Χρήστης:SpirosBetsis/Επτάνησα

Στα νησιά εγκαταστάθηκαν Έλληνες από πολύ νωρίς, ίσως ήδη από το 1200 π.Χ., και σίγουρα από τον 9ο αιώνα π.Χ..Η πρώιμη ερετριακή αποικία της Κέρκυρας καταλύθηκε από αποίκους από την Κόρινθο, το 734 π.Χ..Τα νησιά ήταν ως επί το πλείστον απομονωμένα κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας και έπαιξαν μικρό ρόλο στην ελληνική πολιτική σκηνή. Η μόνη εξαίρεση ήταν η διαμάχη ανάμεσα στην Κέρκυρα και τη μητρόπολη της, την Κόρινθο το 434 Π. χ., που έφερε την παρέμβαση της Αθήνας και προκάλεσε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Ιθάκη ήταν το όνομα του νησιού του Οδυσσέα, στο αρχαίο ελληνικό έπος της Οδύσσειας του Ομήρου. Έχουν γίνει προσπάθειες για να ταυτοποιηθεί η Ιθάκη με την αρχαία Ιθάκη, αλλά η γεωγραφία του πραγματικού νησιού δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην περιγραφή του Ομήρου. Οι αρχαιολογικές έρευνες αποκάλυψαν ενδιαφέροντα ευρήματα τόσο στην Κεφαλονιά όσο και στην Ιθάκη.

Ρωμαϊκή και Βυζαντινή κυριαρχία

Από τον 4ο αιώνα π.Χ., τα περισσότερα από τα νησιά, είχαν απορροφηθεί από την αυτοκρατορία των Μακεδόνων. Κάποια παρέμειναν υπό τον έλεγχο του Βασιλείου της μακεδονίας μέχρι το 146 Π. χ., όταν η ελληνική χερσόνησος προσαρτάται σταδιακά από τη Ρώμη. Μετά από 400 χρόνια ειρηνικής Ρωμαϊκής κυριαρχίας, τα νησιά πέρασαν στην κυριαρχία της Ανατολικής Ρωμαϊκής ή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Υπό την Βυζαντινή κυριαρχία, από τα μέσα του 8ου αιώνα, αποτέλεσαν το θέμα της Κεφαλληνίας. Τα νησιά ήταν συχνός στόχος Σαρακηνών επιδρομών και από τα τέλη του 11ου αιώνα, παρατηρήθηκαν αρκετές νορμανδικές και ιταλικές επιθέσεις. Τα περισσότερα από τα νησιά πέρασαν στην κυριαρχία του Γουλιέλμου Β΄ της Σικελίας το 1185. Αν και η Κέρκυρα και η Λευκάδα παρέμειναν υπό Βυζαντινό έλεγχο, η Κεφαλλονιά και η Ζάκυνθος, αποτέλεσαν την παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας και Ζακύνθου , μέχρι το 1357, όταν η οντότητα αυτή συγχωνεύθηκε με τη Λευκάδα και την Ιθάκη για να γίνει το Δουκάτο της Λευκάδας υπό την κυριαρχία γάλλων και ιταλών δουκών. Η Κέρκυρα, οι Παξοί και τα Κύθηρα καταλήφθηκαν από τους Ενετούς το 1204, μετά την διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από την Τέταρτη Σταυροφορία. Τα νησιά αυτά έγιναν σημαντικές υπερπόντιες αποικίες της Δημοκρατίας και χρησιμοποιήθηκαν ως σταθμοί για το θαλάσσιο εμπόριο της Βενετίας με το Λεβάντε.

[[Κατηγορία:Νησιωτικά συμπλέγματα Ελλάδας]] [[Κατηγορία:Επτάνησα]] [[Κατηγορία:Ιόνιο Πέλαγος]] [[Κατηγορία:Νησιά της Μεσογείου]] [[Κατηγορία:Δεύτερο επίπεδο NUTS της Ευρωπαϊκής Ένωσης]]