Μιχαήλ Γκητάκος

Ο Μιχαήλ Γκητάκος (1912-1979) υπήρξε Έλληνας βυζαντινολόγος και αρχαιολόγος, που ασχολήθηκε κυρίως με τα ακιδογραφήματα, τα χαράγματα και τις επιγραφές μεσαιωνικών εκκλησιών του ελλαδικού χώρου.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Θεολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία και τελικώς αναγορεύθηκε Διδάκτωρ του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Δίδαξε Αισθητική και Ιστορία της Χριστιανικής Τέχνης στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως, στον Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύνδεσμο, στην Εμπορική Σχολή Πειραιώς καθώς και το μάθημα των Θρησκευτικών στη Σχολή Χιλ και την Ιταλική Σχολή Αθηνών. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου τραυματίστηκε σε μάχη και τιμήθηκε με μετάλλιο. Στην Κατοχή συνέπραξε με την Οργάνωση Χ. Προς τα τέλη της ζωής του ίδρυσε την Εταιρεία Παραδοσιακών Σπουδών «Ο Βυζαντινός Πολιτισμός», της οποίας υπήρξε πρόεδρος έως τον θάνατό του.

Εργογραφία

Υπήρξε συνεργάτης της Ηθικής και Θρησκευτικής Εγκυκλοπαίδειας και της Εγκυκλοπαίδειας 'Ηλιος. Βασικά έργα του (από τα πολλά που συνέγραψε) θεωρούνται τα εξής:

• Συμβολή εις την μελέτην και ερμηνείαν των ακιδογραφημάτων, Αθήνα 1956,
• Ανέκδοτοι επιγραφαί και χαράγματα εκ βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων της Ελλάδος, Αθήνα 1957.
• Corpus επιγραφών και χαραγμάτων, Αθήνα 1957
• Ο εις Φιλιατρά της Μεσσηνίας βυζαντινός ναός της Αναλήψεως. Συμβολή εις την μελέτην των σταυρεπιστέγων ναών, Αθήνα 1957.
• Μονή Αγνούντος, Αθήνα 1972.

Διακρίσεις

Υπήρξε τακτικό μέλος της Ακαδημίας της Μεσογείου, της Ακαδημίας Ερευνών του Καναδά καθώς και της Academia Gentium “Pro Pace”. Τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Αγίου Μάρκου (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας) και το Χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας της Μεσογείου.