Πιπερακιλλίνη

Πιπερακιλλίνη

Ονομασία IUPAC
(2S,5R,6R)-6-[(2R)-2-[(4-ethyl-2,3-dioxopiperazine-1-carbonyl)amino]-2-phenylacetamido]-3,3-dimethyl-7-oxo-4-thia-1-azabicyclo[3.2.0]heptane-2-carboxylic acid
Κλινικά δεδομένα
Προφορά	[ pi-PER-a-sil-in ]
Εμπορικές ονομασίες	PIpracil, Zocyn
AHFS/Drugs.com	https://www.drugs.com/cdi/piperacillin.html
MedlinePlus	https://medlineplus.gov/druginfo/meds/a694003.html
Οδοί χορήγησης	Ενδομυικά, Ενδοφλέβια
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία	Η πιπερακιλλίνη είναι ένα αντιβιοτικό βήτα-λακτάμης πενικιλλίνης που χρησιμοποιείται στη θεραπεία βακτηριακών λοιμώξεων που προκαλούνται από ευαίσθητους, συνήθως θετικούς κατά Gram, οργανισμούς. Το όνομα "πενικιλλίνη" μπορεί είτε να αναφέρεται σε διάφορες παραλλαγές της διαθέσιμης πενικιλίνης είτε στην ομάδα των αντιβιοτικών που προέρχονται από τις πενικιλίνες. Η πιπερακιλλίνη έχει in vitro δράση έναντι των θετικών κατά Gram και των αρνητικών κατά Gram αερόβιων και αναερόβιων βακτηρίων. Η βακτηριοκτόνος δράση της πιπερακιλλίνης προκύπτει από την αναστολή της σύνθεσης του κυτταρικού τοιχώματος και μεσολαβείται μέσω της δέσμευσης της πιπερακιλλίνης στις πρωτεΐνες που δεσμεύουν την πενικιλλίνη (PBPs). Η πιπερακιλλίνη είναι σταθερή έναντι της υδρόλυσης από μια ποικιλία β-λακταμάσες, συμπεριλαμβανομένων των πενικιλινασών και των κεφαλοσπορινασών και των βήτα-λακταμάσες εκτεταμένου φάσματος.
Φαρμακοκινητική
Πρωτεϊνική σύνδεση	Με τη δέσμευση σε συγκεκριμένες πρωτεΐνες που δεσμεύουν την πενικιλλίνη (PBPs) που βρίσκονται μέσα στο βακτηριακό κυτταρικό τοίχωμα, η πιπερακιλλίνη αναστέλλει το τρίτο και τελευταίο στάδιο της σύνθεσης του βακτηριακού κυτταρικού τοιχώματος. Στη συνέχεια, η κυτταρική λύση διαμεσολαβείται από αυτολυτικά ένζυμα βακτηριακού κυτταρικού τοιχώματος όπως οι αυτολυσίνες. Είναι πιθανό η πιπερακιλλίνη να παρεμβαίνει σε έναν αναστολέα αυτολυσίνης.
Μεταβολισμός	Σε μεγάλο βαθμό μη μεταβολίσιμο
Βιολογικός χρόνος ημιζωής	36-72 minutes
Κωδικοί
PubChem	CID 43672
DrugBank	DB00319
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύπος	C23H27N5O7S
Μοριακή μάζα	Average: 517.555 Monoisotopic: 517.163118933

Η πιπερακιλλίνη είναι ένα αντιβιοτικό πενικιλλίνης που συνδυάζεται με ταζομπακτάμη για τη θεραπεία στελεχών πολλών βακτηρίων που δημιουργούν β-λακταμάση ανθεκτικά στην πιπερακιλλίνη, ευαίσθητα στην πιπερακιλλίνη/ταζομπακτάμη. Ενδείκνειται για την θερπαεία πολυμικροβιακών λοιμώξεων.

Η πιπερακιλλίνη είναι ένα ευρέως φάσματος αντιβιοτικό β-λακτάμης της κατηγορίας της ουρεϊδοπενικιλλίνης. Η χημική δομή της πιπερακιλλίνης και άλλων ουρεϊδοπενικιλλινών ενσωματώνει μια πολική πλευρική αλυσίδα που ενισχύει τη διείσδυση σε Gram-αρνητικά βακτήρια και μειώνει την ευαισθησία στη διάσπαση από τα Gram-αρνητικά ένζυμα β-λακταμάσης. Αυτές οι ιδιότητες προσδίδουν δράση ενάντια στο σημαντικό νοσοκομειακό παθογόνο Pseudomonas aeruginosa. Έτσι, η πιπερακιλλίνη μερικές φορές αναφέρεται ως «αντι-ψευδομοναδική πενικιλλίνη».

Όταν χρησιμοποιείται μόνη της, η πιπερακιλλίνη δεν έχει ισχυρή δράση έναντι των θετικών κατά Gram παθογόνων όπως ο Staphylococcus aureus, καθώς ο δακτύλιος βήτα-λακτάμης υδρολύεται από τη β-λακταμάση των βακτηρίων.

Κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1974 και εγκρίθηκε για ιατρική χρήση το 1981.Η πιπερακιλλίνη χρησιμοποιείται πιο συχνά σε συνδυασμό με τον αναστολέα της βήτα-λακταμάσης ταζομπακτάμη (πιπερακιλλίνη/ταζομπακτάμη), ο οποίος ενισχύει την αποτελεσματικότητα της πιπερακιλλίνης αναστέλλοντας πολλές β-λακταμάσες στις οποίες είναι ευαίσθητη. Ωστόσο, η συγχορήγηση ταζομπακτάμης δεν προσδίδει δράση έναντι του MRSA, καθώς η πενικιλλίνη (και οι περισσότερες άλλες βήτα λακτάμες) δεν δεσμεύονται άψογα με τις πρωτεΐνες που δεσμεύουν την πενικιλλίνη αυτού του παθογόνου.Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ταξινομεί την πιπερακιλλίνη ως κρίσιμης σημασίας για την ανθρώπινη ιατρική.