Τοφούκου-τζι

Τοφούκου-τζι
	東福寺
Είδος	βουδιστικός ναός και εκπαιδευτικό ίδρυμα
Διεύθυνση	京都府京都市東山区本町十五丁目778
Γεωγραφικές συντεταγμένες	34°58′33″N 135°46′25″E
Θρήσκευμα	Rinzai school
Διοικητική υπαγωγή	Χιγκασιγιάμα
Χώρα	Ιαπωνία
Έναρξη κατασκευής	1236
Προστασία	Εθνικός Θησαυρός και Place of Scenic Beauty
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 34°58′32.545″N 135°46′25.234″E / 34.97570694°N 135.77367611°E / 34.97570694; 135.77367611

Το Τοφούκου-τζι (東福寺) είναι ένας Ζεν βουδιστικός ναός, που βρίσκεται νοτιοανατολικά του Κιότο. Ο ναός ιδρύθηκε το 1236 κατά την περίοδο Καμακούρα. Το όνομά του στην ουσία είναι συνδυασμός των ονομάτων των δύο μεγάλων βουδιστικών ναών στην Νάρα, δηλαδή του Τοντάι-τζι και του Κόφουκου-τζι, οι οποίοι συνδέονται με την οικογένεια Φουτζιβάρα.^[1]Ο ναός ανήκει στη σχολή Ρινζάι του Ζεν βουδισμού.^[2]^[3]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ναός ιδρύθηκε το 1236 από τον Μιτσίιε Κουτζό (九条道家) (1192–1252), ο οποίος ήθελε να κατασκευάσει στο Κιότο έναν βουδιστικό ναό ισοδύναμο σε μεγαλείο με τους βουδιστικούς ναούς Τοντάι-τζι και Κοφούκου-τζι στη Νάρα. Οι εργασίες κατασκευής των κτηρίων του ναού Τοφούκου-τζι διήρκεσαν πάνω από 30 έτη.^[7]^[2]Τα διάφορα κτίσματα του ναού καταστράφηκαν αρκετές φορές στο πέρασμα των αιώνων και έγινε ανακατασκευή τους. Στον ναό τοποθετήθηκε ένα άγαλμα του Βούδα ύψους 15 μέτρων. Η αίθουσα, όπου θα στεγαζόταν το άγαλμα του Βούδα, ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1239 και ολοκληρώθηκε το 1255. Το άγαλμα καταστράφηκε το 1319 λόγω πυρκαγιάς. Έγινε ανακατασκευή του τον 14ο αιώνα και καταστράφηκε ξανά το 1881 λόγω φωτιάς. Εξαιτίας της φωτιάς του 1881 καταστράφηκαν αρκετά κτήρια του ναού μεταξύ των οποίων είναι το Μπουτσουντέ, το Χότζο, το Χάττο και το Κούρι. Αυτά τα κτήρια κατασκευάστηκαν ξανά κατά την περίοδο Μεϊτζί ενώ άλλα κτήρια όπως η πύλη Σάνμον, το Τόσου (τουαλέτα), το Γιοκουσίτσου (λουτρό) και το Ζέντο (αίθουσα διαλογισμού) δεν κάηκαν και έχουν ανακηρυχθεί ως εθνικοί θησαυροί.^[2]Το Τοφούκου-τζι διατηρήθηκε και ενισχύθηκε από σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες, όπως ο Ασικάγκα Γιοσιμότσι, ο Τογιοτόμι Χιντεγιόσι και ο Τοκουγκάβα Ιεγιάσου, οι οποίοι τον κατέστησαν ως τον μεγαλύτερο ναό του Ζεν βουδισμού στο Κιότο.^[7]Το Τοφούκου-τζι το επισκέπτονται ιδιαίτερα το Φθινόπωρο λόγω της εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς του κήπου, που έχει έκταση πάνω από 2000 τ.μ. Οι επισκέπτες πρέπει να πληρώσουν εισιτήριο, για να πάνε στη γέφυρα Τσουτέν-κυο (通天橋), που συνδέει την αίθουσα Χόντο με την αίθουσα Καϊσάντο, απ' όπου μπορούν να δουν καλύτερα τον κήπο. Το Καϊσάντο και οι κήποι του ανακατασκευάστηκαν κατά την περίοδο Έντο. ^[3]^[1]

Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Τοφούκου-τζι αποτελείται από ένα σύμπλεγμα κτηρίων. Υπάρχουν 25 μικρότεροι ναοί, που βρίσκονται βόρεια, νότια και δυτικά του ναού Τοφούκου-τζι. Στα βόρεια του κυρίως ναού υπάρχει μία κοιλάδα στην οποία βρίσκονται τρεις γέφυρες (Γκουάν-κυο, Τσουτέν-κυο, και Ενγκετσού-κυο).

Πύλη Σάνμον[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Πύλη Σάνμον, η οποία έχει ανακηρυχθεί εθνικός θησαυρός από το 1952, είναι διώροφη, έχει 22 μέτρα ύψος και έχει τρεις εισόδους. Είναι η παλαιότερη Σάνμον Πύλη Ζεν βουδιστικού ναού στην Ιαπωνία, που έχει διασωθεί. ^[2] Η αρχική Πύλη κάηκε και ανακατασκευάστηκε το 1425. Το 1969 έγινε μία μεγάλη συντήρηση στην πύλη, που διήρκεσε μέχρι το 1978 και κόστισε 2,5 εκατομμύρια δολάρια.^[7] Στον επάνω όροφο υπάρχουν τα αγάλματα του Βούδα και δεκαέξι βουδιστών μοναχών, που λέγεται ότι κατασκευάστηκαν από τον μοναχό Τέιτσο.^[8]

Χόντο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πίσω από την πύλη βρίσκεται το Χόντο (η κύρια αίθουσα), η οποία ανακατασκευάστηκε το 1934, επειδή είχε καταστραφεί το 1881 από φωτιά.^[3]Η ανακατασκευή ξεκίνησε το 1917 και ολοκληρώθηκε το 1934. Το κτήριο έχει ύψος 25,5 μέτρα και πρόσοψη 41,4 μέτρα. Το άγαλμα του Βούδα, που υπάρχει στο κτήριο, έχει μεταφερθεί εκεί από τον ναό Μαντζού-τζι μετά τη φωτιά του 1881.

Χότζο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Χότζο, που αποτελεί την κατοικία του ηγούμενου του μοναστηριού, ιδρύθηκε το 1235 και ανακατασκευάστηκε το 1890. Ιδιαίτερα φημισμένοι είναι οι κήποι του Χότζο, που σχεδιάστηκαν το 1939 από τον αρχιτέκτονα και σχεδιαστή κήπων Μιρέι Σιγκεμόρι.^[1] ^[9]Δημιούργησε τέσσερις διαφορετικούς κήπους, έναν για κάθε πλευρά του κύριου ναού. Ο ανατολικός κήπος αποτελείται από επτά κυλινδρικές πέτρες, που αντιπροσωπεύουν τα κύρια αστέρια της Μεγάλης Άρκτου. Αυτές οι πέτρες είχαν χρησιμοποιηθεί αρχικά ως θεμέλιοι λίθοι σε άλλο σημείο του ναού. Ο νότιος κήπος ο πιο περίπλοκος κήπος από τους τέσσερεις. Αποτελείται από τέσσερεις βράχους, που συμβολίζουν τέσσερα νησιά (Εϊτζού, Χοράι, Κοριό, Χότζο) και πέντε ιερά βουνά, που καλύπτονται με βρύα. Η άμμος του κήπου συμβολίζει τις οκτώ άγριες θάλασσες. Ο βόρειος κήπος αποτελείται από ένα καρό σχέδιο με τετράγωνες πέτρες και βρύα. Συμβολίζει την αντίληψη ότι ο βουδισμός εξαπλώθηκε από την Ινδία στην Ανατολική Ασία. Τα καρό σχέδια, που καλύπτονται από βρύα, σταδιακά εξασθενούν και δημιουργείται μία περιοχή του κήπου μόνο με πράσινα βρύα.^[10] Τέλος, ο δυτικός κήπος αποτελείται βρύα και περιποιημένους θάμνους αζαλέας.^[8]^[11]Για να επισκεφτεί κανείς το Χότζο και τους κήπους πρέπει να πληρώσει εισιτήριο.^[3]

Ζέντο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ζέντο είναι μία αίθουσα διαλογισμού. Είναι η παλαιότερη και μεγαλύτερη αίθουσα τέτοιου τύπου, που ανακατασκευάστηκε το 1347. Κατέχει εξέχουσα θέση στον ναό.^[2]

Τόσου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Τόσου είναι οι παλαιότερες και μεγαλύτερες τουαλέτες της Ιαπωνίας. Ανάγονται στην περίοδο Μουρομάτσι. Είναι γνωστές και ως «οι εκατό τουαλέτες», επειδή ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα από πολλούς μοναχούς.^[2]