Παρκινσόνια η αγκαθωτή
Η Παρκινσόνια η αγκαθωτή (Parkinsonia aculeata) είναι καλλωπιστικό, φυλλοβόλο, αγκαθωτό δέντρο. Έλκει την καταγωγή της από τις περιοχές της Βόρειας και της Κεντρικής Αμερικής.[1] Ανήκει στην οικογένεια των CΑΕSΑLPΙΝLACΕΑΕ.
Ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Parkinsonia > αφιερωμένο στον Άγγλο βοτανολόγο John Parkinson (1567-1650)
aculeatus, a, um > acúleus αγκάθι, κεντρί = ακιδωτή.[2]
Ιδιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανθίζει από μέσα Απριλίου μέχρι και αρχές Αυγούστου, σε υψόμετρο από 0-300 m. Αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες θέσεις, σε ξηρά ακόμη και φτωχά εδάφη. Απαιτεί προστασία από τους δυνατούς παγετούς. Φυτεύεται σε δενδροστοιχίες και μεμονωμένα. Αναγεννιέται μετά από πυρκαγιά, ενώ είναι κατάλληλο και για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Δίνει νέκταρ και γύρη πορτοκαλί χρώματος. Πολλαπλασιάζεται με σπόρους.
Τοξικότητα και εδωδιμότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα φύλλα αναφέρονται ότι περιέχουν υδροκυάνιο και είναι τοξικά.
Ο σπόρος, πολτοποιημένος είναι εδώδιμος, έχει γλυκιά γεύση, και περιέχει μέχρι και 60% σάκχαρα.[3]
Θεραπευτικές χρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα άνθη και τα φύλλα εφαρμόζονται ως κατάπλασμα για να θεραπεύσουν τους ρευματισμούς, τον πυρετό και την επιληψία.
Ενδιαίτημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Θέσεις με ανθρωπογενή επιβάρυνση, άκρες δρόμων, πετρώδεις πλαγιές.[4]
Εξάπλωση και επεκτατικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εισήχθη στην Αυστραλία ως διακοσμητικό δένδρο το 1900, όπου και εξελίχθηκε σε σημαντικό ζιζάνιο. Στην Ελλάδα την συναντάμε στις εξής περιοχές: Νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, Ιόνια νησιά, Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Νησιά του Δυτικού Αιγαίου.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ xmbeekeeping.blogspot.com (1 Σεπτεμβρίου 2017). «Παρκινσόνια, ( Parkinsonia aculeate )».
- ↑ floraattica.blogspot.com (7 Οκτωβρίου 2013). «Parkinsonia aculeata».
- ↑ agriamanitaria.gr (8 Μαρτίου 2020). «Parkinsonia aculeata Παρκινσόνια».
- ↑ greekflora.gr. «Parkinsonia aculeata».
- ↑ portal.cybertaxonomy.org. «Parkinsonia aculeata L».