Σιδηροδρομική γραμμή Αγίας Πετρούπολης-Μόσχας

Σιδηροδρομική γραμμή Αγίας Πετρούπολης-Μόσχας
	Συρμός της γραμμής Αγίας Πετρούπολης-Μόσχας.
Τερματικοί	Αγία Πετρούπολη; Μόσχα
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Μήκος γραμμής	649,7 km
Μέγιστη ταχύτητα	250 km/h
	Σχετικά πολυμέσα

Η σιδηροδρομική γραμμή Αγίας Πετρούπολης-Μόσχας έχει μήκος 649,7 χιλιομέτρων και περνά από τέσσερα όμπλαστ, συγκεκριμένα του Λένινγκραντ, του Νόβγκοροντ, του Τβερ και της Μόσχας. Πρόκειται για μια σημαντική αρτηρία μεταφοράς ανθρώπων και εμπορευμάτων της βορειοδυτικής Ρωσίας.

Ιστορικό υπόβαθρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 1η Φεβρουαρίου 1842 ο τσάρος Νικόλαος Α΄ εξέδωσε διάταγμα για την κατασκευή του σιδηροδρόμου. Ο μηχανικός και διοικητικός υπάλληλος Πάβελ Μέλνικοφ επέβλεψε την κατασκευή του. Ένα άγαλμα του Μέλνικοφ βρίσκεται κοντά στον τερματικό σταθμό Λενινγκράντσκι στη Μόσχα. Η ιδέα μιας σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνέδεε τις δύο πρωτεύουσες της Ρωσικής Αυτοκρατορίας έφερε αρκετές αντιρρήσεις, με ορισμένους αξιωματούχους να προβλέπουν κοινωνική αναταραχή αν επιτρεπόταν στις μάζες να ταξιδέψουν.

Η σιδηροδρομική γραμμή του Τσάρσκογιε Σέλο ήταν η πρώτη που κατασκευάστηκε στην Ρωσία. Το έργο ανέλαβε ο Γερμανός μηχανικός Φραντς Άντον φον Γκέρστνερ και παραδόθηκε το 1837. Οι υπερβάσεις του εκτιμώμενου κόστους ολοκλήρωσης του έργου γέννησαν αμφιβολίες στον τσάρο Νικόλαο Α΄ και τους συμβούλους σχετικά με την επάρκεια του Γκέρστνερ να υλοποιήσει τη νέα γραμμή Αγίας Πετρούπολης-Μόσχας.^[1] Έτσι ο Μέλνικοφ και ένας άλλος συνάδελφός του ταξίδεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1839 για να μελετήσουν τις τεχνολογικές εξελίξεις στον τομέα των σιδηροδρόμων. Εκεί συνάντησαν τον Τζορτζ Ουάσινγκτον Ουίστλερ, ο οποίος σχεδίασε την οδογέφυρα στον πόλη Κάντον (αγγλικά: Canton‎‎) της Μασαχουσέτης για την σιδηροδρομική γραμμή Βοστώνης-Πρόβιντενς.^[2]

Έπειτα από σύσταση του Μέλνικοφ, ο τσάρος Νικόλαος Α' κάλεσε τον Ουίστλερ να βοηθήσει στην κατασκευή του σιδηροδρόμου. Ο Γουίστλερ έφυγε για τη Ρωσία τον Ιούνιο του 1842, συνοδευόμενος από τον αυτοκρατορικό μηχανικό ταγματάρχη Ιβάν Φ. Μπούτατζ, ο οποίος εξελίχθηκε σε προσωπικό του φίλο.^[1]^[3] Το 1847 έλαβε το Τάγμα της Αγίας Άννας από τον Ρώσο αυτοκράτορα, αλλά προσβλήθηκε από χολέρα και πέθανε στις 7 Απριλίου 1849 στην Αγία Πετρούπολη δύο χρόνια πριν από την ολοκλήρωση της γραμμής.

Την σιδηροδρομική γραμμή κατασκεύασαν δουλοπάροικοι με μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, γεγονός που εξέφρασε ο Νικολάι Νεκράσοφ στο ποίημά του του 1864 «Ο σιδηρόδρομος».^[4] Η γραμμή εγκαινιάστηκε την 1η Νοεμβρίου 1851, έπειτα από δέκα χρόνια κατασκευής. Η πρώτη επιβατική αμαξοστοιχία αναχώρησε από την Αγία Πετρούπολη στις 11:15 και έφτασε στη Μόσχα στις 21:00 της επόμενης ημέρας.

Λειτουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μέγιστη επιτρεπόμενη ταχύτητα στη γραμμή είναι 250 km/h, ωστόσο αυτό το όριο αφορά μονάχα ένα τμήμα μικρότερο των δέκα χιλιομέτρων. Σε ακόμη 110 χιλιόμετρα της γραμμής το όριο είναι 220 km/h και στο υπόλοιπο τμήμα της διαδρομής είναι 200 km/h. Το ταχύτερο τρένο χρειάζεται 3 ώρες και 30 λεπτά για να διασχίσει τη γραμμή, με μέση ταχύτητα 185 km/h. Από το 2009 χρησιμοποιούνται τρένα τύπου Siemens Velaro RUS, που είναι επίσης γνωστά και ως «Sapsan». Παρόλο που μπορούν να φθάσουν σε μέγιστη ταχύτητα 300 km/h, πραγματοποιούν τα δρομολόγιά τους με πολύ μικρότερες ταχύτητες εξαιτίας των δυσκολιών στην αναβάθμιση της γραμμής. Οι Ρωσικοί Σιδηρόδρομοι δαπάνησαν σχεδόν ένα δισεκατομμύριο δολάρια για οκτώ συρμούς. Το 2019 υπογράφηκε τρίτη παραγγελία ύψους 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση δεκατριών επιπλέον συρμών του ίδιου τύπου.^[5]

Από το 1931 το διάσημο τρένο «Κόκκινο Βέλος» αναχωρεί καθημερινά από τη Μόσχα στις 23:55 για να φθάσει στην Αγία Πετρούπολη στις 07:55 το επόμενο πρωί και αντίστροφα. Η κίνηση στη σιδηροδρομική γραμμή είναι αρκετά πυκνή, κάτι που σημαίνει ότι λίγοι συρμή υψηλής ταχύτητας μπορούν να τη διατρέξουν κάθε μέρα.

Σημαντικότεροι σταθμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με κατεύθυνση από βορά προς νότο, οι σημαντικότεροι σταθμοί βρίσκονται στις παρακάτω πόλεις:

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 Gasparini, D. A., K. Nizamiev, and C. Tardini. "GW Whistler and the Howe Bridges on the Nikolaev Railway, 1842–1851", American Society of Civil Engineers, Journal of Performance of Constructed Facilities 30.3 (2015): DOI link:04015046.https://dx.doi.org/10.1061/(ASCE)CF.1943-5509.0000791
↑ Decker, John C., "Early American Railroad History: A New Source Within Grasp" Αρχειοθετήθηκε 4 August 2020 στο Wayback Machine., and [1] Αρχειοθετήθηκε 4 August 2020 στο Wayback Machine. on 24 July 2016.
↑ «The Correspondence of James McNeill Whistler :: The Correspondence». whistler.arts.gla.ac.uk. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2016.
↑ Wood, Alan (2011). Russia's Frozen Frontier: A History of Siberia and the Russian Far East 1581. Bloomsbury Publishing. σελ. 148. ISBN 978-0340971246.
↑ Ltd, DVV Media International. «Russian Railways orders high speed trains». Railway Gazette.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Moscow-Saint Petersburg Railway στο Wikimedia Commons

[ASCE_2015-1] 1,0 ^1,1 Gasparini, D. A., K. Nizamiev, and C. Tardini. "GW Whistler and the Howe Bridges on the Nikolaev Railway, 1842–1851", American Society of Civil Engineers, Journal of Performance of Constructed Facilities 30.3 (2015): DOI link:04015046.https://dx.doi.org/10.1061/(ASCE)CF.1943-5509.0000791

[2] Decker, John C., "Early American Railroad History: A New Source Within Grasp" Αρχειοθετήθηκε 4 August 2020 στο Wayback Machine., and [1] Αρχειοθετήθηκε 4 August 2020 στο Wayback Machine. on 24 July 2016.

[whistler.arts.gla.ac.uk-3] «The Correspondence of James McNeill Whistler :: The Correspondence». whistler.arts.gla.ac.uk. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2016.

[frontier-4] Wood, Alan (2011). Russia's Frozen Frontier: A History of Siberia and the Russian Far East 1581. Bloomsbury Publishing. σελ. 148. ISBN 978-0340971246.

[5] Ltd, DVV Media International. «Russian Railways orders high speed trains». Railway Gazette.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]