Ολλανδική Μπλε Φρουρά
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Μπλε Φρουρά (ολλανδικά: Blauwe Garde) ήταν μια επίλεκτη μονάδα πεζικού του στρατού των Ηνωμένων Επαρχιών των Κάτω Χωρών. Οι αξιοσημείωτες εκστρατείες στις οποίες έλαβαν μέρος περιλάμβαναν τον Πόλεμο των Εννέα Χρόνων (1688–97), όπου διακρίθηκαν στη μάχη του Μπόιν, στη μάχη του Φλωρύς και στην πολιορκία του Λίμερικ (1690).
Από το 1688 έως το 1699 υπηρετούσαν ως σύνταγμα της Φρουράς του Γουλιέλμου της Οράγγης. Υπό τον βασιλιά Γουλιέλμο Γ΄, το σύνταγμα υπηρετούσε στην Αγγλία ως προσωπική του φρουρά. Μετά το θάνατο του Γουλιέλμου Γ΄ το 1702, το σύνταγμα επέστρεψε στην Ολλανδία και κατά τη διάρκεια του πολέμου της ισπανικής διαδοχής (1702–1712) ήταν η ραχοκοκαλιά του ολλανδικού στρατού. Ειδικότερα, οι Ολλανδοί πρωτοστάτησαν στην ανάπτυξη της διμοιρίας πυρός, η οποία επέτρεψε τη συνεχή εκπυρσοκρότηση των σχηματισμών πεζικού - δίνοντας στους Ολλανδούς ένα πλεονέκτημα στη δύναμη πυρός έναντυ στρατών που δε χρησιμοποιούσαν διμοιρία πυρός. Το 4ο Σύνταγμα (η Μπλε Φρουρά, που πήρε την ονομασία της από το χρώμα των στολών της) διακρίθηκε στις μάχες του Μπλένχαϊμ (Χόχσταντ), του Μαλπλακέ και του Άουντεναρντε.
Η Μπλε Φρουρά στον πόλεμο της ισπανικής διαδοχής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια του πολέμου της ισπανικής διαδοχής, το 4ο Σύνταγμα, η Μπλε Φρουρά, είδε δράση σε πολλά πεδία μάχης στην Ευρώπη. Ήταν μέρος των συμμαχικών στρατών υπό την διοίκηση του Τζον Τσόρτσιλ, Δούκα του Μάλμπορο, ενός Βρετανού στρατηγού. Οι στρατοί της Μεγάλης Βρετανίας, της Ολλανδικής Δημοκρατίας, της Αυστρίας, της Πρωσίας, του Αννόβερου, της Πορτογαλίας, της Γερμανικής Αυτοκρατορίας και της Σαβοΐας σχημάτισαν συμμαχία. Αγωνίστηκαν εναντίον του Λουδαβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας, ο οποίος είχε την υποστήριξη της Βαυαρίας και της Κολωνίας. Η Μπλε Φρουρά δεν ήταν παρούσα στη νίκη των συμμάχων στο Μπλένχαϊμ, αλλά διακρίθηκε στη μάχη του Ραμιλίζ, υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη Βέρτμιλερ. Επίσης πολέμησε γενναία και υπέστη σοβαρές απώλειες στο Μαλπλακέ, αγωνιζόμενη υπό την αιγίδα του πρίγκιπα τη Οράγγης στην αριστερή πλευρά των Συμμάχων.
Οι συμμαχικές δυνάμεις πέτυχαν πολλές νίκες επί των Γάλλων, συμπεριλαμβανομένων των Χόχσταντ, Ραμιλίζ, Τορίνο, Άουντεναρντε και Μαλπλακέ. Μόλις το 1713 ξεκίνησαν συνομιλίες που τελικά οδήγησαν σε συμφωνία ειρήνης. Το 1714 υπογράφηκαν οι συνθήκες ειρήνης το Μπάντεν στο Ράστατ.