Μιχαήλ Ευλάμπιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μιχαήλ Ευλάμπιος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1874
Ερμούπολη
ΘάνατοςΦεβρουάριος 1955
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
τραπεζίτης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΛαϊκόν Κόμμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΈλληνας υφυπουργός Οικονομικών
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών)

Ο Μιχαήλ Ευλάμπιος (1874 - Φεβρουάριος 1955)[1] ήταν Έλληνας τραπεζίτης και πολιτικός.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου και σπούδασε οικονομικές και εμπορικές επιστήμες σε πανεπιστήμια της Αυστρίας και του Ηνωμένου Βασίλειου.[2] Την περίοδο 1928-31 ήταν διευθυντής της Τραπέζης της Ελλάδος. Το 1931 υπέβαλε την παραίτησή του, προκειμένου να πολιτευτεί. Υπήρξε αρχικά αντιπρόεδρος και στη συνέχεια πρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας από το 1939 ως το 1941 και από το 1946 ως το 1951.[3] Στην κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη διετέλεσε υφυπουργός Οικονομικών από τις 4 Νοεμβρίου 1932 ως τις 16 Ιανουαρίου 1933 και από τις 10 Μαρτίου 1933 ως τη 1η Δεκεμβρίου 1933.[4] Εξελέγη βουλευτής Αθηνών το 1933 με το Λαϊκό Κόμμα.[5]

Υπήρξε ένας από τους πρώτους κατοίκους της Εκάλης.[6]

Γιος του ήταν ο Ιούλιος Ευλάμπιος.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ψηφίσματα για το θάνατο του Μιχαήλ Ευλαμπίου, Καθημερινή, 8-2-1955, σελ. 2.
  2. Δημοσθένη Κούκουνα, Οι Έλληνες πολιτικοί 1926-1949, εκδόσεις Μέτρον 1999, σελ. 64.
  3. «Βιογραφικά στοιχεία». Δικτυακός τόπος στη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2015. 
  4. ««Κυβέρνησις Παναγή Τσαλδάρη, Από 10.3.1933 έως 10.10.1935»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2015. 
  5. Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων, σελ. 107 (αριθμ. 438) (pdf)
  6. Κουμανούδης Ιων. Ν., Η Εκάλη που έφυγε.. 1920 - 41, εκδόσεις Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας, Αθήνα 2001, σελ. 169