Μεσοπατριαρχεία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Με τον όρο Μεσοπατριαρχεία προσδιορίζεται ο ενδιάμεσος χρόνος από της χηρείας πατριαρχικού θρόνου, λόγω θανάτου, ή παραίτησης, ή καθαίρεσης ή ακούσιας απομάκρυνσης του νομίμου Πατριάρχου μέχρι της εκλογής και εγκατάστασης του νέου, (τελετή ενθρόνισης).

Άλλοτε κατά το χρόνο αυτό τα της τοπικής Εκκλησίας τρέχοντα θέματα διεύθυνε ο Σύγκελος ή ο Αρχιδιάκονος ή κάποιος των Επισκόπων. Μετά την Άλωση καθιερώθηκε εθιμικά (επεκράτησε) ν΄ ανατίθεται η άσκηση του πατριαρχικού λειτουργήματος στον αρχαιότερο κατά τα πρεσβεία χειροτονίας ανώτερο κληρικό. Τελευταία περίπτωση μακράς μεσοπατριαρχείας σημειώθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.