Μπράντον Κάρτερ
| Μπράντον Κάρτερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Brandon Carter (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 1942 Αγγλία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστραλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Εκπαίδευση | διδάκτωρ φιλοσοφίας |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φυσικός αστροφυσικός |
| Εργοδότης | Αστεροσκοπείο του Παρισιού |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Lucette Défrisé[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας |
Ο Μπράντον Κάρτερ (αγγλ. Brandon Carter, γενν. 1942) είναι Αυστραλιανός θεωρητικός φυσικός, με έργο στη διερεύνηση των ιδιοτήτων των μελανών οπών και για την εισαγωγή της έννοιας της ανθρωπικής αρχής. Εργάσθηκε στο Μεντόν, στο εκεί παράρτημα του «Laboratoire Univers et Théories» του CNRS.
Βιογραφικά δεδομένα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάρτερ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, όπου εξεπόνησε διδακτορική διατριβή υπό την επίβλεψη του Ντένις Γ. Σιάμα. Στον Κάρτερ οφείλεται η ακριβής λύση των γεωδαισιακών εξισώσεων για τη μετρική Kerr-Newman και μια μεγιστοποιημένη αναλυτική επέκταση για αυτή τη λύση. Στην πορεία ανεκάλυψε την ασυνήθιστη «τέταρτη σταθερά της κινήσεως» και τον τανυστή Killing-Yano. Μαζί με τον Βέρνερ Ίζραελ και τον Στήβεν Χόκινγκ, απέδειξε μερικώς το «θεώρημα no-hair» στη Γενική θεωρία της σχετικότητας, που δηλώνει ότι όλες οι στατικές μαύρες τρύπες χαρακτηρίζονται μόνο από τρία φυσικά μεγέθη: τη μάζα, το ηλεκτρικό φορτίο και τη στροφορμή τους. Το 1982, από κοινού με τον αστροφυσικό Ζαν-Πιερ Λυμινέ, ο Κάρτερ εισήγαγε την έννοια της παλιρροιακής διασπάσεως (tidal disruption event, TDE), δηλαδή την καταστροφή ενός αστέρα που διέρχεται κοντά σε μια υπερμαζική μαύρη τρύπα. Απέδειξαν ότι αυτό το φαινόμενο θα μπορούσε να επιφέρει τη βίαιη καταστροφή του αστέρα, μεταμορφώνοντάς τον στο σχήμα μιας «αστρικής τηγανίτας» και επανενεργοποιώντας τις πυρηνικές αντιδράσεις στις κεντρικές περιοχές του κατά τη μέγιστη συμπίεση της περιοχής αυτής. Πιο πρόσφατα, οι Κάρτερ, Chachoua, και Chamel (2005) διετύπωσαν μια σχετικιστική θεωρία ελαστικών παραμορφώσεων στους αστέρες νετρονίων.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Carter, B. (1968). «Global structure of the Kerr family of gravitational fields». Phys. Rev. 174 (5): 1559-1571. doi:. Bibcode: 1968PhRv..174.1559C.
- Carter, B. (1968). «Hamilton-Jacobi and Schrödinger separable solutions of Einstein's equations». Commun. Math. Phys. 10 (4): 280-310. doi:. Bibcode: 1968CMaPh..10..280C. http://projecteuclid.org/euclid.cmp/1103841118.
- Carter, B. (1970). «An axisymmetric black hole has only two degrees of freedom». Phys. Rev. Lett. 26 (6): 331-333. doi:. Bibcode: 1971PhRvL..26..331C.
- Carter, B.; & Hartle, J.B., επιμ. (1987). Gravitation in astrophysics, Cargese, 1986. Νέα Υόρκη: Plenum Press. ISBN 0-306-42590-4.
- Carter, B. & Luminet, J.- P.: «Pancake Detonation of Stars by Black Holes in Galactic Nuclei», Nature, τόμ. 296, σελ. 211 (1982)
- Carter, B.; Chachoua, Elie; Chamel, Nicolas (2006). «Covariant Newtonian and Relativistic dynamics of (magneto)-elastic solid model for neutron star crust». General Relativity and Gravitation 38 (1): 83-119. doi:. Bibcode: 2006GReGr..38...83C.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα στο Wikimedia Commons- Ιστοσελίδα του Μπ. Κάρτερ στο Laboratoire Univers et Théories του CNRS (στη γαλλική γλώσσα)
|