Τζωρτζ Γεωργίου (φωτογράφος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
George Georgiou
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1961 (ηλικία 62–63)
Λονδίνο, Αγγλία
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο[2]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Γουέστμινστερ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφωτογράφος
Περίοδος ακμής2005[3]
Οικογένεια
ΣύζυγοςVanessa Winship[1]
Ιστότοπος
www.georgegeorgiou.net
δεδομένα

Ο Τζωρτζ Γεωργίου (Λονδίνο 1961-) είναι Βρετανός φωτογράφος και φωτορεπόρτερ, γνωστός για τη δουλειά του στην ανατολική Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Τουρκία.

Καριέρα στη φωτογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Λονδίνο από Ελληνοκύπριους γονείς, ο Γεωργίου αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο του Κεντρικού Λονδίνου στον τομέα της φωτογραφίας.[4]

Το έργο του Γεωργίου έχει επικεντρωθεί σε κοινότητες που χωρίζονται μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών. Αφού εργάστηκε για έξι χρόνια στη Σερβία, την Ελλάδα και την ανατολική Ευρώπη, πρόσφατα εγκαταστάθηκε για τέσσερα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Η εργασία του στην Τουρκία οδήγησε σε μια σειρά φωτογραφιών με τίτλο Fault Lines/Turkey/East/West, η οποία οδήγησε σε αρκετές εκθέσεις και ένα βιβλίο. Ο Γεωργίου έχει επίσης διδάξει φωτογραφία στο Barnet College στο Λονδίνο και σε διάφορα εργαστήρια στην Ευρώπη.[5][6]

Φτάνοντας κάπου καινούργια, η προσέγγιση του Γεωργίου είναι πρώτα να αποφορτιστεί από τις προϋπάρχουσες εικόνες του τόπου και να προσπαθήσει να δει μέσα από τις επιφανειακές διαφορές με μέρη που γνωρίζει- στη συνέχεια αναζητά τα κοινά σημεία και τις πραγματικές διαφορές. ξεκινάει μόνος του και μόνο όταν έχει προχωρήσει καλά ελπίζει να προσελκύσει παραγγελίες και να κάνει πωλήσεις.[7][8]

Η πρώιμη δουλειά του Γεωργίου ήταν ασπρόμαυρη, αλλά για τις Fault Lines και τις επόμενες δουλειές του μεταπήδησε στο χρώμα, χρησιμοποιώντας μια compact φωτογραφική μηχανή με αρθρωτή οθόνη LCD που μπορεί να προβληθεί από ψηλά, όπως η γυάλινη οθόνη του εδάφους μιας φωτογραφικής μηχανής με διπλούς φακούς αντανακλαστικής- αυτό συμβαίνει επειδή πιστεύει ότι είναι λιγότερο τρομακτικό για τους ανθρώπους που φωτογραφίζονται από μια φωτογραφική μηχανή που κρατάει στο μάτι.[9][10]

Ο Γεωργίου ανήκει στην Panos Pictures. Η μη εμπορική προσέγγισή του έχει παρουσιάσει προκλήσεις- μιλώντας το 2009, περιέγραψε τον εαυτό του ότι έχει μεγάλα χρέη, αλλά παραμένει αισιόδοξος.[11]

Τουρκία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γεωργίου ήταν από καιρό περίεργος για την Τουρκία και όταν η επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη το 2003 συνέπεσε με βομβιστικές επιθέσεις, αποφάσισε να μάθει περισσότερα για τα ζητήματα που αφορούσαν. το τελικό θέμα της δουλειάς του στην Τουρκία αναδύθηκε σταδιακά καθώς παρατηρούσε νέες ζοφερές συλλογικές κατοικίες να ξεφυτρώνουν για μια αταίριαστη αστικοποίηση του τραχύ οροπεδίου της Ανατολίας. Το έργο που προέκυψε, Fault Lines/Turkey/East/West, διερευνά την έννοια της διαίρεσης Ανατολής/Δύσης και τις πρόσθετες και πολύπλοκες γραμμές ρήξης - θρησκευτικές/κοσμικές, παράδοση/νεωτερικότητα και άλλες - που διασχίζουν τη σημερινή Τουρκία.[12]

Ο Γεωργίου ξεκίνησε το έργο σε μονοχρωμία, αλλά σύντομα πέρασε στο χρώμα. Η φωτογράφηση την άνοιξη και το φθινόπωρο βοήθησε στην υποβάθμιση του φωτός και στην αποφυγή του μπλε ουρανού που είναι γνωστός από το National Geographic και άλλα παρόμοια.

Σε μια κριτική της έκθεσης του Γεωργίου Fault Lines στην Side Gallery (Newcastle), η Katie Lin διαπίστωσε ότι οι φωτογραφίες του προκαλούσαν θλίψη παρά συμπάθεια που προέκυπτε από «την ερημιά και το κενό που χαρακτηρίζει τόσες πολλές από τις λήψεις του». Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτή η ερημιά υπερτονίζεται από τον «δυσανάλογο χώρο που απονέμεται στον ουρανό» ή από το βλέμμα των «προσώπων των περαστικών που έτυχε να βρεθούν στο κάδρο«. Συνολικά, όμως, βρήκε ότι οι φωτογραφίες ήταν «προκλητικές και όμορφες σε περιεχόμενο, σύνθεση και χρώμα, μια φανταστική απεικόνιση της καθημερινής εμπειρίας των Τούρκων».[13]

Ο Adam Stoltman έγραψε για τους New York Times ότι στο Fault Lines:

Μέσα από μια σειρά από στοιχειωμένες αρχιτεκτονικές και τοπιογραφικές σκηνές της Τουρκίας που σπεύδει προς τον εκσυγχρονισμό - και την προκύπτουσα ένταση μεταξύ του κοσμικού και του μοντέρνου - ο Γιώργος Γεωργίου έχει βάλει οπτικά το δάχτυλό του σε ένα είδος ανούσιας αποξένωσης που κατά καιρούς μπορεί να φαίνεται ότι διαπερνά την παγκοσμιοποιημένη κοινωνία.[12]

Γεωργία και Ουκρανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη του 2010 ο Γεωργίου εργαζόταν επί πέντε χρόνια στο έργο "Στη σκιά της αρκούδας", ένα έργο που εξετάζει τα επακόλουθα των ειρηνικών "ροζ" και "πορτοκαλί" επαναστάσεων που έλαβαν χώρα στη Γεωργία και την Ουκρανία με φόντο την αναβίωση της Ρωσίας ως μεγάλης διεθνούς δύναμης και τη συνεχή εμπλοκή της στις υποθέσεις των δύο χωρών. Το έργο εξετάζει τα σημάδια στην εγχώρια και τη δημόσια σφαίρα, τα οποία, όταν λαμβάνονται μαζί, συγκροτούν μια αναπαράσταση του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι της Γεωργίας και της Ουκρανίας διαπραγματεύονται το χώρο στον οποίο βρίσκονται - ατομικές πτυχές των δύο πολύ διαφορετικών χωρών, καθώς και πτυχές που τους ενώνουν μέσω της κοινής τους ιστορίας στη Σοβιετική Ένωση. Ο Γεωργίου ελπίζει να παρουσιάσει το έργο αυτό είτε σε έναν είτε σε δύο τόμους.[14]

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • World Press Photo: Award for "The Serbs" (2002)
  • Pictures of the Year International, prize for "Bombing Victim" (2003)
  • World Press Photo: Award for "Flour War" (2004)
  • Project Assistance Award from Nikon and the British Journal of Photography (2010)

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τον Γεωργίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • George Georgiou. Fault Lines/Turkey/East/West. Amsterdam: Schilt, 2010. 128 pp. ISBN 90-5330-715-X. (στα αγγλικά)
    • Fault Lines/Turquie/Est/Ouest. Trézélan: Filigranes, 2010. ISBN 2-35046-192-0. (στα γαλλικά)
    • Turkey / Τουρκία : Στη ρωγμή του χρόνου (Turkey / Tourkia: stē rōgmē tou chronou). Athens: Apeiron Photos, 2010. ISBN 960-94490-1-8. (στα αγγλικά και τα ελληνικά)
    • Fault Lines/Turchia/Est/Ovest. Rome: Postcart, 2010. ISBN 978-88-86795-40-1. (στα ιταλικά)
  • Last Stop. Αυτοέκδοση, 2015. Έκδοση 950 αντιτύπων.
  • Americans Parade.[15][16] Αυτοέκδοση, 2019. Με εισαγωγή από τον David Campany και μια μικρή ιστορία από την Vanessa Winship.

Με συνεισφορά από τον Γεωργίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Street Photography Now. London: Thames & Hudson, 2010. ISBN 978-0-500-54393-1 (σκληρό εξώφυλλο). London: Thames & Hudson, 2011. ISBN 978-0-500-28907-5 (paperback). Σε επιμέλεια της Sophie Howarth και του Stephen McLaren.
  • Unseen London. London: Hoxton Mini Press, 2017. ISBN 978-1-910566-24-4. Με φωτογραφίες και συνεντεύξεις με διάφορους φωτογράφους και κείμενο από την Rachel Segal Hamilton.

Εκθέσεις (με άλλους)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 2011/2012: New Photography 2011, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Νέα Υόρκη. Με τους Moyra Davey, Deana Lawson, Doug Rickard, Viviane Sassen και Zhang Dali.[17][18]
  • Last Stop, Le château d’eau, pôle photographique de Toulouse, Τουλούζη, Γαλλία, Ιανουάριος-Μάρτιος 2015. Με την έκθεση Voyage Mélancolique από την Vanessa Winship.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Jobey, Liz (10 May 2013). «Looking for America». Financial Times. http://www.ft.com/cms/s/2/6547a6cc-b771-11e2-841e-00144feabdc0.html. Ανακτήθηκε στις 1 January 2014. 
  2. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 39771. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  3. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/411792. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2023.
  4. ↑ «Moving Walls 14 | Documentary Photography Project | Open Society Foundations». web.archive.org. 31 Δεκεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2023. 
  5. ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. 25 Μαΐου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 25 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2023. 
  6. ↑ «George Georgiou - Fotografi - Magazine - MarieClaire.it». web.archive.org. 15 Οκτωβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2023. 
  7. ↑ Colin Pantall, "Parallel lines", British Journal of Photography, 7 January 2009, p.17. 
  8. ↑ Pantall, "Parallel lines", p.21. 
  9. ↑ "In The Shadow of the Bear". British Journal of Photography. 157 (7778): 9. 2010. 
  10. ↑ Miranda Gavin, "George Georgiou: Fault Lines", HotShoe, June–July 2010. 
  11. ↑ Pantall, "Parallel lines", p.25. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Adam Stoltman, "George Georgiou in Modern Turkey", The New York Times, 20 August 2010. 
  13. ↑ «Review of George Georgiou's exhibition Fault Lines at Side Gallery, Newcastle | HotBlog: Fresh Perspectives on Contemporary Photography». web.archive.org. 27 Ιανουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2023. 
  14. ↑ "George Georgiou to speak at Vision 2010", "Latest news", Vision 10. Retrieved 17 December 2010. 
  15. ↑ O’Hagan, Sean (2019-12-08). «Street scenes: George Georgiou’s images of spectators at US parades» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/artanddesign/2019/dec/08/spectacle-of-themselves-americans-parade-george-georgiou-photography. Ανακτήθηκε στις 2023-06-05. 
  16. ↑ Seymour, Tom. «Scenes from a crowd: Americans Parade by George Georgiou». www.1854.photography (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2023. 
  17. ↑ Bainbridge, Simon (2013). "The Long Road". British Journal of Photography. Apptitude Media. 160 (7814): 48–73. 
  18. ↑ «New Photography 2011: Moyra Davey, George Georgiou, Deana Lawson, Doug Rickard, Viviane Sassen, Zhang Dali | MoMA». The Museum of Modern Art (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζωρτζ_Γεωργίου_(φωτογράφος)&oldid=10108145"