Ο πόλεμος της Τροίας δεν θα γίνει

Ο πόλεμος της Τροίας δεν θα γίνει
	Ο Έκτωρ επικρίνει τον Πάρι, πίνακας του Πιέρ Κλωντ Φρανσουά Ντελόρμ (1824)
Συγγραφέας	Ζαν Ζιρωντού
Τίτλος	La guerre de Troie n'aura pas lieu
Γλώσσα	Γαλλικά
Μορφή	θεατρικό έργο
Βασίζεται σε	Τρωικός πόλεμος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο πόλεμος της Τροίας δεν θα γίνει (γαλλικός τίτλος: La guerre de Troie n'aura pas lieu), είναι δίπρακτο θεατρικό έργο του Ζαν Ζιρωντού, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 22 Νοεμβρίου 1935 στο Παρίσι σε σκηνοθεσία Λουί Ζουβέ και δημοσιεύθηκε τον ίδιο χρόνο. ^[1]

Το έργο επιδιώκει να αποκρυπτογραφήσει τα κίνητρα του επικείμενου Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ως προειδοποίηση και έκκληση για ειρήνη. Με πρόσχημα τον μύθο της Ιλιάδας, ο συγγραφέας αναδεικνύει την επικίνδυνη άνοδο της βίας στην Ευρώπη, τον κυνισμό των πολιτικών καθώς και τη χειραγώγηση των συμβόλων και της έννοιας του νόμου. ^[2]

Συγγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαν Ζιρωντού, τραυματισμένος δύο φορές κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε ένθερμος υπερασπιστής της ειρήνης. Έγραψε αυτό το έργο μεταξύ του φθινοπώρου του 1934 και του Ιουνίου 1935, καθώς οι δικτατορίες αυξάνονταν στην Ευρώπη και η κρίση του 1929 συνέχιζε να μαίνεται, λίγα χρόνια πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. ^[3]Το έργο περιγράφει την ανοησία των ανθρώπων και το πείσμα τους και επικρίνει τη διπλωματία και τη συμπεριφορά των εθνικών ηγετών και των διανοουμένων. Ο συγγραφέας κάνει έναν παραλληλισμό μεταξύ της κατάστασης στην Ευρώπη της δεκαετίας του 1930, όπου όλοι έβλεπαν τον πόλεμο να έρχεται χωρίς να αντιδρούν πραγματικά, και τον Τρωικό πόλεμο της αρχαιότητας. Το έργο τελειώνει με τον αναπόφευκτο πόλεμο, μια αντανάκλαση της πραγματικότητας.^[4]

Ο Ζιρωντού δίστασε για μεγάλο χρονικό διάστημα σχετικά με τον τίτλο του έργου - με εναλλακτικούς τίτλους, όπως Πρόλογος στην Ιλιάδα - λόγω του μήκους του αρχικού τίτλου, ο οποίος τελικά επικράτησε.

Περίληψη υπόθεσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο διαδραματίζεται μια μέρα πριν από το ξέσπασμα του Τρωικού πολέμου μέσα στις πύλες της πόλης της Τροίας. Παρουσιάζει τον αγώνα του Έκτορα, μεγαλύτερου γιου του βασιλιά της Τροίας Πρίαμου που μόλις επέστρεψε από έναν πόλεμο, ο οποίος με την υποστήριξη των γυναικών της Τροίας προσπαθεί να αποτρέψει τον πόλεμο με τους Έλληνες που ο στρατός τους έχει παραταχθεί προ των πυλών. Η σύζυγος του Έκτορα Ανδρομάχη είναι έγκυος και αυτό ενισχύει την επιθυμία του για ειρήνη.

Μαζί με τη μητέρα του Εκάβη, ο Έκτορας ηγείται της αντιπολεμικής επιχειρηματολογίας και προσπαθεί να πείσει τον αδερφό του Πάρι να επιστρέψει στους Έλληνες την όμορφη αλλά ανόητη αιχμάλωτη Ελένη. ^[5]Ο συγγραφέας παρουσιάζει την Ελένη όχι μόνο ως αντικείμενο πόθου, αλλά ως την επιτομή του ίδιου του πεπρωμένου. Ισχυρίζεται ότι μπορεί να δει το μέλλον, βλέποντας αυτό που είναι αποτυπωμένο στο μυαλό της, και βλέπει τον πόλεμο. Για τον Έκτορα, η Ελένη σημαίνει μόνο πόλεμο και καταστροφή. ^[6]Αλλά για τους άλλους Τρώες, με επικεφαλής τον ποιητή Δημόδοκο, αντιπροσωπεύει μια ευκαιρία για δόξα και ανυπομονούν να πολεμήσουν γι' αυτήν.

Η συμφωνία ειρήνης που διαπραγματεύεται ο Έκτορας με τον Έλληνα Οδυσσέα αποτυγχάνει και στο τέλος του έργου, η κυνική πρόβλεψη της Κασσάνδρας ότι ο πόλεμος δεν μπορεί να αποφευχθεί αποδεικνύεται σωστή.^[7]