Συμβούλιο του Στέμματος του Βελγίου

Το Συμβούλιο του Στέμματος του Βελγίου αποτελείται από τον Βασιλιά των Βέλγων, τους Υπουργούς της Κυβέρνησης και τους Υπουργούς Επικρατείας (επίτιμος τίτλος που δίνεται από τον Βασιλιά).^[1] Ο συνταγματικός μονάρχης προεδρεύει του Συμβουλίου του Στέμματος, το οποίο όμως δεν έχει καμία νομοθετική ικανότητα, παρά μόνο συμβουλευτικό ρόλο.

Από τη σύστασή του έως σήμερα, το Συμβούλιο του Στέμματος έχει συνεδριάσει μόνο πέντε φορές:

16 Ιουλίου 1870: Έναρξη του Γαλλοπρωσικού Πολέμου (Λεοπόλδος Β΄ του Βελγίου)
2 και 3 Αυγούστου 1914: Γερμανικό τελεσίγραφο προς το Βέλγιο, κατά την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Αλβέρτος Α΄ του Βελγίου)
2 Μαΐου 1919: Συνθήκη των Βερσαλλιών (Αλβέρτος Α΄ του Βελγίου)
23 Μαρτίου 1950: Το "Βασιλικό Ερώτημα" που οδήγησε στην παραίτηση του Λεοπόλδου Γ΄ του Βελγίου
18 Φεβρουαρίου 1960: Ανεξαρτησία του Βελγικού Κονγκό (Βαλδουίνος του Βελγίου)^[2]

Σήμερα, το Συμβούλιο του Στέμματος θεωρείται από πολλούς ως ένα ξεπερασμένο πολιτικό όργανο. Ακόμη και ο τίτλος του Υπουργού Επικρατείας δίνεται ως τιμητικός τίτλος, καθώς κανένας από τους εν ζωή Υπουργούς Επικρατείας δεν έχει συμμετάσχει σε συνεδρίαση του Συμβουλίου. Κατά τη διάρκεια των προσπαθειών σχηματισμού κυβέρνησης το 2007 με 2008, εν τούτοις, ο Βασιλιάς Αλβέρτος Β΄ ζήτησε τη βοήθεια διάφορων Υπουργών Επικρατείας για την επίλυση της τότε πολιτικής κρίσης.^[3] Συχνά, Υπουργοί Επικράτειας διορίζονται σε θέσεις ως μέρος της διαδικασίας διαμόρφωσης κυβέρνησης ή για να επιλυθεί διαφωνία στους κόλπους της κυβέρνησης.