Σάμιουελ Κιουνάρντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σερ
Σάμιουελ Κιουνάρντ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση21  Νοεμβρίου 1787[1][2][3]
Χάλιφαξ
Θάνατος28  Απριλίου 1865[1][2][4]
Λονδίνο
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Μπρόμπτον
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας
Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεφοπλιστής
καινοτόμος επιχειρηματίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςSusan Duffus (από 1815)[5]
ΤέκναSir Edward Cunard, 2nd Bt.[6]
Mary Cunard[6]
Susan Cunard[6]
Margaret Anne Cunard[6]
Sarah Jane Cunard[6]
Anne Elizabeth Cunard[6]
William Cunard[6]
Isabella Cunard[6]
Elizabeth Cunard[6]
ΓονείςAbraham Cunard[6] και Margaret Murphy[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σάμιουελ Κιουνάρντ (Sir Samuel Cunard) – (21 Νοεμβρίου 1787 – 28 Απριλίου 1865) ήταν βρετανο-καναδός μεγιστάνας, γεννημένος στο Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας, ιδρυτής και ιδιοκτήτης της Cunard Line – ο πρώτος που καθιέρωσε την θαλάσσια τακτική συγκοινωνία με δρομολογημένα πλοία στη βόρεια Αμερική.[7]

Ο Σάμιουελ Κιουνάρντ ήταν ο δευτερότοκος γιός του εμπόρου ξυλείας και ιδιοκτήτη ιστιοφόρων πλοίων, Άμπραχαμ Κιουνάρντ και της Μάργκαρετ Μέρφυ. [8]Η οικογένεια Κιουνάρντ καταγόταν από το Worcestershire των δυτικών Μιντλαντς, αλλά λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων – ήταν Κουάκεροι – αναγκάστηκαν, τον 17ο αιώνα και λόγω θρησκευτικών διώξεων να διαφύγουν στη Γερμανία, όπου υιοθέτησαν το επίθετο “Κούντερς” (Kunders). Ο προ-προπάππους του Σάμιουελ Κιυνάρντ, βαφέας το επάγγελμα, μετανάστευσε στην Τζέρμαντάουν (Germantown) της Πενσυλβάνια των ΗΠΑ, το 1683, όπου και απέκτησε και πάλι το κανονικό του όνομα. Ο πατέρας του Σάμιουελ, Άμπραχαμ, πιστός στο βρετανικό στέμμα οπότε αντίθετος με την αμερικανική επανάσταση, έφυγε από την Πενσυλβάνια για να εγκατασταθεί σε βρετανική εδάφη, και συγκεκριμένα στο Χάλιφαξ της Νέας Σκωτίας του Καναδά, στα πλαίσια της μαζικής μετακίνησης πιστών στο Στέμμα Άγγλων του 1783. Το ίδιο έτος παντρεύτηκε την Μάργκαρετ Μέρφυ. Η οικογένειά της ήταν ιρλανδικής καταγωγής, από το 1773 εγκατεστημένη στη Νότια Καρολίνα, που προτίμησε και αυτή να φύγει από τα αμερικανικά εδάφη, για να εγκατασταθεί σε βρετανικά. Μαζί απέκτησαν εννέα παιδιά, επτά αγόρια και δυο κορίτσια. [9]

Ο Σάμιουελ Κιουνάρντ έχοντας ως παράδειγμα τον δραστήριο και εμπορικά επιτυχημένο πατέρα του, μπήκε από νωρίς στις επιχειρήσεις. Παράλληλα, πολέμησε στο Αγγλοαμερικανικό πόλεμο του 1812, φτάνοντας στο βαθμό του λοχαγού. Η αποδεδειγμένη φιλοπατρία του και πίστη στο αγγλικό Στέμμα, μαζί με τη συμμετοχή του σε δημόσια αξιώματα της Νέας Σκωτίας, του έδωσαν γρήγορα τη φήμη του καλού πατριώτη και του άξιου επιχειρηματία, προωθώντας τον στις ισχυρές οικογένειες της αποικίας.[10] Κυριάρχησε στην ναυτιλιακή κίνηση του Χάλιφαξ, εξασφαλίζοντας συμβόλαιο με το Βρετανικό κράτος για τη μεταφορά του ταχυδρομείου ενώ παράλληλα διέθεσε ένα πλοίο για την περιπολία των ακτών. Εκτός από το εμπόριο ξυλείας ασχολήθηκε με τη φαλαινοθηρία, το εμπόριο τσαγιού και γαιάνθρακα, συν-ίδρυσε την πρώτη τράπεζα της αποικίας, την Halifax Banking Company, χρηματοδότησε και την κατασκευή του Shubenacadie Canal και υπήρξε ιδιοκτήτης τεράστιων εκτάσεων στο Νησί του Πρίγκιπα Εδουάρδου. [11]

Η εταιρεία του Halifax Steamboat Company κατασκεύασε το 1930 το πρώτο ατμόπλοιο της Νέας Σκωτίας, το φέρρυ μπωτ, Sir Charles Ogle, και εκτελούσε δρομολόγια από το Χάλιφαξ στο Νταρτμουθ. Την ίδια περίοδο και για να ενισχύσει το εμπόριο μεταξύ Κεμπέκ και Χάλιφαξ ηγήθηκε της επιχείρησης κατασκευής του ατμόπλοιου SS Royal William το 1833 – του μεγαλύτερου ατμόπλοιου της εποχής του και του πρώτου που επιχείρησε τη διέλευση του Ατλαντικού ωκεανού. [12]

Η εξέλιξη των ατμόπλοιων ήταν εκείνα τα χρόνια πεδίο ισχυρού ανταγωνισμού αφού διαφαινόταν ότι ήταν το μέλλον της θαλάσσιας συγκοινωνίας. Ο Κιούναρντ κατάφερε το 1839 να πείσει το βρετανικό κράτος να δημιουργήσει σταθερή θαλάσσια συγκοινωνία με την αποικία της Νέας Σκωτίας και όχι μόνο αυτό. Ανέλαβε το προνόμιο της μεταφοράς του ταχυδρομείου. Το πλοίο του, Britannia ήταν το πρώτο που ανέλαβε τακτικά δρομολόγια από το Λίβερπουλ, στο Χάλιφαξ, με ανταπόκριση για Βοστώνη. [13]

Όσο οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις αυξάνονταν ο Κιούναρντ περνούσε περισσότερο καιρό στο Λονδίνο όπου στο τέλος εγκαταστάθηκε μόνιμα. Το 1859 η βασίλισσα Βικτωρία τον τίμησε με τον τίτλο του Βαρονέτου. [14]

Μετά το θάνατό συνέβησαν αρκετές αλλαγές στην μεγάλη περιουσία του. Η εταιρεία διέκοψε το συμβόλαιο μεταφοράς της αλληλογραφίας με το βρετανικό κράτος και συνεπακόλουθα τη τακτική συγκοινωνία Χάλιφαξ – Μεγάλη Βρετανία.[15] Η εταιρεία άνθρακα - "Cunard Fuel" - που διατηρούσε στον Καναδά παρέμεινε η κύρια επιχειρηματική μονάδα της οικογένειας μέχρι και τον 20ο αιώνα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w625252w. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Sir-Samuel-Cunard-1st-Baronet. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p12018.htm#i120179.
  4. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. cunard-samuel. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. p12018.htm#i120179. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  6. 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  7. «United Kingdom – ERIH». www.erih.net. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022. 
  8. «Sir Samuel Cunard». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2010. 
  9. (Αγγλικά) Blakeley, Phyllis R. (1976). «Cunard, Sir Samuel». Στο: Halpenny, Francess G, επιμ. Dictionary of Canadian Biography. IX (1861–1870) (online έκδοση). University of Toronto Press. http://www.biographi.ca/en/bio/cunard_samuel_9E.html. 
  10. Langley, John G. (2006). Steam Lion: A biography of Samuel Cunard. Halifax, NS: Nimbus Publishing Ltd. 
  11. Boileau p. 94
  12. Langley, John G. (2006). Steam Lion: A biography of Samuel Cunard. Halifax, NS: Nimbus Publishing Ltd. 
  13. https://www.britannica.com/biography/Sir-Samuel-Cunard-1st-Baronet
  14. No. 22235. 1 March 1859, σελ. 953. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/22235/page/953 
  15. Boileau, p. 96

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • John Boileau, Samuel Cunard: Nova Scotia's Master of the North Atlantic Halifax: Formac (2006)