Φρειδερίκος Β΄ της Σικελίας
| Φρειδερίκος Β΄ | |
|---|---|
 Ψηφιδωτό από τον καθεδρικό της Μεσσίνας με επιγραφή FRIDERICUS REX. | |
Βασιλιάς της Σικελίας  | |
| Περίοδος | 1296 - 1337 |
| Προκάτοχος | Ιάκωβος Β΄ της Αραγωνίας |
| Διάδοχος | Πέτρος Β΄ της Σικελίας |
| Γέννηση | 13 Δεκεμβρίου 1272 Βαρκελώνη, Ισπανία |
| Θάνατος | 25 Ιουνίου 1337 (ετών 64) Πατέρνο, Βασίλειο της Σικελίας |
| Σύζυγος | Ελεονώρα του Ανζού |
| Επίγονοι | Πέτρος Β΄ της Σικελίας Ρογήρος Μανφρέδος των Αθηνών Κωνσταντία Ελισάβετ Γουλιέλμος B΄ των Αθηνών Ιωάννης του Ραντάτσο Αικατερίνη Μαργαρίτα (νόθος) Αλφόνσο Φαδρίκ (νόθος) Ορλάνδος (νόθη) Ελισάβετ (νόθη) Ελεωνόρα (νόθος) Σάντσο |
| Οίκος | Οίκος της Βαρκελώνης |
| Πατέρας | Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας |
| Μητέρα | Κωνσταντία Χοενστάουφεν της Σικελίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Φρειδερίκος Β΄ ή λανθασμένα Φρειδερίκος Γ΄[1] (ισπανικά: Federico II de Sicilia, 13 Δεκεμβρίου 1272 - 25 Ιουνίου 1337) ήταν αντιβασιλιάς (από το 1291 και στη συνέχεια βασιλιάς Σικελίας από το 1295 μέχρι το θάνατό του.
Ήταν ο τρίτος υιός του Πέτρου Γ´ Βαρκελώνης βασιλιά της Αραγωνίας και της Κωνσταντίας Χοενστάουφεν βασίλισσας της Σικελίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Βαρκελώνη. Η μητέρα του ήταν διεκδικήτρια του βασιλείου της Σικελίας, και ο πατέρας του το 1282 κατέλαβε το νησί από τον Κάρολο Α' Καπετιδών-Ανζού βασιλιά της Σικελίας-Νάπολης, ο οποίος περιορίστηκε στο Βασίλειο της Νεαπόλεως. Όταν ο πατέρας του απεβίωσε το 1285, άφησε στον πρώτο υιό του Αλφόνσο Γ' το Στέμμα της Αραγωνίας και στον δεύτερο υιό του Ιάκωβο το βασίλειο της Σικελίας, το 1291 απεβίωσε ο Αλφόνσος Γ' και έτσι ο Ιάκωβος Β' έγινε βασιλιάς και της Αραγωνίας, αφήνοντας τον Φρειδερίκο αντιβασιλιά της Σικελίας.
Ο υιός του Καρόλου του Ανδεγαυού, ο Κάρολος Β΄ της Νάπολης προσπαθούσε να πάρει πίσω τη νήσο και ο Ιάκωβος Β΄, που είχε εσωτερικά προβλήματα στην Αραγωνία, συμφώνησε να τη δώσει με αντάλλαγμα να τον αφήσει να κατακτήσει τη Σαρδηνία και την Κορσική ("Συνθήκη του Αγκνάνι", 1295). Οι Σικελοί όμως, που είχαν το 1282 σφαγιάσει του Γάλλους του Καρόλου του Ανδεγαυού (Σικελικός Εσπερινός) δεν ήθελαν την επιστροφή των Καπετιδών-Ανζού και έκαναν βασιλιά τους τον Φρειδερίκο Γ΄. Εις μάτην ο πάπας Βονιφάτιος Η' προσπάθησε να τον μεταπείσει με υποσχέσεις και αξιώματα, οι ευγενείς τον έστεψαν στο Παλέρμο το 1296. Νέος, θαρραλέος και όμορφος, απέκτησε την αγάπη και την αφοσίωση των Σικελών και στις δυσκολίες και πιέσεις που πέρασε το νησί ο Φρειδερίκος Β' τους οδήγησε με ικανότητα και σοφία.
Όταν άκουσε ότι ο Ιάκωβος Β΄ ετοίμαζε πόλεμο εναντίον του, ο Φρειδερίκος Β΄ έστειλε τον Μουντάινερ Πέρεζ ντε Σόσα το 1298 στην Αραγωνία με σκοπό να εξεγείρει τους βαρόνους και τις πόλεις εναντίον του.[2] Ωστόσο του απάντησαν ότι αν και εκτιμούν τον Φρειδερίκο Γ΄, δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τον Ιάκωβο Β΄.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 17 Μαΐου 1302, νυμφεύτηκε την Ελεονώρα του Ανζού Καπετιδών-Ανζού, κόρη του Καρόλου Β' βασιλιά της Νάπολης. Είχαν τέκνα:
- Πέτρος Β΄ 1304-1342, διαδέχθηκε τον πατέρα του.
- Ρογήρος γενν.1305, απεβ. νωρίς.
- Μανφρέδος 1306-1317 δούκας των Αθηνών και των Νέων Πατρών (Υπάτης).[3]
- Κωνσταντία, παντρεύτηκε πρώτα τον Ερρίκο Β' Πουατιέ-Λουζινιάν βασιλιά της Κύπρου, έπειτα τον Λέοντα Δ' Χετουμιδών βασιλιά της Μικράς Αρμενίας (Κιλικίας) και τέλος τον Ιωάννη των Λουζινιάν αντιβασιλιά της Κύπρου.
- Ελισάβετ 1310-1349, παντρεύτηκε τον Στέφανο Β' Βίττελσμπαχ δούκα της Βαυαρίας.
- Γουλιέλμος Β΄ 1312-1338, πρίγκιπας του Τάραντος, διαδέχθηκε τον Μανφρέδο ως δούκας των Αθηνών και των Νέων Πατρών.[4]
- Ιωάννης 1317-1348, δούκας του Ραντάτζο, διαδέχθηκε τον Γουλιέλμο ως δούκας των Αθηνών και των Νέων Πατρών.
- Αικατερίνη 1320-1342, ηγουμένη στη Σάντα Κιάρα της Μεσσίνας.
- Μαργαρίτα 1331-1360, παντρεύτηκε τον Ροδόλφο Β΄ των Βίττελσμπαχ παλατινό κόμη του Ρήνου.
Από την εκτός γάμου σχέση του με την Σίβυλλα ντι Σορμέλλα, είχε τέκνα:
- Αλφόνσο Φαδρίκ 1294-1334, αντιβασιλιάς των Δουκάτων των Αθηνών και των Νέων Πατρών. Ο εγγονός του Λουδοβίκος Φαδρίκ νυμφεύτηκε την Ελένη Καντακουζηνή.[5]
- Ορλάνδος 1296-1361, κυβερνήτης τού Παλέρμο, στρατηγός της Μεσσήνης.
- Ελισάβετ 1297-1341, παντρεύτηκε πρώτα τον Πονς Μωγκαλίν κόμη τού Αμπούριας και μετά τον Ραμόν δε Περάλτα κόμη της Καλταμπελλότα.
- Ελεονώρα γενν. 1298, παντρεύτηκε τον Χουάν ντε Κιαρομόντε κόμη της Μοντίκα.
- Σάντσο 1300-1334, βαρόνος τού Μιλιτέλλο. Νυμφεύτηκε τη Λουτσία Παλίτσι και είχε τέκνα:
- Βιντσιγκουέρρα μεγάλος Καγκελάριος της Σικελίας. Γιος του ήταν ο Βαρθολομαίος.
- Σαντσιόλο· γιος του ήταν ο Ματτιότο.
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ο Φρειδερίκος B΄ υπέγραφε λανθασμένα ως Φρειδερίκος Γ΄, ως ο επόμενος Φρειδερίκος του Φρειδερίκου Β΄ βασιλιά της Γερμανίας και Α΄ ως βασιλιά της Σικελίας, ο οποίος ήταν προπάππος του. Αλλά η αρίθμηση συνεχίζει τους Φρειδερίκους της Σικελίας, όχι της Γερμανίας. Εγγονός του Φρειδερίκου Β΄ είναι ο Φρειδερίκος Γ΄ της Σικελίας, ο απλός.
- ↑ Riquer, 1687–1688.
- ↑ Backman 1995, σ. 56.
- ↑ Backman 1995, σ. 56.
- ↑ Backman 1995, σ. 56.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Backman, Clifford R. (1995). The Decline and Fall of Medieval Sicily: Politics, Religion, and Economy in the reign of Frederick III, 1296-1337. Cambridge University Press.
- Bozzo, S.V. Note storiche siciliano del secolo XIV. Palermo, 1882.
- Chisholm, Hugh, ed. (1911). "article name needed". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
- Riquer, Martín de. Los trovadores: historia literaria y textos. 3 vol. Barcelona: Planeta, 1975.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Frederick III of Sicily της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
.svg)
|