Daniele Manin (αντιτορπιλικό)
 Φωτογραφία του αντιτορπιλικού Daniele Manin εν πλω (περ. το 1930). | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | Αντιτορπιλικό κλάσης Sauro |
| Ονομασίες | Έφερε το όνομα του Ιταλού πατριώτη, πολιτικού και πρωτεργάτη της Ιταλικής ενοποίησης Ντανιέλε Μανίν (Daniele Manin). |
| Ναυπηγείο | Cantieri navali del Quarnaro, Φιούμε |
| Έναρξη ναυπήγησης | 9 Οκτωβρίου 1924 |
| Καθέλκυση | 15 Ιουνίου 1925 |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 1η Μαρτίου 1927 |
| Κατάληξη | Βυθίστηκε από συμμαχικά αεροσκάφη στις 3 Απριλίου 1941. |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | κανονικό (standard): 1058 t (1041 LT) 1600 t (1570 LT) |
| Μήκος | 90,16 m |
| Πλάτος | 9,2 m |
| Βύθισμα | 2,9 m |
| Πρόωση | Το προωστικό σύστημα απέδιδε έως και 36000 shp. |
| Ταχύτητα | 31 kn |
| Αυτονομία | 2600 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 14 kn. |
| Πλήρωμα | 154-156 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 2×2 πυροβόλα των 120 mm 2 πυροβόλα των 40 mm 2 πολυβόλα των 13,2 mm 2 τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm 52 νάρκες |
Το Daniele Manin ήταν ένα από τα τέσσερα αντιτορπιλικά κλάσης Sauro που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό τη δεκαετία του 1920. Ολοκληρώθηκε το 1927 και έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πλοία της κλάσης Sauro ήταν επιμηκυμένες και βελτιωμένες εκδοχές των προηγούμενων σκαφών της κλάσης Sella.[1] Είχαν ολικό μήκος 90,16 m, πλάτος 9,2 m και μέσο βύθισμα 2,9 m. To εκτόπισμά τους ήταν 1058 t (1041 LT) με κανονικό (standard) φορτίο και έφθανε τους 1600 t (1570 LT) με πλήρες. Το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 8-10 αξιωματικούς και 146 υπαξιωματικούς και ναύτες.[2] Το προωστικό σύστημα παρείχε έως και 36000 shp, με τη μέγιστη ταχύτητα πλεύσης να ανέρχεται σε 31 kn σε πραγματικές, επιχειρησιακές συνθήκες,[3] παρόλο που το Francesco Nullo έφθασε τους 37 kn κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών ενώ όμως έφερε περιορισμένο φορτίο.[4] Η ακτίνα δράσης των πλοίων της κλάσης αυτής έφθανε τα 2600 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 14 kn.[1]
Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερα πυροβόλα των 120 mm που ήταν εγκατεστημένα σε ζεύγη σε δύο πύργους, έναν μπροστά κι έναν πίσω από την υπερκατασκευή.[2] Υπήρχαν επίσης δύο αντιαεροπορικά πυροβόλα των 40 mm και δύο πολυβόλα των 13,2 mm. Τον οπλισμό συμπλήρωναν δύο τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm,[3] ενώ μπορούσαν επίσης να μεταφερθούν 52 νάρκες.[2]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Η ναυπήγηση του Daniele Manin άρχισε στις 9 Οκτωβρίου 1924 στις εγκαταστάσεις της Cantieri navali del Quarnaro στην πόλη Φιούμε.[1] Καθελκύστηκε στις 15 Ιουνίου 1925 και εντάχθηκε σε υπηρεσία την 1η Μαρτίου 1927.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6.
- McMurtrie, Francis E., επιμ. (1937). Jane's Fighting Ships 1937. London: Sampson Low. OCLC 927896922.
- O'Hara, Vincent P. (2009). Struggle for the Middle Sea: The Great Navies at War in the Mediterranean Theater, 1940–1945. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-648-3.
- Roberts, John (1980). «Italy». Στο: Chesneau, Roger. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. New York: Mayflower Books. σελίδες 280–317. ISBN 0-8317-0303-2.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
- Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8.
| ||||||||
