Συλλογική στέγαση

Η "συλλογική στέγαση" προκύπτει από την ανάγκη της κοινωνίας για την ικανοποίηση ενός εκ των βασικών αγαθών, αυτού της στέγασης^[1]. Ιδιαίτερα σε περιόδους κοινωνικοοικονομικής αλλά και υγειονομικής κρίσης πάρα πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν στην δυσάρεστη θέση να χάσουν ή να πουλήσουν τις κατοικίες τους, για την κάλυψη άμεσων και επειγουσών αναγκών, όπως την αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων υγείας, σίτισης, αποπληρωμής δανείων κ.ο.κ. Ωστόσο, το πιο δυσάρεστο είναι το γεγονός ότι αρκετοί άνθρωποι βρέθηκαν στο δρόμο, προς αναζήτηση προσωρινής στέγης σε εγκαταλελειμμένα κτίρια. Στην Ελλάδα τα εγκαταλελειμμένα κτίρια υπολογίζονται σε 300.000^[2], τα οποία δύναται να αξιοποιηθούν για την προσφορά στέγης σε αδύναμα νοικοκυριά με κοινωνικά κριτήρια. Η αξιοποίηση των παραπάνω κτιρίων θα αποτελούσε την αρχή των οικιστικών κοινών στην Ελλάδα.^[3]

Μία από τις πρώτες προσπάθειες δημιουργίας συλλογικής στέγασης στο φάσμα των οικιστικών κοινών αναπτύχθηκε στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας τη δεκαετία του 1960 και ολοκληρώθηκε τη δεκαετία του 1980. Στο εγχείρημα αυτό είχαν όλοι πρόσβαση, συνυπολογίζοντας συγκεκριμένα κοινωνικά κριτήρια και προσωπικές ανάγκες, όπως το μέγεθος της οικογένειας. Παράλληλα, εφαρμόστηκε ένα σύστημα «σημείων» καθιστώντας τις τιμές ενοικίων προσιτές. Επιπλέον, χορηγούνταν επιδότηση ενοικίου σε νοικοκυριά τα οποία δεν είχαν την δυνατότητα πληρωμής του ενοικίου στέγασης. Σημαντικότερο όλων ήταν ότι όλοι οι κάτοικοι έπαιρναν μέρος στο τρόπο διαχείρισης των κατοικιών, με άμεσο αντίκτυπο στους ίδιους^[4]. Χαρακτηριστικά όπως τα παραπάνω αλληλεπικαλύπτονται με τις απόψεις της Έλινορ Όστρομ^[5] σχετικά με τα αστικά κοινά.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Γιαννακόπουλος, Παναγιώτης (2013). Ανθρώπινα Δικαιώματα Εθνικό Σχέδιο Δράσης. Αθήνα: Εθνικό τυπογρφείο. σελ. 205. ISBN 978-618-81035-0-4.
↑ «Μπορεί η κοινωνική συλλογική κατοικία να σώσει την Ελλάδα της κρίσης;». popaganda.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2021.
↑ «Το πρόβλημα της στέγασης και το δικαίωμα στην οικία». Aυτολεξεί. 30 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2021.
↑ Nonini, Don (2017-12-01). «Theorizing the urban housing commons» (στα αγγλικά). Focaal 2017 (79): 23–38. doi:10.3167/fcl.2017.790103. ISSN 1558-5263. https://www.berghahnjournals.com/view/journals/focaal/2017/79/fcl790103.xml.
↑ Αρβανιτίδης, Πασχάλης (25/04/2021). [https://ergopolis.econ.uth.gr/images/booklibrarydata/%CE%BA%CE%9F%CE%B9%CE%94%CE%91-2017-1.pdf «Τα κοινά ως θεσμός διαχείρισης των κοινών πόρων: η συμβολή της Έλινορ Όστρομ»]. Πρόταση. https://ergopolis.econ.uth.gr/images/booklibrarydata/%CE%BA%CE%9F%CE%B9%CE%94%CE%91-2017-1.pdf. Ανακτήθηκε στις 25/04/2021.

[1] Γιαννακόπουλος, Παναγιώτης (2013). Ανθρώπινα Δικαιώματα Εθνικό Σχέδιο Δράσης. Αθήνα: Εθνικό τυπογρφείο. σελ. 205. ISBN 978-618-81035-0-4.

[2] «Μπορεί η κοινωνική συλλογική κατοικία να σώσει την Ελλάδα της κρίσης;». popaganda.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2021.

[3] «Το πρόβλημα της στέγασης και το δικαίωμα στην οικία». Aυτολεξεί. 30 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2021.

[4] Nonini, Don (2017-12-01). «Theorizing the urban housing commons» (στα αγγλικά). Focaal 2017 (79): 23–38. doi:10.3167/fcl.2017.790103. ISSN 1558-5263. https://www.berghahnjournals.com/view/journals/focaal/2017/79/fcl790103.xml.

[5] Αρβανιτίδης, Πασχάλης (25/04/2021). [https://ergopolis.econ.uth.gr/images/booklibrarydata/%CE%BA%CE%9F%CE%B9%CE%94%CE%91-2017-1.pdf «Τα κοινά ως θεσμός διαχείρισης των κοινών πόρων: η συμβολή της Έλινορ Όστρομ»]. Πρόταση. https://ergopolis.econ.uth.gr/images/booklibrarydata/%CE%BA%CE%9F%CE%B9%CE%94%CE%91-2017-1.pdf. Ανακτήθηκε στις 25/04/2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]