Τσουχάτσι Νινομίγια
| Τσουχάτσι Νινομίγια | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 二宮 忠八 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 20 Ιουνίου 1866 Γιαβαταχάμα |
| Θάνατος | 8 Απριλίου 1936 |
| Αιτία θανάτου | Καρκίνος του στομάχου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αεροναύτης μηχανικός στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Σινοϊαπωνικός Πόλεμος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τσουχάτσι Νινομίγια (ιαπωνικά: 二宮 忠八, 20 Ιουνίου 1866 – 8 Απριλίου 1936) ήταν Ιάπωνας πρωτοπόρος της αεροπορίας. Μνημονεύεται για τα μοναδικά μοντέλα αεροσκαφών του - το "Καράσου-γκάτα μόκεϊ χικούκι" («Μοντέλο αεροσκάφος σε σχήμα κορακιού»", 1891) και το "Ταμαμούσι-γκάτα χικούκι" («Ιπτάμενη συσκευή τύπου βουπρηστίδος», 1893). Σχεδίασε μια ιπτάμενη μηχανή με τρεις κινητήρες πριν τους αδελφούς Ράιτ, και, παρά την τεχνική αποτυχία κατά τη διάρκεια της απογείωσης, συνέβαλε στη συσσώρευση των δυνατοτήτων της Ιαπωνίας στον σχεδιασμό και την κατασκευή μοναδικών παγκόσμιας κλάσης αεροσκαφών μέχρι τη δεκαετία του 1930.[1]
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τσουχάτσι γεννήθηκε στο Γιαβαταχάμα-ούρα της επαρχίας Ούβα, της περιφέρειας Ίγιο. Σε ηλικία 12 ετών, ο πατέρας του, έμπορος, πέθανε, αναγκάζοντάς τον να εργαστεί για να μπορέσει να επιβιώσει. Ενώ εργαζόταν σε γραφείο εκτυπώσεων, φαρμακείο, αλλά και αλλού, διδάχθηκε φυσική και χημεία. Εξειδικεύτηκε επίσης στην κατασκευή χαρταετών και η πώληση των αυθεντικών μοντέλων του προσέφερε εισόδημα το οποίο αξιοποίησε για την αγορά βιβλίων.[2]
Ιδέα για πτήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1887 ο Τσουχάτσι κατατάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Στρατό. Τον Νοέμβριο του 1889, κατά τη διάρκεια στρατιωτικών επιδείξεων, παρατήρησε την αιώρηση των κορακιών σημειώνοντας πως δεν φτερουγίζουν. Έτσι λοιπόν εξέλιξε την ιδέα για ένα αεροσκάφος σταθερών πτερύγων.[3]
Ο Τσουχάτσι κατασκεύασε το πρώτο του μοντέλο το «Καράσου-γκάτα μοκέι χικούκι» (烏型模型飛行器). Αυτό ήταν επίσης το πρώτο μοντέλο αεροσκάφος στην Ιαπωνία. Ήταν ένα μονοπλάνο, με άνοιγμα πτερύγων 45 εκατοστών. Η πτέρυγα είχε δίεδρη γωνία. Ο έλικας προωθητικής διάταξης με τις τέσσερις λεπίδες, εμπνευσμένος από το μπαμπουκόπτερο, κινούνταν με λαστιχάκι. Το μοντέλο διέθετε οριζόντιο σταθεροποιητή στο ουραίο πτερύγιο του, και κάθετο σταθεροποιητή στο μπροστινό τμήμα του. Διέθετε τρεις τροχούς ως σύστημα προσγείωσης. Στις 29 Απριλίου 1891 το μοντέλο κινήθηκε σε απόσταση 3 μέτρων προτού απογειωθεί και πετάξει για 10 μέτρα. Την επόμενη μέρα πέταξε για περίπου 36 μέτρα με χειροκίνητη απογείωση.
Το δεύτερο μοντέλο του ήταν το «Ταμαμούσι-γκάτα χικούκι» (玉虫型飛行器), ένα διπλάνο χωρίς ουραίο πτερύγιο. Η κάτω πτέρυγα, η οποία ήταν μικρότερη από την επάνω, ήταν κινούμενη και αποτελούσε επιφάνεια ελέγχου.[4] Το μοντέλο ήταν εξοπλισμένο με προωθητικό έλικα με τέσσερις λεπίδες. Ο Τσουχάτσι απέτυχε να προσελκύσει το ενδιαφέρον του Στρατού. Την περίοδο αυτή κατασκεύασε μόνο μοντέλα κλίμακας (άνοιγμα πτερύγων 2 μέτρα).[5]
Ο Τσουχάτσι υπηρέτησε στον Α΄ Σινοϊαπωνικό Πόλεμο ως στρατιωτικός ιατρός. Μετά τον πόλεμο, αποστρατεύθηκε και εργάστηκε σε φαρμακευτική εταιρεία. Αποφάσισε να κατασκευάσει μια δική του ιπτάμενη μηχανή. Μέχρι το 1906, όταν έγινε επικεφαλής υποκαταστήματος, η κατασκευή αναβαλλόταν λόγω έλλειψης χρημάτων. Παράλληλα, οι αδελφοί Ράιτ πραγματοποίησαν επιτυχώς επανδρωμένη πτήση. Αλλά ο Τσουχάτσι δεν είχε ενημερωθεί. Κατασκεύασε ολόκληρο σκελετό για το «μοντέλο Ταμαμούσι» και σχεδίαζε να το εξοπλίσει με πετρελαιοκινητήρα 12 ίππων. Ωστόσο, το 1907 ή 1908, ενημερώθηκε για την επιτυχία των επανδρωμένων πτήσεων βαρύτερων από τον αέρα αεροσκαφών σε Ευρώπη και Αμερική. Απελπίστηκε και διέκοψε την κατασκευή.[6]
Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν πως το «μοντέλο Ταμαμούσι» δεν θα μπορούσε να πετάξει ακόμη και αν η κατασκευή του ολοκληρωνόταν, μιας και ήταν αρκετά βαρύ. Τον Απρίλιο του 1991 ένα αντίγραφο του «μοντέλου Ταμαμούσι» με τροποποιήσεις για τη βελτίωση της σταθερότητας, πέταξε με επιτυχία σε απόσταση 50 μέτρων.[7]
Μεταγενέστερα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επικεντρώθηκε στο έργο του στη φαρμακευτική εταιρεία.[8]
Το 1921 ο αντιστράτηγος Γιοσιχόρι Σιρακάβα ανέλυσε το σχέδιο του Τσουχάτσι και αναγνώρισε την αξία του. Το 1922 ο Στρατός του απένειμε έπαινο. Ο υπουργός Αντάτσι Κενζό (το 1925), και ο Πρίγκιπας Κούνι Κουνιγιόσι (το 1926) του απένειμαν επίσης επαίνους. Το 1927, του απονεμήθηκε βαθμός τάγματος.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγινε κανούσι (ιερέας του σίντο) και προσευχόταν για τους νεκρούς των αεροπορικών ατυχημάτων.
Ο Τσουχάτσι πέθανε από καρκίνο του στομάχου στις 8 Απριλίου του 1936.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Odagiri, Hiroyuki (1996). Technology and Industrial Development in Japan. Clarendon Press, Oxford. σελίδες 214. ISBN 0-19-828802-6.
- ↑ Reader, Ian· Tanabe, George Joji (1998). Practically Religious: Worldly Benefits and the Common Religion of Japan. Honolulu: University of Hawaii Press. σελ. 171. ISBN 9780824820909.
- ↑ This is Japan. Tokyo: Asahi Shimbun Newspaper Publishing Company. 1967. σελ. 80.
- ↑ 根本智『パイオニア飛行機物語』（オーム社、1996年、(ISBN 978-4-274-02314-9), σελ. 66
- ↑ Samuels, Richard J. (1996). "Rich Nation, Strong Army": National Security and the Technological Transformation of Japan. Ithaca: Cornell University Press. σελ. 109. ISBN 0801499941.
- ↑ Naughton, Russell. «The Pioneers : An Anthology : Chuhachi (Tyuuhaci) Ninomiya (1866-1936)». www.ctie.monash.edu.au. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018.
- ↑ «Japanese aviator could have beaten Wright bros». www.abc.net.au (στα Αγγλικά). 30 Απριλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018.
- ↑ «Ninomiya Chuhachi Japanese Flight». www.japanvisitor.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φωτογραφία του μοντέλου κλίμακας 1/10 του δεύτερου μοντέλου του Τσουχάτσι στο Μουσείο Σύγχρονων Μεταφορών
|