Χρήστης:Geilamir/sandbox6

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Επανεκίνηση λημμάτων που παραβίαζαν Πν. Δικαιώματα

Αλκιβιάδης ΙΙ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλκιβιάδης δεύτερος ή Αλκιβιάδης βʹ είναι διάλογος που παραδοσιακά αποδίδεται στον Πλάτωνα. Σε αυτόν, ο Σωκράτης επιχειρεί να πείσει τον Αλκιβιάδη ότι δεν είναι ασφαλές για αυτόν να προσεύχεται στους θεούς αν δεν γνωρίζει αν αυτό για το οποίο προσεύχεται θα είναι καλό ή κακό για αυτόν.

Υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στους ειδικούς ως προς την αυθεντικότητα του κειμένου, και εν γένει θεωρείται απόκρυφο.[1] Οι κύριες διαφωνίες ως προς την αυθεντικότητα εντοπίζονται στα αναποτελεσματικά επιχειρήματα, στην απουσία χιούμορ, και στο ύφος. Αυτοί που το θεωρούν μη αυθεντικό το χρονολογούν στον 3ο ή τον 2ο αιώνα ΠΚΕ.[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Plato, Complete Works, ed. John M. Cooper (Indianapolis: Hackett, 1997), v, 596–608.
  2. W. R. M. Lamb, Introduction to Alcibiades II, in Plato, vol. 12, Charmides Alcibiades Hipparchus The Lovers Theages Minos Epinomis, ed. Lamb, L201 in the Loeb Classical Library (Cambridge: Harvard University Press, 1927), 226.
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Second Alcibiades της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Κατηγορία:Πλατωνικοί διάλογοι

Ίππαρχος (διάλογος)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ίππαρχος (αρχαία ελληνικά: Ἵππαρχος) είναι διάλογος που αποδίδεται στον Πλάτωνα. Υπάρχουν διαφωνίες ως προς την αυθεντικότητα του έργου. Από άποψη ύφους, ο διάλογος έχει πολλές ομοιότητες με τον Μίνω. Είναι οι μόνοι διάλογοι μεταξύ του Σωκράτη και ενός ανώνυμου συνομιλητή μόνο, οι μόνοι που φέρουν το όνομα κάποιου που έχει πεθάνει προ πολλού και οι μόνοι οι οποίοι ξεκινούν με τον Σωκράτη να θέτει ερώτημα «τί είναι.. (τί γὰρ τὸ φιλοκερδές;)».[1]

Ο κύριος στόχος του διαλόγου είναι μία προσπάθεια να οριστεί η απληστία (φιλοκερδία). Ο φίλος του Σωκράτη ισχυρίζεται ότι η απληστία είναι η επιθυμία να κερδίσει κανείς από αντικείμενα χωρίς αξία, όμως ο Σωκράτης απαντά ότι κανείς σώφρων άνθρωπος δεν επιχειρεί να κερδίσει από ανάξια πράγματα, αλλά αν η απληστία είναι η επιθυμία για κέρδος, τότε είναι επιθυμία για κάτι καλό, και άρα όλοι είναι άπληστοι. Ο φίλος του Σωκράτη θεωρεί ότι κάτι δεν πάει καλά με το επιχείρημα του Σωκράτη, χωρίς όμως να μπορεί να το εντοπίσει.[2]

Στο διάλογο ο Σωκράτης ασχολείται και με τον Ίππαρχο, τύραννο του 6ου αιώνα ΠΚΕ. Έτσι ο διάλογος πραγματεύεται και ένα δεύτερο θέμα, αυτό της πνευματικής τιμιότητας και δικαιοσύνης στη διαλεκτική συζήτηση.[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Thomas L. Pangle, (1987), The roots of political philosophy: ten forgotten Socratic dialogues, page 78. Cornell University Press
  2. 2,0 2,1 John Madison Cooper, D. S. Hutchinson, (1997), Plato, Complete works, page 609. Hackett Publishing.
CC-BY-SA
Μετάφραση
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Second Alcibiades της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

Κατηγορία:Πλατωνικοί διάλογοι