Πλαταγή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η πλαταγή (λατ. crepitaculum), ήταν ένα παιχνίδι που έδιναν στα παιδιά στον αρχαίο κόσμο, ελληνικό και ρωμαϊκό. Οι περισσότερες πλαταγές της ελληνικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας είναι πήλινες. Ωστόσο, έχουν διασωθεί κάποια παραδείγματα από ξύλο, οστό και μέταλλο. Κάποιες μοιάζουν με ορθογώνια κρόταλα. Άλλες έχουν ένα πήλινο σφαιρίδιο ή ένα χαλικάκι, που τοποθετούνταν στο εσωτερικό του αντικειμένου πριν την όπτησή του, ώστε να παράγεται ήχος. Αντιθέτως, οι μεταλλικές πλαταγές έφεραν κρίκους που με την κίνηση, παρήγαγαν ήχους.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]