Μπάτο (αρχηγός της Δαρδανίας)
| Μπάτο | |
|---|---|
.svg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 2ος αιώνας π.Χ. |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | βασιλιάς |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Λόνγκαρος |
| Αδέλφια | Μονούνιος |
Ο Μπάτο (κυβέρνησε 206 - 176 π.Χ. [1]) ήταν βασιλιάς των Ιλλυρίων του Δαρδανικού κράτους. Ο Μπάτο ήταν ο γιος του Λόνγκαρου, τον οποίο διαδέχθηκε, και ο αδελφός του Μονούνιου Β', που κυβέρνησε μετά από αυτόν. [2] Ο Μπάτο πολέμησε μαζί με τους Ρωμαίους ενάντια στη Μακεδονία κατά τη διάρκεια του Β' Μακεδονικού Πολέμου. Ο Μπάτο είναι γνωστός για τη χρήση προηγμένων πολεμικών τακτικών ενάντια στον Αθηναγόρα. Ο Μπάτο έγινε μεγάλη απειλή για τους Μακεδόνες, αλλά μετά το τέλος του πολέμου, οι σχέσεις Δαρδανίας και Ρωμαίων μειώθηκαν σύντομα.
Στρατιωτικές δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν οι Ρωμαίοι επέστρεψαν στην Ιλλυρία το 200 π.Χ. υπό τον έμπειρο διοικητή Πούμπλιους Σουλπίκιους Γκάλμπα (P. Sulpicius Galba), περίμεναν υποστήριξη από τους πρώην συμμάχους τους. Μετά τις ρωμαϊκές νίκες πολλοί βασιλιάδες, εχθροί της Μακεδονίας ήρθαν στο ρωμαϊκό στρατόπεδο: ο Πλευράτος Γ΄ του Βασιλείου των Αρδιαίων, ο Αμυνάνδρος, ο βασιλιάς των Αθαμάνων και ο Μπάτο της Δαρδανίας. Ο Ρωμαίος διοικητής τους είπε ότι θα ζητούσε τη βοήθειά τους, όταν ο στρατός του είχε εισέλθει στη Μακεδονία. [3] Ο Μπάτο ήλπιζε ότι με τα εδαφικά οφέλη που είχε επιτύχει η Ρώμη, θα είχε την Παιονία υπό τον έλεγχό του.
Ο Φίλιππος Ε' προέβλεπε ότι η γραμμή των Ρωμαίων θα προχωρούσε στην κοιλάδα του Εριγώνα και ήταν αποφασισμένος να προστατεύσει τις πλευρές του από επιδρομές Ρωμαίων συμμάχων, των Αιτωλών στο νότο και των δυνάμεων του Μπάτο στο βορρά. Διέταξε τον γιο του Περσέα να μπλοκάρει το πέρασμα, που οδηγούσε στην Πελαγονία . Όταν οι Ρωμαίοι έκαναν την κίνηση τους, ο Φίλιππος ανακάλεσε τα στρατεύματα υπό τον Περσέα, και η ήττα του ιππικού του στον Οτόμπολο στον ποταμό Εριγώνα, αν και δεν ήταν ένα μεγάλη αντιστροφή, ήταν το αποτέλεσμα ενός στοιχήματος αφού έμαθε ότι οι στρατοί του Πλευράτου και του Μπάτο είχαν περάσει τα περάσματα με δύναμη και ήταν ήδη στην Μακεδονία. [4] Το 199 π.Χ. ο Πλευράτος και ο Μπάτο εκμεταλλεύτηκαν τη συμμετοχή του Φίλιππου σε πόλεμο με τους Ρωμαίους στα δυτικά σύνορα του βασιλείου. Αν και οι εισβολές ήταν συντονισμένες, οι Δαρδάνοι ήταν εκείνοι που έκαναν τη μεγαλύτερη ζημιά. Μόλις οι Ρωμαίοι έφυγαν για το χειμώνα στην Απολλωνία, ο Φίλιππος έστειλε τον στρατηγό του Αθηναγόρα εναντίον του στρατού της Δαρδανίας, ο οποίος επέστρεφε στην πατρίδα φορτωμένος με λάφυρα.
Στην αρχή, ο Αθηναγόρας έκανε αψιμαχίες στις πίσω γραμμές τους, αλλά όταν ο στρατός του Μπάτο γύρισε τις σημαίες τους και ανέλαβε τακτικές θέσεις μπροστά στον εχθρό, η μάχη μετατράπηκε σε έναν πλήρη πόλεμο. Μόλις οι Δαρδάνοι ξεκίνησαν στο δρόμο, οι άντρες του βασιλιά τους επιτέθηκαν με το ιππικό και το ελαφρύ πεζικό τους. Ο Μπάτο δεν είχε στρατό αυτού του τύπου και κουβαλούσε βαριά όπλα, [5] αλλά η φύση του εδάφους τους βοήθησε. Λίγοι σκοτώθηκαν και άλλοι λίγοι τραυματίστηκαν, αλλά κανένας δεν αιχμαλωτίστηκε, γιατί σε αυτές τις λίγες περιπτώσεις οι Δαρδανοί βγαίνουν από τις γραμμές τους και σε στενό σχηματισμό πολεμούν μαζί ή αποσύρονται. Ο στρατός των Δαρδάνων υπό τον Μπάτο ήταν μια καλά οργανωμένη στρατιωτική δύναμη σύμφωνα με τις πιο προηγμένες τακτικές εκείνης της εποχής, αλλά επίσης διακρίθηκε από την ανδρεία, την πειθαρχία και την αλληλεγγύη. [6]
Τα νέα της ρωμαϊκής νίκης το 197 π.Χ. έσυραν τον Μπάτο για άλλη μια φορά στην κοιλάδα του Βαρδάρη, αλλά ο Φίλιππος τον έπιασε και τον νίκησε κοντά στην πρωτεύουσα της Παιονίας Στόβοι με έναν στρατό, που είχε στρατολογήσει βιαστικά από τις πόλεις του βασιλείου του. Οι Μακεδόνες συνέχισαν να κρατούν τη Βυλάζωρα και μέσω αυτής της την Παιονία, η επιστροφή των οποίων οι Δαρδάνοι εξακολουθούσαν να απαιτούν τριάντα χρόνια μετά από μια άλλη μεγάλη ρωμαϊκή νίκη. [7] Ο Μπάτο δεν έλαβε καμία γη, όπως ήλπιζε, σε αντίθεση με το Βασίλειο των Αρδίων, στο οποίο δόθηκαν εδάφη, ώστε ο Πλευράτος να μπορεί να επιτεθεί στη Μακεδονία από αυτούς. Αυτό εξόργισε το κράτος της Δαρδανίας, που ήλπιζε να προσαρτήσει τη γη της Μακεδονίας και να ελευθερώσει την Παιονία, τους συμμάχους τους. Αυτό είναι το γεγονός ότι το 190 π.Χ., οι Αιτωλοί ζήτησαν από τον Μπάτο τους αμειβόμενους στρατιώτες στον πόλεμο τους ενάντια στη Ρώμη.
Δεδομένου ότι ήταν δύσκολο να νικήσει στρατιωτικά τον Μπάτο, ο Φίλιππος Ε' εκπόνησε ένα σχέδιο για να στρέψει εναντίον του τον μεγάλο γερμανικό / κελτικό λαό των Βαστάρνων. Τους πρότεινε να ανοίξει έναν δρόμο στο Κράτος της Δαρδανίας, έτσι ώστε οι Βάσταρνες να μπορέσουν να εγκατασταθούν εκεί για λίγο και αργότερα να συνεχίσουν στο δρόμο τους μέσω της Ιλλυρίας, φτάνοντας τελικά στην Ιταλία. Ο σκοπός του Φίλιππου ήταν να εξαλείψει τους Δαρδάνους και να εγκαταστήσει τους Βάσταρνες στα εδάφη τους, και να στείλει τους Βάσταρνες στην Ιταλία, για να την καταστρέψει, αφήνοντας τις γυναίκες και τα παιδιά τους στη Δαρδανία. Εναπόκειτο στον Μονούνιο, τον αδελφό του Μπάτο να αντιμετωπίσει τους Βάσταρνες, καθώς διαδέχθηκε τον Μπάτο το 176 π.Χ. [8]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Μπάτο ήταν το πρώτο γνωστό άτομο με αυτό το όνομα. Είναι ελάχιστα γνωστός στη σύγχρονη ιστοριογραφία ως "Μπάτο της Δαρδανίας", [9] και "Μπάτο ο Δαρδανός". [10] Στα βιβλία της σύγχρονης ιστορίας, είναι κυρίως ευρετηριασμένος ως "Μπάτο, γιος του Λόνγκαρου" (από τα λατινικά: Bato, Longari' filius) και "Μπάτο, ο πρίγκιπας των Δαρδάνων".
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ The Illyrians by J. J. Wilkes, 1992, (ISBN 0-631-19807-5), page 86, "... including the names of Dardanian rulers, Longarus, Bato, Monunius and Etuta, and those on later epitaphs, Epicadus, Scerviaedus, Tuta, Times and Cinna. Other Dardanian names are linked with ..."
- ↑ BATON or BATO. 1. The son of Longarus, a Dardanian chief, who joined the Romans in their war with Philip of Macedon, B.C. 200. (Liv. xxxi. 28.).
- ↑ Livy 31028 (Bato, son of Longarus)
- ↑ The Illyrians by, John Wilkes pg. 150
- ↑ The Illyrians to the Albanians -Neritan Ceka p. 179
- ↑ Livy (XXI, 43, 1-3)
- ↑ Livy 31.38 - 41; 33.19 (after Cynoscephalae)
- ↑ Livy (XL, 574-9)
- ↑ Nicholas Geoffrey Lemprière Hammond (1967). Epirus: the Geography, the Ancient Remains, the History and Topography of Epirus and Adjacent Areas. Clarendon P.
At the other end of the protectorate Rome obtained promises of aid from Pleuratus the Illyrian and from Bato of Dardania.
- ↑ James Arthur Dewar (1968). The Second Macedonian War. University of Wisconsin--Madison.
This policy was facilitated by the accession to the Roman cause of the minor chieftains, Pleuratus of Scodra and Bato the Dardanian and Amynander, king of Athamania.