.com/2014/05/spacex-lifts-the-lid-dragon-v2-crew-spacecraft/. Ανακτήθηκε στις 2014-05-30. 
  32. ↑ Post, Hannah (16 Σεπτεμβρίου 2014). «NASA Selects SpaceX to be Part of America's Human Spaceflight Program». SpaceX. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2019. 
  33. ↑ Berger, Eric (2017-06-09). «So SpaceX is having quite a year». Ars Technica. https://arstechnica.com/science/2017/06/so-spacex-is-having-quite-a-year/. Ανακτήθηκε στις 2017-06-09. 
  34. ↑ «Spaceflight Now | Breaking News | NASA clears commercial crew contractors to resume work». spaceflightnow.com. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020. 
  35. ↑ Ralph, Eric (28 Αυγούστου 2018). «SpaceX has no plans to reuse Crew Dragon spaceships on NASA astronaut launches». TESLARATI (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020. 
  36. ↑ «Dragon V2 will initially rely on parachute landings». NASASpaceFlight.com (στα Αγγλικά). 28 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020. 
  37. ↑ Wall 2018-08-15T11:25:25Z, Mike. «Step Inside SpaceX's New Crew Dragon Spaceship (Photos)». Space.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020. A SuperDraco engine chamber, which SpaceX makes using 3D printers. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 «Science House» (PDF). science.house.gov. 30 Αυγούστου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2020. 
  39. ↑ «SpaceX lifts the lid on the Dragon V2 crew spacecraft». NASASpaceFlight.com (στα Αγγλικά). 30 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2020. 
  40. ↑ Gebhardt, Chris. «NASA briefly updates status of Crew Dragon anomaly, SpaceX test schedule». NASAspaceflight.com. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2019. 
  41. ↑ https://space.skyrocket.de/doc_sdat/dragon-v2.htm
  42. ↑ https://space.skyrocket.de/doc_sdat/dragon-v2.htm
  43. ↑ 43,0 43,1 «NASA Provides Update on SpaceX Crew Dragon Static Fire Investigation – Commercial Crew Program». blogs.nasa.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2019. 
  44. ↑ Clark, Stephen (17 April 2020). «NASA, SpaceX set May 27 as target date for first crew launch». Spaceflight Now (Pole Star Publications Ltd). https://spaceflightnow.com/2020/04/17/nasa-spacex-set-may-27-as-target-date-for-first-crew-launch/. Ανακτήθηκε στις 17 April 2020. 
  45. ↑ «Борисенко может полететь на МКС на новом американском корабле». РИА Новости (στα Ρωσικά). 6 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2020. 
  46. ↑ NASA (2016-01-14). NASA Awards International Space Station Cargo Transport Contracts. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2017-08-24.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Dragon - Η επίσημη ιστοσελίδα
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Dragon_2&oldid=10261096"