Μουσειακές Βιβλιοθήκες

Με τον όρο μουσειακές βιβλιοθήκες εννοούνται οι βιβλιοθήκες των μουσείων. Καθώς όλο και περισσότερα μουσεία δημιουργήθηκαν τον 19ο αιώνα, οι βιβλιοθήκες θεωρούνταν απαραίτητο μέρος των μουσείων (Wateren, 1999, p. 490).Αρχικά, οι βιβλιοθήκες των μουσείων ξεκίνησαν ως μικρές πληροφοριακές βιβλιοθήκες, οι οποίες αποτελούνταν όχι περισσότερα από λίγα ράφια στο γραφείο του διευθυντή.
Μέσα σε λίγες δεκαετίες αυτές οι μικρές συλλογές αναπτύχθηκαν σε σημαντικές βιβλιοθήκες, με μία ή περισσότερες περιοχές ενδιαφέροντος (Boxtel, 2009).

Για παράδειγμα, το μουσείο της Βοστώνης δημιούργησε μια πληροφοριακή βιβλιοθήκη το 1875 και μια βιβλιοθήκη προβλεπόταν ως αναπόσπαστο τμήμα από τους ιδρυτές του Metropolitan μουσείου στη Νέα Υόρκη.

Το εθνικό Γερμανικό μουσείο, που δημιουργήθηκε το 1852 στη Νυρεμβέργη, θεμελίωσε μια βιβλιοθήκη και ένα αρχείο για να συλλέγει έγγραφα για την ιστορία της γερμανικής τέχνης (Wateren, 1999, ).

Αυτές οι βιβλιοθήκες δημιουργήθηκαν για να συναντήσουν τις απαιτήσεις των μουσείων τους και έχουν ένα κοινό παρονομαστή που δεν ανήκει μόνο στα μουσεία, αλλά στην ανάγκη να υποστηρίξουν τη τεκμηρίωση και την έρευνα που διεξάγεται μέσα στο ίδρυμα (Zamora, Lacare, de Lis, 2010, ).
Ο σκοπός μιας μουσειακής βιβλιοθήκης είναι να εντάξει και να τεκμηριώσει τη συλλογή του μουσείου (Boxtel, 2009, ).
Ένας άλλος κύριος σκοπός είναι να παρέχει έγγραφα για τα αντικείμενα του συγκεκριμένου μουσείου. Η μουσειακή βιβλιοθήκη είναι ένα εργαλείο που παρέχει υποστήριξη στο προσωπικό του μουσείου.

Οι συλλογές της βιβλιοθήκης έγιναν γνωστές ως πολύ συγκεκριμένες σε ένα θέμα, και ενώ αρχικά δεν επιτρεπόταν η είσοδος στο κοινό, σταδιακά οι ερευνητές και οι ειδήμονες επιτρέπονταν χαριστικά και, κυρίως, κέρδισαν πρόσβαση μέσω των σχέσεων τους με εφόρους των μουσείων (Wateren, 1999, ).
Σε μερικές βιβλιοθήκες ακόμα δεν επιτρέπεται η είσοδος, όμως σε κάποιες όχι απλά επιτρέπεται, για παράδειγμα στη βιβλιοθήκη του μουσείου Stedelijk Museum’s Hertogenbosh* Official Site ,αλλά η είσοδος είναι ανοιχτή για όλους καθώς σκοπός είναι να διαδώσει πληροφορίες σε όσο το δυνατόν περισσοτέρους ανθρώπους, μέσα από τη συλλογή, τις εκθέσεις και το κέντρο γνώσης (Elk, 2009, ).
Σύμφωνα, όμως, με το άρθρο 27 για τις ισπανικές βιβλιοθήκες μουσείων, το κοινό μπορεί να χρησιμοποιεί τη βιβλιοθήκη, αφού πρώτα τους δοθεί ειδική εξουσιοδότηση από τη διαχείριση του μουσείου (Zamora, Lacare και de Lis, 2010, ).

Επιπρόσθετα, μέσα από τη φύση του υλικού που συνέλλεγαν οι βιβλιοθήκες, μπορούμε να διακρίνουμε ότι το βιβλίο δεν ήταν μόνο μια συσκευή που μεταφέρει πληροφορίες, αλλά και ένα αντικείμενο με δικά του δικαιώματα (Wateren, 1999, ).

Για να κατανοηθεί η σημασία του ρόλου των βιβλιοθηκών των μουσείων τέχνης, είναι απαραίτητο να λάβουμε υπόψη τις άμεσες και τις έμμεσες λειτουργίες των μουσείων. Σε βαθύτερο επίπεδο ένα μουσείο είναι μια τράπεζα συλλεκτικής μνήμης ανθρώπινου επιτεύγματος μέσω μιας συλλογής αντικειμένων.
Η λειτουργία των μουσείων διασφαλίζει την επιβίωση των αντικειμένων. Μετά από αυτό ακολουθείται η παρουσίαση των αντικειμένων στο κοινό έτσι ώστε η ανθρώπινη συνείδηση να συνεχίσει να ενσωματώνει αυτά τα επιτεύγματα στη δραστηριότητά του.

Αρχικά, ένα αντικείμενο είναι βουβό. Η ιστορία του πρέπει να ερευνηθεί και μετά πρέπει να ερμηνευθεί για τις διάφορες ομάδες κοινού ενός μουσείου. Στη συνέχεια, το αντικείμενο πρέπει να διατηρηθεί και να εκτεθεί και οι ερωτήσεις σχετικά με αυτό να απαντηθούν.

Ο ρόλος της μουσειακής βιβλιοθήκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μουσειακή βιβλιοθήκη υποστηρίζει την έρευνα μέσα στο αντικείμενο και στο περιεχόμενό του ,μέσα στις μεθοδολογίες για τη συντήρηση των αντικειμένων και τελικά υποστηρίζει την έρευνα που σχετίζεται με την έκθεση του αντικειμένου και γενικά με τις εκθέσεις.

Η υποστήριξη αυτής της έρευνας έγκειται στη συλλογή αποδεικτικής τεκμηρίωσης. Από τη στιγμή που οι μουσειακές βιβλιοθήκες υποστηρίζουν την έρευνα που σχετίζεται με μια συγκεκριμένη συλλογή αντικειμένων, οι μουσειακές βιβλιοθήκες αναπτύσσουν εις βάθος και μοναδικά επικεντρωμένες συλλογές από ερευνητικά υλικά.

Η μουσειακή βιβλιοθήκη παρέχει το πλαίσιο μέσα στο οποίο μια συγκεκριμένη συλλογή αντικειμένων του ιδρύματος μπορεί να ερευνηθεί, να τεκμηριωθεί και να ερμηνευθεί. Έτσι, αν το κοινό επιτραπεί μέσα το μουσειακή βιβλιοθήκη, μπορεί να συμπληρώσει την εμπειρία του βλέποντας και μελετώντας ένα μεμονωμένο αντικείμενο με τυπωμένες πληροφορίες για το αντικείμενο, όπως και για άλλα σχετικά αντικείμενα, τα οποία δεν είναι διαθέσιμα στο μουσείο. Στη βιβλιοθήκη το κοινό μπορεί, επίσης, να εντοπίσει περισσότερα για τον άνθρωπο που δημιούργησε το αντικείμενο, άλλες δουλειές από τον ίδιο καλλιτέχνη ή σχεδιαστή, άλλες δουλειές εκείνης της περιόδου ή της τοποθεσίας ή απλά βασικές πληροφορίες για τη περίοδο ή τη τοποθεσία, με άλλα λόγια: περιεχόμενο.

Η μουσειακή βιβλιοθήκη έτσι αντισταθμίζει τους αναπόφευκτους περιορισμούς του μουσείου. Οι επισκέπτες του μουσείου γνωρίζουν ότι θα βρουν πληροφορίες σχετικά με το πώς δουλεύουν τα μουσεία και για άλλες συλλογές και εκθέσεις μουσείων. Μ’ αυτό τον τρόπο οι βιβλιοθήκες των μουσείων τέχνης εκπληρώνουν μια συγκεκριμένη ανάγκη μέσα στην κοινωνία. Έτσι, επειδή οι μουσειακές βιβλιοθήκες παρέχουν μια θέση για ειδικές συλλογές με σχετικό υλικό, η αποστολή του μουσείου και οι συλλογές των αντικειμένων του βελτιώνονται, ενισχύονται και εμπλουτίζονται μέσα από τη μουσειακή βιβλιοθήκη. Η βιβλιοθήκη του μουσείου μπορεί να υποστηρίξει τη δουλειά του μουσείου με πολλούς τρόπους. Τα στελέχη των μουσείων εκτός των εφόρων, μπορούν να βασίζονται στη βιβλιοθήκη, η οποία συλλέγει σε περιοχές μουσειολογίας, τεχνών διοίκησης, τεχνών του νόμου, κ.τ.λ.. Οι βιβλιοθηκονόμοι επίσης αντιμετωπίζουν θέματα πνευματικών δικαιωμάτων καθημερινά στην επαγγελματική τους ζωή και η βιβλιοθήκη του μουσείου μπορεί γι’ αυτό το λόγο να γίνει το σημείο εστίασης για την επίλυση θεμάτων πνευματικών δικαιωμάτων που αντιμετωπίζει το μουσείο. Ο βιβλιοθηκονόμος μπορεί να παράγει παραδείγματα είτε χρήσιμα είτε προβληματικού είδους για να ειδοποιήσει ή να ενισχύσει τη θέση άλλων στελεχών του μουσείου (Wateren, 1999,).Το μουσείο είναι στη πραγματικότητα η πρώτη πηγή υλικού. Παρόλο που το προσωπικό του μουσείου γνωρίζει γι’ αυτό, δεν οδηγεί απαραίτητα σε ορθή διαχείριση αυτής της πρώτης ύλης. Αντίθετα, μεγάλη προσπάθεια πάει χαμένη, ως αποτέλεσμα να αποτύχει να διατηρήσει σημαντικά έγγραφα, να σώσει πολλαπλά αντίγραφα, ή να μη μπορεί να βρει υλικό, συνεπώς να χάσει χρόνο. Σε αυτό το πλαίσιο, η βιβλιοθήκη παίζει σημαντικό ρόλο. Σαν το κέντρο πληροφόρησης πληροφοριών για το μουσείο, η βιβλιοθήκη είναι το πρωταρχικό σημείο επαφής για να λύσει αυτό το δίλλημα. Πριν τη ψηφιακή εποχή, ήταν ένα πρόβλημα που λυνόταν εύκολα: βρίσκαμε το τεκμήριο, το κολλούσαμε μια ετικέτα, το τοποθετούσαμε στο ράφι και το πρόβλημα λυνόταν.

Στη σημερινή εποχή, όμως, απαιτείται μια καλειδοσκοπική λύση προβλήματος, ώστε να διαχειριστούν οι διάφορες μορφές πληροφορίας. Παρόλα αυτά, οι βιβλιοθήκες, σαν τμήματα, είναι ελλιπώς εξοπλισμένες, ώστε να διεξάγουν ζωτικής σημασίας έργο, αρχικά γιατί ήδη διαχειρίζονται ένα μεγάλο όγκο πληροφοριών. Δεύτερον, προσφέρουν ένα κεντρικό σημείο για τη διαχείριση πληροφοριών και μπορούν να βασίζονται στο να έχουν πρωταρχικό ρόλο σ’ αυτό το πλαίσιο. Τρίτον, οι βιβλιοθήκες έχουν πρόσβαση στις ικανότητες που απαιτούνται για ένα τέτοιο ρόλο και μπορούν εύκολα να αναπτύξουν επιπλέον ή να ειδικευτούν ώστε να πετύχουν το καλύτερο (Suls, 2008, ) Η ιδέα μιας βιβλιοθήκης ως στοιχείο- κλειδί για την οργάνωση του μουσείου είναι αποδεκτή και είναι αδύνατο να φανταστούμε ένα μουσείο χωρίς εξειδικευμένη βιβλιοθήκη. Όπως τεκμηριώνουν και οι Zamora, Lacare και de Lis, σύμφωνα με το άρθρο 26, για τις ισπανικές βιβλιοθήκες μουσείων, όλα τα μουσεία πρέπει να έχουν εξειδικευμένες βιβλιοθήκες, για συγκεκριμένη μεταχείριση εφόρων και ερευνητών και η βιβλιοθήκη πρέπει να είναι υπό την ευθύνη ενός βιβλιοθηκονόμου, ο οποίος θα διορίζεται από το διευθυντή του μουσείου, καθώς οι βιβλιοθήκες μουσείων υφίστανται σε σημαντική ανάπτυξη και εδραίωση και υποστηρίζονται από ένα ευνοϊκό πολιτιστικό και πολιτικό κέντρο.