Παρθένιος ο Λάκων
| Παρθένιος ο Λάκων | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1772 |
| Θάνατος | 1838 |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κληρικός |
Ο Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838) ήταν Σπαρτιάτης Πρωτοσύγγελος και λόγιος.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Παρθένιος ο Λάκων, γεννήθηκε στα Κουμαστά της Σπάρτης το 1772. Θείος του ήταν ο αρχιεπίσκοπος Σάμου και Ικαρίας, Δανιήλ Κομνηνός. Νωρίς ακολούθησε το ιερατικό στάδιο. Εστάλη από τον θείο του να σπουδάσει στη Σχολή της Χίου κοντά στον Αθανάσιο Πάριο.[1] Δια μέσου του Πάριου γνωρίζει τη φιλοκαλική σκέψη και τους Κολυβάδες. Ο Παρθένιος γύρισε στη Σάμο, χειροτονήθηκε ιερέας και άρχισε τη θητεία του κοντά στον θείο του ως πρωτοσύγκελος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Σάμου και Ικαρίας. Δρα στην εποχή της διαμάχης μεταξύ ‘’Καρμανιόλων‘’ και ‘’Καλλκατζάρων’’. Λόγω των κοινωνικών κηρυγμάτων του Χριστιανισμού τάσσεται με το μέρος των πρώτων. Επίσης την ίδια περίοδο εντείνονται οι εξισλαμισμοί στο νησί.[2] Όταν ο θείος του αποφάσισε να αποσυρθεί στη Μονή Τιμίου Σταυρού στη Σάμο, τον ακολούθησε κι ο Παρθένιος δωρίζοντας σε αυτήν όλη την περιουσία του. Όταν πέθανε ο Δανιήλ, οι προύχοντες θέλησαν να προωθήσουν τον Παρθένιο στον αρχιερατικό θρόνο του νησιού. Τελικά, εξελέγη άλλος.[3] Ο Παρθένιος έγινε τελικά ηγούμενος στη μονή το 1817, μετά από διετή εγκαταβίωση σε αυτήν. Αναδιοργανώνει τη θεία λατρεία εφαρμόζει πλήρως το κοινοβιακό σύστημα, και καθιερώνει σύμφωνα με το κολλυβαδικό σύστημα νέο τυπικό εκλογής τους εκάστοτε ηγουμένου.[4] Επίσης ο Παρθένιος ανακαίνισε και αναμόρφωσε τον κώδικα της μονής, αντιγράφοντας παλιότερα τμήματά του.[5] Τέλος περιχαρακώνει και αξιοποιεί την περιουσία της μονής.[6] Το 1819 ο Παρθένιος υπήρξε συνδρομητής του πρώτου τόμου του Κιβωτού της Ελληνικής γλώσσης, ενώ μερίμνησε για τις σπουδές νέων της Σάμου, όπως του Κύριλλου Β’ Πατριάρχη Ιεροσολύμων.[7] Πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 1833.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μανώλης Βαρβούνης, «Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838): ένας ελάσσων εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού διαφωτισμού», Λακωνικαί Σπουδαί, τομ.18 (2006), σελ.157
- ↑ Μανώλης Βαρβούνης, «Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838): ένας ελάσσων εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού διαφωτισμού», Λακωνικαί Σπουδαί, τομ. 18 (2006), σελ. 158
- ↑ Μανώλης Βαρβούνης, «Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838): ένας ελάσσων εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού διαφωτισμού», Λακωνικαί Σπουδαί, τομ.18 (2006), σελ. 160
- ↑ Μανώλης Βαρβούνης, «Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838): ένας ελάσσων εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού διαφωτισμού», Λακωνικαί Σπουδαί, τομ. 18 (2006), σελ. 161
- ↑ Μανώλης Βαρβούνης, «Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838): ένας ελάσσων εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού διαφωτισμού», Λακωνικαί Σπουδαί, τομ. 18 (2006), σελ. 162
- ↑ Μανώλης Βαρβούνης, «Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838): ένας ελάσσων εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού διαφωτισμού», Λακωνικαί Σπουδαί, τομ.18 (2006), σελ. 161
- ↑ Μανώλης Βαρβούνης, «Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838): ένας ελάσσων εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού διαφωτισμού», Λακωνικαί Σπουδαί, τομ. 18 (2006), σελ. 164
- ↑ Μανώλης Βαρβούνης, «Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838): ένας ελάσσων εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού διαφωτισμού», Λακωνικαί Σπουδαί, τομ. 18 (2006), σελ. 157
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μανώλης Βαρβούνης, «Παρθένιος ο Λάκων (1772-1838): ένας ελάσσων εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού διαφωτισμού», Λακωνικαί Σπουδαί, τομ. 18 (2006), σελ. 157-167