Οίκος του Ουνυάδη

Οίκος του Ουνυάδη
Πληροφορίες ασχολίας
Θυρεός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Οίκος του Ουνυάδη, ουγγρ.: Unyadi-ház (család) ήταν μία από τις πιο ισχυρές ευγενείς οικογένειες του βασιλείου της Ουγγαρίας κατά τον 15ο αι. Ένα μέλος της, ο Ματθίας Κορβίνος έγινε βασιλιάς της (το διάστημα 1458-90), βασιλιάς της Βοημίας (1469-90) και (διεκδικητής) δούκας της Αυστρίας (1487-90). Ο νόθος γιος του Ιωάννης Κορβίνος κυβέρνησε το δουκάτο του Τρόππαου (1485-1501) και τα δουκάτα Μπύτομ, Γκλούμπτσυτσε, Λόσλαου, Ρατσίμπους, Τοστ (1485-90). Ο θυρεός της οικογένειας έχει ένα κοράκι (λατιν.: corvus) με ένα χρυσό δαχτυλίδι στο ράμφος του.

Ο ιδρυτής του Οίκου, ο Βόυκ, έλαβε το κάστρο Ουνυάντ (σημερινό Χουνεντοάρα της Ρουμανίας) από τον Σιγισμούνδο της Ουγγαρίας το 1409. Η εθνικότητά του είναι αντικείμενο συζήτησης από τους ερευνητές. Μερικοί σύγχρονοι ιστορικοί τον περιγράφουν ως Βλάχο ή Ρουμάνο, κνεζ(ο) ή μπογιάρ(ο), από τη Βαλαχία ή την Τρανσυλβανία. Άλλοι τον περιγράφουν ως Κουμάνο ή Σλάβο ευγενή. Σύμφωνα με τον ιστορικό του 15ου αι. Γιοχάννες ντε Τούροτς, ο Βόυκ μετακινήθηκε από τη Βαλαχία στην Τρανσυλβανία. Ο μεγαλύτερος γιος του Ιωάννης Ουνυάδης αναφέρεται συχνά ως ένας Βλάχος από τους συγχρόνους του.

Ο Ιωάννης, ένας ταλαντούχος στρατιωτικός διοικητής, έγινε το πρώτο μέλος της οικογένειας που απέκτησε τη θέση τού "αληθή βαρόνου του βασιλείου". Διορίστηκε μπάν(ος) του Σεβερίν το 1439 και βοϊβόντε της Τρανσυλβανίας το 1441. Επίσης του χορηγήθηκε ο τίτλος του "αέναου κόμη του Μπέστερτσε" το 1452, λαμβάνοντας έτσι τον πρώτο κληρονομικό τίτλο που δημιουργήθηκε στο βασίλειο της Ουγγαρίας. Όταν απεβίωσε, ο Ιωάννης Ουνυάδης κατείχε πολλές γαίες σε όλο το βασίλειο. Η φήμη και η περιουσία του οδήγησε στην εκλογή τού γιου του Ματθία Κορβίνου ως βασιλιά της Ουγγαρίας το 1458. Ο Ματθίας κυβέρνησε τη Μοραβία, τη Σιλεσία, την Αυστρία και άλλες γειτονικές περιοχές. Προσπάθησε να εξασφαλίσει κληρονομική γραμμή διαδοχής για τον γιο του Ιωάννη Κορβίνο. Ωστόσο αυτό δεν συνέβη και ο Ιωάννης, μετά το τέλος του Ματθία το 1490, μπόρεσε μόνο να διατηρήσει το δουκάτο του Γκλόγκαου μαζί με μερικές άλλες κυριότητες στην Ουγγαρία. Ο μόνος γιος του Ιωάννη, ο Χριστόφορος Κορβίνος, ήταν ο τελευταίος άρρην του Οικου· απεβίωσε 6ετής το 1505. Η αδελφή του Ελισάβετ απεβίωσε στην παιδική ηλικία.