Σινάτος

Σινάτος (ο) είναι κύριο όνομα το οποίο ανήκει στη σφαίρα της αστικής μυθολογίας της βυζαντινής Κωνσταντινούπολης, όπως αυτή παρουσιάζεται στα Πάτρια Κωνσταντινουπόλεως. Το όνομα δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της λαϊκής παρετυμολογίας, προκειμένου να εξηγηθεί το λατινικό όνομα Σενάτον ή Σινάτον (Λατινικά: senatus) με το οποίο ονομαζόταν το ένα από τα δύο κτήρια της Βυζαντινής Συγκλήτου και συγκεκριμένα το κτήριο, που βρισκόταν στη βόρεια πλευρά του Φόρου του Κωνσταντίνου. Με αυτή τη λογική ο Σινάτος ήταν το μακρινό πρόσωπο του παρελθόντος, που έχτισε το κτήριο.

Δύο πράγματα είναι προφανή από την παραπάνω παρετυμολόγηση του ονόματος της Συγκλήτου στο Φόρο του Κωνσταντίνου. Το πρώτο είναι ότι ο θεσμός κατά τη Μεσοβυζαντινή Εποχή είχε χάσει την πολιτική του σημασία και επομένως και το κτήριο πια δεν είχε καμία πολιτική σημασία για τον απλό κόσμο. Το δεύτερο ότι η πολιτισμική και γλωσσική ενότητα ελληνορωμαϊκού κόσμου είχε διαρραγεί, αν όχι πλήρως, τουλάχιστον σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Πηγές

• Scriptores Originum Costantinopolitanum (1901), έκδ. Theodorus Preger, I, σελ. 50.