Carabiniere (αντιτορπιλικό, 1938)
 Το αντιτορπιλικό Carabiniere. | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | αντιτορπιλικό κλάσης Soldati |
| Ναυπηγείο | Cantiere navale di Riva Trigoso, Ρίβα Τριγκόζο |
| Έναρξη ναυπήγησης | 1η Φεβρουαρίου 1937 |
| Καθέλκυση | 23 Ιουλίου 1938 |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 20 Δεκεμβρίου 1938 |
| Κατάληξη | Παρέμεινε σε υπηρεσία με το Ιταλικό Ναυτικό μέχρι το 1965. Διαλύθηκε για σκραπ το 1978. |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | κανονικό: 1850–1880 t (1820-1850 LT) πλήρες: 2490–2590 t (2450–2550 LT) |
| Μήκος | ολικό: 106,7 m |
| Πλάτος | 10,15 m |
| Βύθισμα | 3,15-4,3 m |
| Πρόωση | Το προωστικό σύστημα απέδιδε έως και 48000 shp. |
| Ταχύτητα | 34-35 kn (σε επιχειρησιακές συνθήκες) |
| Αυτονομία | 2340 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 14 kn. |
| Πλήρωμα | 206 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 2×2 πυροβόλα των 120 mm 1 πυροβόλο κατάδειξης στόχων των 120 mm 8 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 20 mm 2 τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm 2 εκτοξευτές βομβών βυθού 48 νάρκες |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Carabiniere ήταν ένα από τα δεκαεννέα αντιτορπιλικά κλάσης Soldati που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Ολοκληρώθηκε το 1938 και είχε πολεμική δράση στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ μεταπολεμικά παρέμεινε στις τάξεις του Ιταλικού Ναυτικού. Διαλύθηκε για σκραπ το 1978.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα αντιτορπιλικά κλάσης Soldati ήταν ελαφρώς βελτιωμένες εκδοχές της προηγούμενης κλάσης Oriani.[1] Είχαν ολικό μήκος 106,7 m.[2] Το πλάτος τους ήταν 10,15 m και το μέσο βύθισμά τους έφτανε τα 3,15 m, ενώ με πλήρες φορτίο ανέρχονταν σε 4,3 m.[3] Τα Soldati είχαν εκτόπισμα 1830-1850 t (1800-1820 LT) με κανονικό φορτίο και 2450-2550 t (2410-2510 LT) με πλήρες.[4] Το πλήρωμα κατά τη διάρκεια του πολέμου ανερχόταν σε 206 αξιωματικούς υπαξιωματικούς και ναύτες.[2]
Σχεδιασμένα για μέγιστη ισχύ 48000 shp και ταχύτητα 34-35 kn σε επιχειρησιακές συνθήκες, τα πλοία της κλάσης αυτής έφτασαν σε ταχύτητες 39-40 kn κατά τη διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών τους, όντας όμως ελαφρώς φορτωμένα. Είχαν ακτίνα δράσης 2340 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα πλεύσης 14 kn και 682 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα 34 kn.[4]
Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερα πυροβόλα των 120 mm εγκατεστημένα σε ζεύγη σε δύο πυργίσκους, έναν στην πλώρη μπροστά από την υπερκατασκευή, καθώς και έναν ακόμη στην πρύμνη. Υπήρχε επίσης ένα πυροβόλο των 120 mm που μπορούσε να βάλει βλήματα φωτισμού/κατάδειξης στόχων.[5] Αντιαεροπορική προστασία παρείχαν οκτώ πυροβόλα των 20 mm,[4] ενώ ο οπλισμός συμπληρώνονταν από δύο τρίδυμους τορπιλοσωλήνες των 533 mm εγκατεστημένους στο μέσον του πλοίου. Παρόλο που δεν ήταν εφοδιασμένα με σύστημα σόναρ για ανθυποβρυχιακό πόλεμο, τα πλοία της κλάσης αυτής διέθεταν ζεύγος εκτοξευτών βομβών βυθού. Μπορούσαν επίσης να μεταφέρουν έως και 48 νάρκες.[2]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Το Carabiniere ναυπηγήθηκε στις εγκαταστάσεις της Cantiere navale di Riva Trigoso (CT) στην περιοχή Ρίβα Τριγκόζο.[6] Οι εργασίες άρχισαν την 1η Φεβρουαρίου 1937, η καθέλκυσή του έλαβε χώρα στις 23 Ιουλίου 1938 και εντάχθηκε σε υπηρεσία στις 20 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.[6]
Μεταπολεμική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά το τέλος του πολέμου το Carabiniere παρέμεινε σε υπηρεσία με το Ιταλικό Ναυτικό μέχρι τις 18 Ιανουαρίου 1965.[6] Πραγματοποιήθηκαν αρκετές αρκετές αναβαθμίσεις και μετασκευές με την πάροδο των ετών. Μέχρι το 1978 το παροπλισμένο πλέον πλοίο χρησιμοποιούνταν ως πλατφόρμα εκπαίδευσης από τις επίλεκτες μονάδες ειδικών επιχειρήσεων ναυτικού, δεδομένου όμως ότι ήταν σε κακή κατάσταση αποφασίστηκε η πώλησή του για σκραπ. Ενώ ρυμουλκούνταν προς τον τόπο διάλυσής του βυθίστηκε εν μέρει κοντά στη Λα Σπέτσια, εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν. Κατέστη εφικτή η ανέλκυσή του και διαλύθηκε τελικά στη Λα Σπέτσια.[7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Bibliography[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6.
- Roberts, John (1980). «Italy». Στο: Chesneau, Roger. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. New York: Mayflower Books. σελίδες 280–317. ISBN 0-8317-0303-2.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
- Smigielski, Adam (1995). «Italy». Στο: Chumbley, Stephen. Conway's All the World's Fighting Ships 1947-1995. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. σελίδες 195–218. ISBN 1-55750-132-7.
- Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Carabiniere (D 551) στο Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||||||||
