Μπάι Μανί Σινγκ
Ο Μπάι Μανί Σινγκ (7 Απριλίου 1644 - 14 Ιουνίου 1738) ήταν Σιχ μελετητής και συγγραφέας, ο οποίος άκμασε στα τέλη του 17ου αιών και τις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα. Είναι ένας από αυτούς που συνόδευαν τους τέσσερις τελευταίους γκουρού του Σιχισμού.
Ήταν γιος του Μάι Ντας του Αλιπούρ[1] και είχε δύο μεγαλύτερους αδελφούς, τους Τζετ (Μπάι Τζέθα Σινγκ) και Νταγιάλ Ντας. Έγινε ακαδημαϊκός και μάρτυρας στην ιστορία του Σιχισμού. Το 1691, ο Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ, δέκατος γκουρού του σιχισμού, του απέδωσε τον τίτλο του ντεβάν (υπουργού)[2], ως βράβευση για τη μεγάλη γενναιότητα του και της σημασίας της συμμετοχής του στην μάχη του Ναντόουν. Ο Μανί γνώριζε τον Γκομπίντ Σινγκ από την παιδική του ηλικία.[3] Αυτή η θέση του επέτρεψε να αποκτήσει μια συγκεκριμένη γνώση του κινήματος των Σιχ. Έλαβε επίσης τους τίτλους του ιεροκήρυκα και ερμηνευτή των γραφών (καθακάρ). Μετά το θάνατο του Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ, διορίστηκε διαχειριστής του Χρυσού Ναού. Λίγο πριν το θάνατό του, ολοκλήρωσε τη σύνταξη των γραπτών του δέκατου γκουρού με τίτλο Ντασάμ Γκραντ, ενός βιβλίου που τιμήθηκε από τους πιστούς.[4]
Πέθανε λόγω της πίστης του και της προσπάθειας του να προστατέψει τους κατοίκους. Αφού ζήτησε από τον κυβερνήτη της Λαχόρης, Ζακαρία Χαν, άδεια για να διοργανώσει έναν εορτασμό για το Ντιβάλι στο Αμριτσάρ, του έδωσε την άδεια να το κάνει αφού του δώσει 5.000 ρουπίες ως ανταμοιβή μετά την γιορτή.[5] Ο κυβερνήτης όμως, καθώς και ο Ντιβάν Λάχπατ Ράι, είχαν άλλες προθέσεις.[6] Ο Μπάι Μανί Σινγκ το έμαθε και κατάφερε να προειδοποιήσει τους αδελφούς πιστούς του. Όσοι είχαν έρθει για να γιορτάσουν, εκδιώχθηκαν από τις παρούσες στρατιωτικές δυνάμεις και την ύποπτη κίνηση των αξιωματικών.[7] Ο κυβερνήτης τότε, αφού δεν δόθηκαν τα χρήματα που ζητούσε, αποφάσισε να τον συλλάβει και ο Μπάι Μανί Σινγκ οδηγήθηκε αλυσοδεμένος στη Λαχόρη. Με το πρόσχημα ότι δεν είχε πληρώσει τον φόρο, του είπε να επιλέξει αν θέλει να γίνει μουσουλμάνους ή να πεθάνει. Ο Σιχ προτίμησε να κρατήσει την πίστη του [8] και διατάχθηκε η εκτέλεση του δια διαμελισμού.[9] Μια από τις πιο διάσημες προσευχές του Σιχισμού, η Άρντας, μιλάει για τον Μπάι Μανί Σινγκ. Μαρτύρησε γύρω στις 14 Ιουνίου 1738 στο Ναχάς Τσουκ της Λαχόρης.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Surjit Singh Gandhi (2007). History of Sikh Gurus Retold: 1606-1708 C.E. Atlantic. σελ. 588. ISBN 978-81-269-0858-5.
- ↑ Gandhi, Surjit (1999). Sikhs in the Eighteenth Century: Their Struggle for Survival and Supremacy. Singh Bros. σελ. 98. ISBN 9788172052171.
- ↑ Singh, Patwant (2007). The Sikhs. Random House Digital. ISBN 9780307429339.
- ↑ A Popular dictionnary of Sikhism de W. Owen Cole et Piara Singh Sambhi, édition Curzon, pages 102 et 103, (ISBN 0700710485)
- ↑ Johar, Surinder (1998). Holy Sikh Shrines. M.D. Publications Pvt. Ltd. σελ. 27. ISBN 9788175330733.
- ↑ Seetal, Sohan (1971). Rise of the Sikh Power and Maharaja Ranjeet Singh. Michigan: Dhanpat Rai. σελ. 183.
- ↑ Seetal, Sohan (1971). Rise of the Sikh Power and Maharaja Ranjeet Singh. Michigan: Dhanpat Rai. σελ. 183.
- ↑ The Encyclopaedia of Sikhism dirigée par Harbans Singh, tome III, pages 39 et 40, (ISBN 8173803498)
- ↑ Seetal, Sohan (1971). Rise of the Sikh Power and Maharaja Ranjeet Singh. Michigan: Dhanpat Rai. σελ. 184.