Συμφωνία Βελιγραδίου (1904)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Συμφωνία Βελιγραδίου (1904), ή Σύμφωνο Βελιγραδίου (1904), ήταν μια διμερής "μυστική" συμφωνία πολιτικού χαρακτήρα που συνομολογήθηκε μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας τον Μάρτιο του 1904 στο Βελιγράδι.
Σύμφωνα μ΄ αυτή τη συμφωνία τα συμβαλλόμενα μέρη ανέλαβαν να παρέχουν αμοιβαία εγγύηση περί της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητάς τους σε περίπτωση επίθεσης από τρίτη Δύναμη καθώς και περί παροχής αμοιβαίας βοήθειας ακόμη και σε περίπτωση απόπειρας οποιασδήποτε Μεγάλης Δύναμης που θα ήθελε να καταλάβει ή να προσαρτήσει τμήμα της Βαλκανικής Χερσονήσου.
Με ιδιαίτερα άρθρα συμπληρώθηκαν θέματα που αφορούσαν τη συνεργασία τόσο σε πολιτικό όσο και οικονομικό πεδίο.
- Της Συμφωνίας αυτής ακολούθησε, ένα μήνα μετά από τα ίδια μέρη, η Συνθήκη Βελιγραδίου (1904).
Παρατηρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στη συμφωνία αυτή, που έγινε με πρωτοβουλία του Βασιλέως Πέτρου Καραγιώργεβιτς της Σερβίας, δεν καθορίσθηκαν ούτε περιοχές σφαιρών επιρροής στη Βαλκανική, ούτε όρια της Μακεδονίας.
- Μέσα στους όρους της, κυριαρχούσε η αρχή: "Τα Βαλκάνια στους Βαλκανικούς λαούς".
- Αυτή η συμφωνία απετέλεσε και τον σπόρο της αργότερα συναφθείσας μεγάλης βαλκανικής συμμαχίας των χριστιανικών Κρατών η λεγόμενη Συμφωνία των Χριστιανικών Κρατών του Αίμου το 1912.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δ. Τζώρτζεβιτς "Ιστορία της Σερβίας 1800-1918" σ.330-1
- Χαραλ. Νικολάου "Διεθνείς Συνθήκες" σ.176-7