Παναγιώτης Βήχος
| Παναγιώτης Βήχος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παναγιώτης Βήχος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 22 Ιουλίου 1944 Ναύπλιο |
| Θάνατος | 3 Δεκεμβρίου 2013 (69 ετών) Αθήνα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μουσικοσυνθέτης μουσικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | 3 |
Ο Παναγιώτης Βήχος (Ναύπλιο, 22 Ιουλίου 1944 - Αθήνα, 3 Δεκεμβρίου 2013) ήταν Έλληνας μουσικοσυνθέτης και μουσικός, ενταγμένος στην Αριστερά.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 22 Ιουλίου του 1944. Έκανε μαθήματα μουσικής σε μικρή ηλικία παίζοντας πιάνο και αργότερα σαξόφωνο, κλαρίνο, φλάουτο και Ακορντεόν και τελείωσε Θεωρία, Αρμονία, Αντίστιξη και Ενορχήστρωση. Ο πατέρας του ήταν μουσικός και η μήτερα του ηθοποιός του θεάτρου.[1] Είχε συνεργαστεί με πολλούς διάσημους καλλιτέχνες και τραγουδιστές. Είχε μελοποιήσει στίχους από τον Μέγα Ανατολικό του Ανδρέα Εμπειρίκου ενώ είχε γράψει και 8 βιβλία. Ήταν επίσης διαχειριστής της ιστοσελίδας politiko-kafeneio.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας του στη Σαντορίνη κατάγγειλε υπόθεση για κύκλωμα σωματεμπορίας.[2] ωστόσο κατά τη περίοδο της εκδίκασης της υπόθεσης συνελήφθη ο ίδιος για υπόθεση πορνογραφίας. Για το ζήτημα αυτό δικάστηκε και αθωώθηκε αρκετές φορές σε διάστημα 14 ετών. Ο Βήχος κατέφυγε το 2008 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) εναντίον της Ελλάδας, το οποίο τον Φεβρουάριο του 2011 τον δικαίωσε στο σκέλος της παραβίασης του διακαιώματός του να δικαστεί, για τις κατηγορίες που του είχαν απαγγελθεί, εντός εύλογου χρονικού διαστήματος (επιδικάζοντάς του αποζημίωση 6.500), αλλά απέρριψε το αίτημά του πως υπήρξε κακοδικία.[3][4]
Απεβίωσε από καρκίνο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. Κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Καλλιθέας. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει τρία παιδιά και τρία εγγόνια.
Πολιτική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όντας στρατευμένος, πέρασε αεροδικείο, καθώς συμμετείχε σε πορεία της Νεολαίας Λαμπράκη. Κατά την διάρκεια της δικτατορίας αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Χριστιανική. Συνδικαλιστικά συμμετείχε στη Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση και στην Αγωνιστική Ταξική Ενότητα Μουσικών. Από το 1975 μέχρι και το 1987 εντάχθηκε στο ΚΚΕ και όταν αποχώρησε ίδρυσε την Πανελλαδική Ένωση Κομμουνιστών. Μετά το 1990 προσχώρησε στο Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα και συμμετείχε στο Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς ως υποψήφιος βουλευτής. Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε με το ΑΚΕΠ μέσα από το Σχέδιο-Β', με επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής Παναγιώτης Βήχος», Η Αυγή [ιστότοπος] (4 Δεκεμβρίου 2013)· ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Συνέντευξη του Παναγιώτη Βήχου στο Μega» (27 Φεβρουαρίου), βίντεο στο προσωπικό κανάλι του Π.Βήχου στο youtube· ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (10 Φεβρουαρίου 2011). «Δελτίο τύπου: Ευρωκαταδίκη Ελλάδας για παραβίαση δικαιώματος για δίκαιη δίκη του Παναγιώτη Βήχου». cm.greekhelsinki.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ ΕΔΔΑ, «Υπόθεση “ΒΗΧΟΣ κατά Ελλάδας” (Προσφυγή υπ’αρ. 34692/08). Απόφαση» (Στρασβούργο, 10 Φεβρουαρίου 2011) [επίσημη μετάφραση της απόφασης από το γαλλικό πρωτότυπυο], hudoc.echr.coe.int· ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Για το σ. Παναγιώτη Βήχο. Ανακοίνωση του ΣΧΕΔΙΟΥ Β».