Φραγκίσκος Ιωσήφ της Μπραγκάνσα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Φραγκίσκος Ιωσήφ της Μπραγκάνσα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Francisco José de Bragança (Πορτογαλικά) |
| Γέννηση | 7 Σεπτεμβρίου 1879[1] Μεράνο |
| Θάνατος | 15 Ιουνίου 1919[1] Ίσκια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Πορτογαλίας Πορτογαλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γερμανικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μιχαήλ Β' της Μπραγκάνσα και Ελισάβετ του Τουρν και Τάξις |
| Αδέλφια | Μιχαήλ του Βιζέου (μεγαλύτερος αδελφός) Μαρία-Τερέζα της Μπραγκάνσα (νεότερη αδελφή) Ισαβέλλα Μαρία της Μπραγκάνσα Infanta Maria Benedita of Portugal Mafalda de Bragança Μαρία Άννα της Μπραγκάνσα Infanta Maria Antonia of Portugal Infanta Filipa of Portugal Ντουάρτε Β' της Μπραγκάνσα Μαρία-Αδελαΐδα της Πορτογαλίας |
| Οικογένεια | Οίκος της Μπραγκάνσα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ (πορτογαλ. Francisco José, 7 Σεπτεμβρίου 1879 - 1 Ιουνίου 1919) από τον Οίκο της Μπραγκάνσα ήταν πρίγκιπας της Μπραγκάνσα και αξιωματικός του Αυστρο-Ουγγρικού στρατού. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ενεπλάκη από ερωτικά σκάνδαλα έως απάτες.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η νεανική του ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Γεράρδος Μαρία Γεώργιος Ουμβέρτος Αντώνιος Ερρίκος Μιχαήλ Ραφαήλ Γαβριήλ γεννήθηκε στο Μέραν της τότε Αυστρίας (νυν Μεράνο Ιταλίας) ως ο δευτερότοκος γιος του Μιχαήλ Β΄ της Μπραγκάνσα και της Ελισάβετ, κόρης του Μαξιμιλιανού Αντωνίου του Τουρν & Τάξις. Είχε το όνομα του αναδόχου του Φραγκίσκου Ιωσήφ της Αυστρίας. Η μητέρα του ήταν ανιψιά της Ελισάβετ, συζύγου του Φραγκίσκου Ιωσήφ.
Ο Μιχαήλ Β΄ ήταν επικεφαλής του Οίκου των Μπραγκάνσα, ο οποίος δεν βασίλευε πια στην Πορτογαλία, καθώς μέσω της εξαδέλφης του Μαρίας Β΄ ο θρόνος περιήλθε στους γιους της του Οίκου των Βέττιν-Σαξονίας-Κοβούργου & Γκόττα. Όμως τον Μιχαήλ Β΄ υποστήριζαν οι Μιγκουελιστές για να διεκδικήσει τον θρόνο. Ο πατέρας του Μιχαήλ Β΄, ο Μιχαήλ Α΄ της Πορτογαλίας, είχε υφαρπάξει τον θρόνο από τη Μαρία Β΄, αλλά όταν αυτή αποκαταστάθηκε το 1834, εξόρισε με νόμο την Οικογένειά του από τη χώρα και με διάταξη στο Σύνταγμα του 1838. Οι Μιγκουελιστές θεωρούσαν τον Φραγκίσκο Ιωσήφ ως πρίγκιπα (infante) της Πορτογαλίας.
Όπως και ο πατέρας του, ακολούθησε σταδιοδρομία στον Αυστρο-Ουγγρικό στρατό. Ήταν υπολοχαγός των Ουσσάρων, όταν το 1900 ένας παλαιός συνταγματάρχης τον κάλεσε να λογοδοτήσει για παραβίαση του στρατιωτικού κανονισμού. Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ τον πρόσβαλε και ο Φραγκίσκος Ιωσήφ της Αυστρίας τον απομάκρυνε από τους Ουσσάρους και τον έστειλε σε ένα Σύνταγμα Δραγόνων με αστυνομικά καθήκοντα σε άγονα, φτωχά χωριά στα σύνορα με τη Ρωσία.
Το ερωτικό σκάνδαλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1902 ο 23ετής Φραγκίσκος Ιωσήφ ήταν στο Λονδίνο για την παρακολούθηση της στέψης του Εδουάρδου Ζ΄. Ένα μήνα μετά κατηγορήθηκε, ότι με έναν νέο 15 ετών έκανε πράξη μεγάλης απερισκεψίας στο Λάμπεθ. Ο μάρτυρας κατέθεσε, ότι τον είδε από μία τρύπα στην πόρτα του υπνοδωματίου, αλλά ο αστυνομικός δήλωσε, ότι δεν μπορούσε κάποιος να δει από την τρύπα παρά 9 ίντσες της κλίνης. Οι αποδείξεις ενοχής κρίθηκαν μη επαρκείς και οι ένορκοι τον αθώωσαν. Ο δικηγόρος του είπε μετά, ότι ο Φραγκίσκος Ιωσήφ πήγε εκεί, διότι ήταν οίκος ανοχής με γυναίκες και ο νέος είχε την αποστολή να βρίσκει άτομα για αυτές. Μαζί του κατηγορήθηκε και ένας 24χρονος με έναν 17χρονο, που κρίθηκαν ένοχοι.
Το σκάνδαλο είχε αποτέλεσμα ο Φραγκίσκος Ιωσήφ της Αυστρίας να τον αναγκάσει να παραιτηθεί από τον στρατό. Το αυστριακό δικαστήριο του στέρησε τα πολιτικά δικαιώματα και έθεσε τη διαχείριση των υποθέσεών του στον γαμπρό του Κάρολο Λουδοβίκο του Τουρν & Τάξις, σύζυγο της αδελφής του Μαρίας Θηρεσίας. Αργότερα ενεπλάκη και σε άλλο όμοιο σκάνδαλο στην Αυστρία.
Η απάτη με τα σμαράγδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1909 έδωσε 325.000 λίρες Αγγλίας για ένα υποτίθεται ορυχείο σμαραγδιών σε έναν απατεώνα, που εμφανίστηκε με το όνομα "Φρέντερικ Ντέννεχεϋ Βάντερμπιλτ', της διάσημης οικογένειας. Αρχικά συναντήθηκαν στο Παρίσι και τον επόμενο μήνα ο Φραγκίσκος Ιωσήφ του πρόσφερε δείπνο στη Βιέννη, όπου ο απατεώνας τον έπεισε ότι ήταν ικανός επενδυτής. Πέντε μήνες μετά ο απατεώνας του έκανε μία επενδυτική πρόταση: του είπε ότι απέκτησε πολλά σμαράγδια και πως για να τον ευχαριστήσει για το δείπνο, θα του τα έδινε σε καλή τιμή, ώστε αυτός να τα πωλήσει με ικανό κέρδος.
Η συμφωνία καθυστέρησε και ο απατεώνας εν τω μεταξύ σκέφτηκε να αποσπάσει περισσότερα χρήματα: όταν συναντήθηκαν στο Βερολίνο, του συνέστησε δύο υποτίθεται μηχανικούς και του πρότεινε να αγοράσει μετοχές από την εταιρεία εξόρυξης, της οποίας τάχα ήταν ο κύριος μέτοχος. Τελικά ο Φραγκίσκος Ιωσήφ πλήρωσε 125.000 στερλίνες για τα σμαράγδια και 200.000 για τις μετοχές. Όταν αποδείχθηκε, ότι ο απατεώνας ονομαζόταν Ουίλλιαμ Λάκερσταϊν Γιόακιμ και τα σμαράγδια με τις μετοχές ήταν άνευ αξίας, ο Φραγκίσκος Ιωσήφ τον δίωξε ποινικά δια της Αυστριακής πρεσβείας στο Λονδίνο και έλαβε πίσω το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του.
Ηγέτης των μοναρχικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1911-12 συμμετείχε στην εξέγερση υπέρ της μοναρχίας στη βόρειο Πορτογαλία, την οποία καθοδηγούσε ο πολιτικός Ενρίκε Μίτκελλ ντε Πάιβα Κοουκέιρο σε μία ανεπιτυχή προσπάθεια ανατροπής της Α΄ Πορτογαλικής Δημοκρατίας. Όταν ο πατέρας του και ο μεγαλύτερος αδελφός του Μιχαήλ αποκήρυξαν τις αξιώσεις τους στη διαδοχή, ο Φραγκίσκος Ιωσήφ χαιρετίστηκε από τους φιλομοναρχικούς ως αρχηγός της παράταξης των Μιγκουελιστών.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε στον Αυστρο-Ουγγρικό στρατό και αιχμαλωτίστηκε. Φυλακίστηκε στη νήσο Ίσκια κοντά στη Νάπολη, όπου απεβίωσε από καρδιακή ανεπάρκεια.
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p32090.htm#i320894. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- da Silveira Pinto, Albano (1991). Resenha das familías titulares e grandes de Portugal. pp. xlii.
- Almanach de Gotha (150th ed.). Justus Perthes. 1913. pp. 29, 30.