Μπάθσουα Μακίν
| Μπάθσουα Μακίν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1600[1] |
| Θάνατος | 1676[1] Λονδίνο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας Ηνωμένο Βασίλειο[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλωσσολόγος δοκιμιογράφος |
Η Μπάθσουα Ρέτζιναλντ Μακίν ( /ˈmækɪn/ ? περίπου 1600 - περίπου 1675) ήταν μία δασκάλα που συνέβαλε στην αναδυόμενη κριτική της θέσης της γυναίκας στην εγχώρια και τη δημόσια σφαίρα στο 17ο αιώνα στην Αγγλία. Μία πολύ μορφωμένη γυναίκα η ίδια, η Μακίν αναφέρεται ως η πιο μορφωμένη κυρία της Αγγλίας, επιδέξια στα ελληνικά, στα λατινικά, στα εβραϊκά, στα γερμανικά, στα ισπανικά, στα γαλλικά και στα ιταλικά. Η Μακίν υποστήριξε κυρίως το ίσο δικαίωμα γυναικών και κοριτσιών να αποκτήσουν εκπαίδευση σε ένα περιβάλλον ή πολιτισμό που θεωρούσε τη γυναίκα ως το πιο αδύναμο ων, υποταγμένο στον άνδρα και ακατάλληλο για εκπαίδευση. Είναι πιο γνωστή για την πολεμική πραγματεία της με τίτλο An Essay To Revive the Ancient Education of Gentlewomen, in Religion, Manners, Arts & Tongues, with an Answer to the Objections against this Way of Education (1673). [2]
Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1600 και πήρε το όνομά της από τη βιβλική Βηρσαβεέ. Η Μακίν ήταν η κόρη του Χένρι Ρέτζιναλντ, ο οποίος ήταν δάσκαλος σχολείου στο Στέπνι και δημοσίευσε ένα ευρύ φύλλο λατινικών ποιημάτων και φυλλάδια σε μαθηματικά όργανα.[3] Το 1616 η Μακίν δημοσίευσε το Musa Virginea ένα βιβλίο με στίχους σε Λατινικά, Ελληνικά, Εβραϊκά, Ισπανικά, Γαλλικά και Γερμανικά. Το μπροστινό φύλλο ανακοίνωνε ότι συγγραφέας ήταν η «Bathsua R {eginald}, κόρη του Henry Reginald, δασκάλου και φιλόλογου από το Λονδίνο».[4]
Το 1621 παντρεύτηκε τον Ρίτσαρντ Μακίν, ένα μέλος της βασιλικής αυλής.[4] Το ζευγάρι μετακόμισε στο Γουέστμινστερ και είχε οκτώ παιδιά.[3]
Η αδερφή της Ιθαμαρία παντρεύτηκε τον μαθηματικό Τζον Πελ το 1632. [3] Η Μακίν αλληλογραφούσε με τον Πελ. Χειρόγραφα στη Βρετανική Βιβλιοθήκη αποκαλύπτουν γράμματα από την Μπαθσούα που υπογράφονταν «η αγαπημένη σας αδελφή», μαζί με τις επιστολές που έγραψε ο Πελ, όπου αναφέρεται στην Μπαθσούα ως «αδελφή». Έτσι, η Μακίν έχει αναγνωριστεί εσφαλμένα ως αδελφή του Πελ.
Η Μακίν διατήρησε στενές φιλίες με τους γιατρούς Τζορτζζ Έγκλισαμ και Μπάλντουιν Χάμεϋ[5]
Απασχόληση ως δασκάλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέχρι το 1640 η Μακίν ήταν γνωστή ως η πιο μορφωμένη γυναίκα στην Αγγλία. Ήταν δασκάλα των παιδιών του Καρόλου Α της Αγγλίας[3] και παιδαγωγός της κόρης του Ελισάβετ Στιούαρτ.[4] Όταν το αγγλικό κοινοβούλιο ανέλαβε την κηδεμονία της πριγκίπισσας Ελισάβετ Στιούαρτ στην αρχή του αγγλικού εμφυλίου πολέμου, η Μακίν έμεινε με το κορίτσι ως υπηρέτρια της. Όταν η πριγκίπισσα πέθανε το 1650, η Μακίν έλαβε σύνταξη για τις υπηρεσίες της, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να την παραλάβει.
Η Μακίν ήταν επίσης δασκάλα της Lady Ελίζαμπεθ Λάνγκχαμ (πρώην Χέιστινγκς), κόρης του Φερντινάντο Χέιστινγκς, 6ου κόμη του Χάντινγκτον, πιθανώς μέχρι τον γάμο της το 1652. [3]
Καθώς ο σύζυγός της απουσίαζε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, η Μακίν μεγάλωσε μόνh τα παιδιά τους. Εκείνος πέθανε το 1659. Η αδερφή της πέθανε δύο χρόνια αργότερα.[3]
Σχολείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έως το 1673, η Μακίν και ο Μαρκ Λούις είχαν ιδρύσει ένα σχολείο για γυναίκες ευγενείς στο Tottenham High Cross, τότε τέσσερα μίλια έξω από το Λονδίνο. Η Ελίζαμπεθ Ντρέικ, η μητέρα της Ελίζαμπεθ Μόντακιου και η Σάρα Σκοτ λέγεται ότι έχουν εκπαιδευτεί σε αυτό το σχολείο.[3] Το σχολείο στο οποίο η Μακίν ήταν δασκάλα δίδασκε μουσική, τραγούδι και χορό, αλλά και γράψιμο στα Αγγλικά, τήρηση λογαριασμών, Λατινικά και Γαλλικά. Εάν οι μαθήτριες το επιθυμούσαν, θα μπορούσαν επίσης να μάθουν ελληνικά, εβραϊκά, ιταλικά και ισπανικά.[6]
Το 1673 η Μακίν κυκλοφόρησε ένα φυλλάδιο με τίτλο "Ένα δοκίμιο για να αναβιώσει την αρχαία εκπαίδευση των ευγενών γυναικών", το οποίο υποστήριζε την περίπτωση της εκπαίδευσης των γυναικών.[3]
Γραπτά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επιρροές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μακίν διατηρούσε αλληλογραφία με την ολλανδή μελετητή Άννα Μαρία βαν Σούρμαν και η Σούρμαν αναφέρεται στη Μακίν σε μία επιστολή προς τον Simonds d'Ewes, η οποίο δημοσιεύθηκε με την αγγλική μετάφραση της πραγματείας της Σούρμαν για την υποστήριξη της γυναικείας εκπαίδευσης "The Learned Maid" το 1659. [3] Ο d'Ewes ήταν πρώην μαθητής του πατέρα της Μακίν[7] και είναι η πηγή του ισχυρισμού ότι ήταν η μεγαλύτερη μελετητής από οποιαδήποτε άλλη γυναίκα στην Αγγλία.[8] Η Μακίν επαινεί τη Σούρμαν στο "Ένα δοκίμιο για να αναβιώσει την αρχαία εκπαίδευση των ευγενών γυναικών", που δημοσιεύθηκε το 1673. Οι Μακίν και βαν Σούρμαν υποστηρίζουν ότι μόνο οι γυναίκες με αρκετό χρόνο, πλούτο και βασική νοημοσύνη θα πρέπει να λάβουν ανθρωπιστική εκπαίδευση.Η Μαίρη Άστελ θα επαναλάβει τα επιχειρήματα της Μακίν στο "Μια Σοβαρή Πρόταση για τις Κυρίες, Μέρος Ι" που δημοσιεύθηκε το 1694. [9] Η Μακίν, όπως και η σύγχρονη Νταϊάνα Πρίμροουζ, βασίστηκε στη βασίλισσα Ελισάβετ Α ' και στην ανθρωπιστική εκπαίδευση που έλαβε σε νεαρή ηλικία, για να υποστηρίξει τα επιχειρήματά της για την εκπαίδευση των γυναικών.[10] Η Μακίν ανέφερε επίσης τη Μάργκαρετ Ρόπερ και την Άνν Κουκ Μπέικον ως σημαντικά μοντέλα για τον ισχυρισμό ότι η εκπαίδευση των γυναικών θα είχε ευσεβές όφελος για το κράτος. [11] Όπως η Άνν Ασκιού, της οποίας τα γραπτά δημοσιεύθηκαν το 1563 από τον Τζον Φοξ στο "Πράξεις και Μνημεία" και που είχαν διαμορφώσει την Αγγλική Μεταρρύθμιση, η Μακίν υποστήριξε ότι "η ίδια η Μεταρρύθμιση της Θρησκείας μας, φαίνεται να ξεκινά και να συνεχίζεται από τις Γυναίκες".[12]
Η Μακίν επηρεάστηκε επίσης από τα γραπτά του Ιωάννη Αμός Κομένιου και ακολούθησε τις συμβουλές του ότι η μητρική (συνηθισμένη) γλώσσα πρέπει να χρησιμοποιείται αντί της Λατινικής κατά τη διδασκαλία.[13]
Ένα δοκίμιο για να αναβιώσει την αρχαία εκπαίδευση των ευγενών γυναικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πραγματεία διαρθρώνεται σε τρία μέρη, ξεκινώντας με μία επιστολή που γράφτηκε υπέρ της εκπαίδευσης των γυναικών, ακολουθούμενη από μία επιστολή που είναι κατά της εκπαίδευσης των γυναικών και ένα μεγάλο τρίτο μέρος που υπερασπίζεται τη χρήση του λόγου από τις γυναίκες και επιλύει τη συζήτηση υπέρ της εκπαίδευσης των γυναικών. [13] Το δοκίμιο ήταν αφιερωμένο στην «Υψηλότητά της, την Λαίηδη Μαίρη, τη μεγαλύτερη κόρη της Βασιλικής Εξοχότητηας του Δούκα της Υόρκης».[6]
Στο τρίτο μέρος της Έκθεσης περιγράφεται εν συντομία η ιστορία της γυναικείας εκπαίδευσης και ονομάζονται γυναίκες που έχουν επιτύχει αριστεία, όπως η Ασπασία, η Αρήτη και η Μαργαρίτα Κάβεντις. Η Μακίν αναγνωρίζει ότι οι γυναίκες έχουν λίγη οικονομική ή πολιτική δύναμη, οπότε υποστηρίζει ότι πρέπει να αντλήσουν δύναμη από την πειθώ. Εάν οι γυναίκες είναι επικεφαλής ενός νοικοκυριού, όπως ήταν συχνά κατά τη διάρκεια του αγγλικού εμφυλίου πολέμου, οι γυναίκες έπρεπε να «κατανοήσουν, να διαβάσουν, να γράψουν και να μιλήσουν τη μητρική τους γλώσσα». Ως εκ τούτου, η Μακίν υιοθέτησε τις απόψεις που εξέφρασε η Ζάο Μπαν πολύ πριν από αυτήν.Η Μακίν υποστήριζε ότι επειδή οι γυναίκες δεν μιλούν συνήθως στο κοινό, έπρεπε να διδαχθούν μία ρητορική που θα τους βοηθούσε στη συνομιλία με τους συζύγους τους και στην εκτέλεση των οικιακών καθηκόντων τους.[13]
Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μακίν έχει περιγραφεί ως πρωτο- φεμινίστρια. Ωστόσο, όπως η Κριστίν ντε Πιζάν προηγουμένως, η Μακίν ήρθε από μία πνευματική οικογένεια και υποστήριξε την πνευματική ισότητα των γυναικών, όχι τη πολιτική ισότητα των γυναικών.[14] Στο έργο της Ένα Δοκίμιο, η Μακίν γράφει "Μην προσβάλεστε γιατί δεν επικαλούμαι (όπως μερικοί έχουν κάνει έξυπνα) τη γυναικεία υπεροχή. Το να ζητάς πάρα πολλά είναι ο τρόπος με τον οποίο σου τα αρνούνται όλα".[6] Ωστόσο, τα επιχειρήματα υπέρ της εκπαίδευσης των γυναικών νομιμοποίησαν τις πρώτες φεμινίστριες.
Εργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μια διαδικτυακή έκδοση του έργου της Βαθσούα Μακίν An Essay To Revive the Antient Education of Gentlewomen, in Religion, Manners, Arts & Tongues, With A Answer to the Objections against this Way of Education είναι διαθέσιμη στο A Celebration of Women Writers .
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 LIBRIS. 11 Ιουνίου 2008. libris
.kb .se /katalogisering /fcrv0g2z1tqx8g8. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ An Essay To Revive the Ancient Education of Gentlewomen, in Religion, Manners, Arts & Tongues, with an Answer to the Objections against this Way of Education at upenn.edu
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Jane Donawerth (2002). Rhetorical Theory by Women Before 1900: An Anthology. Rowman & Littlefield. σελ. 73. ISBN 9780742517172.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Sarah Gwyneth Ross (2010). The Birth of Feminism: woman as intellect in Renaissance Italy and England. Harvard University Press. σελ. 240. ISBN 9780674054530.
- ↑ Diana Maury Robin, Anne R. Larsen & Carole Levin (2007). Encyclopedia of Women in the Renaissance: Italy, France, and England. ABC-CLIO. σελίδες 224. ISBN 9781851097722.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Sarah Gwyneth Ross (2010). The Birth of Feminism: woman as intellect in Renaissance Italy and England. Harvard University Press. σελ. 184. ISBN 9780674054530.
- ↑ Sarah Gwyneth Ross (2010). The Birth of Feminism: woman as intellect in Renaissance Italy and England. Harvard University Press. σελ. 183. ISBN 9780674054530.
- ↑ Sarah Gwyneth Ross (2010). The Birth of Feminism: woman as intellect in Renaissance Italy and England. Harvard University Press. σελ. 224. ISBN 9780674054530.
- ↑ Jane Donawerth (2002). Rhetorical Theory by Women Before 1900: An Anthology. Rowman & Littlefield. σελ. 100. ISBN 9780742517172.
- ↑ Susan Frye & Karen Robertson (1999). Maids and Mistresses, Cousins and Queens: Women's Alliances in Early Modern England. Oxford University Press. σελίδες 11. ISBN 9780195353594.
- ↑ Sarah Gwyneth Ross (2010). The Birth of Feminism: woman as intellect in Renaissance Italy and England. Harvard University Press. σελ. 132. ISBN 9780674054530.
- ↑ Diana Maury Robin, Anne R. Larsen & Carole Levin (2007). Encyclopedia of Women in the Renaissance: Italy, France, and England. ABC-CLIO. σελίδες 35. ISBN 9781851097722.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Jane Donawerth (2002). Rhetorical Theory by Women Before 1900: An Anthology. Rowman & Littlefield. σελ. 74. ISBN 9780742517172.
- ↑ Sarah Gwyneth Ross (2010). The Birth of Feminism: woman as intellect in Renaissance Italy and England. Harvard University Press. σελ. 3. ISBN 9780674054530.
|