Σέρεν Σέρενσεν

Σέρεν Σέρενσεν
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Søren Peter Lauritz Sørensen (Δανικά)
Γέννηση	9  Ιανουαρίου 1868 Havrebjerg
Θάνατος	12  Φεβρουαρίου 1939 Κοπεγχάγη
Υπηκοότητα	Δανία
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης
Τέκνα	Arthur Arnholtz
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέας	βιοχημεία
Ιδιότητα	χημικός
Διδακτορικός καθηγητής	Sophus Mads Jørgensen
δεδομένα ()

Ο Σέρεν Πίντερ Λάουριτς Σέρενσεν, ή αλλιώς Σέρεν Σέρενσεν (9 Ιανουαρίου 1868 – 12 Φεβρουαρίου 1939), ήταν Δανός χημικός που έγινε γνωστός για τις έρευνές του στα αμινοξέα, τις πρωτεΐνες και τα ένζυμα, και συχνά αναφέρεται ως ο «πατέρας του pH» για την εισαγωγή της έννοιας του pH, μιας κλίμακας για τη μέτρηση της οξύτητας και της αλκαλικότητας υδατικών διαλυμάτων.

Προσωπική ζωή

Γεννήθηκε στο Havrebjerg της Δανίας το 1868 και ήταν γιος ενός αγρότη. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης σε ηλικία 18 ετών. Ήθελε να κάνει καριέρα στην ιατρική, αλλά υπό την επιρροή του χημικού Sophus Mads Jørgensen αποφάσισε να ασχοληθεί με τη χημεία.

Ενώ σπούδαζε για το διδακτορικό του εργάστηκε ως βοηθός στη χημεία στο εργαστήριο του Πολυτεχνείου της Δανίας, βοήθησε σε γεωλογική έρευνα της Δανίας και επίσης εργάστηκε ως σύμβουλος στο Ναυπηγείο του Βασιλικού Ναυτικού.

Παντρεύτηκε δύο φορές και η δεύτερη σύζυγός του ήταν η Margrethe Høyrup Sørensen, με την οποία συνεργάστηκε μαζί του στις σπουδές του.

Καριέρα

Το επιστημονικό του έργο αναφέρεται στην θεωρία των ιόντων και στην ανάπτυξη των αναλυτικών τεχνικών της οξυμετρίας και της αλκαλιμετρίας.

Από το 1901 έως το 1938, ο Σέρενσεν ήταν επικεφαλής του διάσημου Εργαστηρίου Carlsberg στην Κοπεγχάγη. Ενώ εργαζόταν στο Εργαστήριο Carlsberg μελέτησε την επίδραση της συγκέντρωσης ιόντων στις πρωτεΐνες και, επειδή η συγκέντρωση των ιόντων υδρογόνου ήταν ιδιαίτερα σημαντική, εισήγαγε την κλίμακα pH ως μια απλή τεχνική μέτρησης της οξύτητας, το 1909.

Το άρθρο στο οποίο εισήγαγε -πρώτος- την κλίμακα (χρησιμοποιώντας τη σημειογραφία $p_{\mathrm {H} }$) δημοσιεύτηκε στα γαλλικά και στα δανικά, καθώς και στα γερμανικά και περιέγραψε δύο μεθόδους για τη μέτρηση της οξύτητας που ο Σέρενσεν και οι φοιτητές του είχαν τελειοποιήσει. Η πρώτη μέθοδος βασιζόταν σε ηλεκτρόδια, ενώ η δεύτερη μέθοδος αφορούσε στη σύγκριση των χρωμάτων των δειγμάτων και ενός προεπιλεγμένου συνόλου δεικτών (Sørensen, 1909).

Από σελ. 134: «Die Größe der Wasserstoffionenkonzentration … und die Bezeichnung $p_{\mathrm {H} }$ für den numerischen Wert des Exponent dieser Potenz benütze." (Το μέγεθος της συγκέντρωσης ιόντων υδρογόνου εκφράζεται ανάλογα με τον συντελεστή κανονικότητας του σχετικού διαλύματος, με βάση τα ιόντα υδρογόνου, και αυτός ο παράγοντας αποτυπώνεται με τη μορφή αρνητικής δύναμης του 10. Παρεμπιπτόντως, θέλω να επισημάνω εδώ ότι χρησιμοποιώ το όνομα "εκθέτης ιόντων υδρογόνου" και τη σημειογραφία $p_{\mathrm {H} }$ για την αριθμητική τιμή του εκθέτη αυτής της δύναμης)

Από τις σελ. 159–160: "Für die Zahl p schlage ich den Namen "Wasserstoffioneexponent" … Normalitätsfaktors der Lösung verstanden." (Για τον αριθμό p προτείνω το όνομα "εκθέτης ιόντων υδρογόνου" και τη σημειογραφία $p_{\mathrm {H} }$. Με τον εκθέτη ιόντων υδρογόνου ($p_{\mathrm {H} }$) ενός διαλύματος νοείται έτσι ο κοινός (Briggs) λογάριθμος της αμοιβαίας τιμής του συντελεστή κανονικότητας του διαλύματος με βάση τα ιόντα υδρογόνου, και αυτός ο παράγοντας γράφεται με τη μορφή αρνητικής δύναμης του 10).

Από σελ. 144: "Es gibt noch zwei Verfahrungsweisen, … bzw. die colorimetrische Methode genannt." (Υπάρχουν ακόμη δύο διαδικασίες με τις οποίες μπορεί να προσδιοριστεί η συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου ή υδροξυλίου ενός διαλύματος· συγκεκριμένα, η μέτρηση και ο προσδιορισμός της αλυσίδας αερίων μέσω δεικτών, που ονομάζεται επίσης ηλεκτρομετρική ή χρωματομετρική μέθοδος).

Στις σελ. 145–146, ο Σέρενσεν περιέγραψε τις ηλεκτρομετρικές και χρωματομετρικές μεθόδους:

Από σελ. 145: «Μέθοδος ηλεκτρομετρικής μήτρας. Wird eine mit Platin-schwarz bedeckte Platinplatte in eine wäßerige … von der Wasserstoffionenkonzentration der Lösung abhängt. )" (Η ηλεκτρομετρική μέθοδος. Εάν μια πλάκα λευκόχρυσου που είναι καλυμμένη με μαύρη πλατίνα βυθιστεί σε ένα υδατικό –όξινο, ουδέτερο ή αλκαλικό– διάλυμα και εάν το διάλυμα είναι κορεσμένο με υδρογόνο, τότε βρίσκουμε, μεταξύ της πλάκας λευκόχρυσου και του διαλύματος, μια διαφορά τάσης της οποίας το μέγεθος εξαρτάται στη συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου του διαλύματος σύμφωνα με νόμο.

Από σελ. 145: «Die colorimetrische Methode. Der Umschlag des Indicators bei einer gewöhnlichen Titrierung bedeutet ja, wie bekannt, daß die Konzentration der Wasserstoffionen der vorliegenden Lösung eine gewisse Größe von der einen oder der anderen Seite her errei." (Η χρωματομετρική μέθοδος. Η ξαφνική αλλαγή του δείκτη κατά τη διάρκεια μιας τυπικής ογκομέτρησης σημαίνει, όπως είναι γνωστό, ότι η συγκέντρωση των ιόντων υδρογόνου στο διάλυμα έχει φθάσει ή υπερβεί – από τη μία ή την άλλη κατεύθυνση – ένα συγκεκριμένο μέγεθος)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Søren Peter Lauritz Sørensen στο Wikimedia Commons