Μάχη της Ταμπόρα
| Μάχη της Ταμπόρα | |||
|---|---|---|---|
| Εκστρατείας Ανατολικής Αφρικής (ΑΠΠ) | |||
 Βέλγο-Κονγκολέζικες δυνάμεις της Force Publique (FP)[Σημ. 1] μετά τη Μάχη της Ταμπόρα, 19 Σεπτεμβρίου 1916. | |||
| Χρονολογία | 8–19 Σεπτεμβρίου 1916 | ||
| Τόπος | Ταμπόρα, Γερμανική Ανατολική Αφρική (σημερινή Τανζανία) 5°01′00″S 32°48′00″E / 5.0167°S 32.8000°E | ||
| Έκβαση | Βελγική νίκη
| ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απώλειες | |||
| |||
| Εκστρατεία Ανατολικής Αφρικής |
|---|
| 1914 |
| 1915 |
| 1916 |
| 1917 |
| 1918 |
| Εξεγέρσεις |
Η Μάχη της Ταμπόρα (αγγλικά: Battle of Tabora, γαλλικά: Bataille de Tabora· 8-19 Σεπτεμβρίου 1916),[1] ήταν μία στρατιωτική ενέργεια η οποία διαδραματίστηκε γύρω από την πόλη Ταμπόρα, στα βόρειο-δυτικά της Γερμανικής Ανατολικής Αφρικής (σημερινή Τανζανία) κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συμπλοκή ήταν τμήμα της Εκστρατείας Ανατολικής Αφρικής και ήταν η αποκορύφωση της Επίθεσης στην Ταμπόρα κατά την οποία μία Βελγική δύναμη από το Βελγικό Κονγκό, διέσχισε τα σύνορα και κατέλαβε τον οικισμό της Κιγκόμα και της Ταμπόρα (τη μεγαλύτερη πόλη στο εσωτερικό της Γερμανικής αποικίας), ωθώντας προς τα πίσω τον Γερμανικό αποικιακό στρατό. Η νίκη, όχι μόνο άφησε μεγάλο τμήμα της επικράτειας του Ρουάντα-Ουρούντι υπό Βελγική στρατιωτική κατοχή, αλλά έδωσε στους Συμμάχους και τον έλεγχο της σημαντικής σιδηροδρομικής γραμμής Tanganjikabahn (Κεντρική Γραμμή).[2][3]
Πρελούδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Εντός του γενικού πλαισίου του ουδετέρου Βελγικού Κονγκό, η Force Publique (FP) μπορούσε να υιοθετήσει μόνο αμυνόμενη στάση. Αυτό άλλαξε στις 15 Αυγούστου 1914 όταν Γερμανικά πλοία, σταθμευμένα στη Λίμνη Τανγκανίκα, βομβάρδισαν το λιμένα του Μοκολόμπου (Mokolobu - νοτίως της Ουβίρα (Uvira)) και μία εβδομάδα αργότερα το φυλάκιο της Λουκούγκα (Lukuga). Στις 24 Σεπτεμβρίου, οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Νήσο Κουΐτζουι (Kwijwi Island) και κατ' αυτόν τον τρόπο παίρνοντας τον έλεγχο ολοκλήρου της Λίμνης Κίβου (Lake Kivu).[4]
Μετά την κατάκτηση της Ρουάντα τον Μάϊο του 1916 και του Ουρούντι τον Ιούνιο από τις Βελγο-Κονγκολεζικές δυνάμεις, δημιουργήθηκαν δύο φάλαγγες για την κατάκτηση της Ταμπόρα. Στον βορρά, η πρώτη φάλαγγα (Βόρεια Ταξιαρχία - Brigade Nord) έφτασε τη Λίμνη Βικτώρια (Lake Victoria) πλησίον της Μουάνζα (Mwanza) στις 30 Ιουλίου, μετά από σκληρές μάχες στην περιοχή Ουσέουϊ (Ussewi region). Αρχάς Ιουλίου η δεύτερη φάλαγγα (Νότια Ταξιαρχία - Brigade Sud) προωθήθηκε ωιότερα από την Κιτέγκα (Kitega) κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Λίμνης Τανγκανίκα (Lake Tanganyika). Αυτή η φάλαγγα, κατέλαβε στις 28 Ιουλίου, το λιμένα της Κιγκόμα (Kigoma), τερματικό σταθμό της στρατηγικής σιδηροδρομικής γραμμής που ξεκινούσε από το Νταρ Ες Σαλάαμ (Dar Es Salaam) και διέσχιζε την Ταμπόρα (Tabora) προς την Κιγκόμα (Kigoma). Αρχές Αυγούστου, αμφότερες οι φάλαγγες άρχισαν να συγκλίνουν τις πορείες των προς την Ταμπόρα. Η μικρότερη Βρετανική δύναμη, διοικούμενη από το Νότιο-Αφρικανό Ταξίαρχο (Brigadier General)[Σημ. 2] Charles Crewe, ο οποίος ήταν σε αγώνα δρόμου με τις Βελγικές δυνάμεις να φτάσει στην Ταμπόρα Tabora. Η Βρετανική δύναμη καθυστέρησε λόγω ισχυρής Γερμανικής αντίστασης και σοβαρών προβλημάτων ανεφοδιασμού.
Μάχη της Ταμπόρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Νότια Ταξιαρχία διοικούμενη από τον Συνταγματάρχη (Colonel) Frederik Valdemar Olsen προωθήθηκε στην Ταμπόρα, ακολουθώντας την Κεντρική Γραμμή (Tanganjikabahn), την οποία οι Γερμανοί κατέστρεψαν καθώς υποχωρούσαν ανατολικότερα.[Σημ. 3][5] Η Ταμπόρα, ήταν μία ανοικτή πεδιάδα περιτριγυρισμένη από λόφους, όπου ο Υποστράτηγος (Major General) Κουρτ Βάλε (Kurt Wahle) είχε κτίσει τις άμυνές του. Στις 30 Αυγούστου, η Νότια Ταξιαρχία πήρε τον έλεγχο του Γερμανικού σιδηροδρομικού σταθμού στο Ουσόκε (Usoke), σε απάντηση ο Βάλε έστειλε από την Ταμπόρα, σιδηροδρομικώς ενισχύσεις στο Ουσόκε (Usoke). Η Γερμανική Schutztruppen (αποικιακή δύναμη)[Σημ. 4] εξαπέλυσε την αντεπίθεσή της στο Ουσόκε (Usoke) από τις 2 έως τις 3 Σεπτεμβρίου, η οποία και αποκρούστηκε από τη Force Publique.[εκκρεμεί παραπομπή]
Στις 7 Σεπτεμβρίου, ο Υποστράτηγος Κουρτ Βάλε εξαπέλυσε άλλη μία αντεπίθεση στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ουσόκε, αυτή τη φορά είχε τοποθετηθεί ένα ναυτικό πυροβόλο πάνω σε ένα από τα σιδηροδρομικά βαγόνια. Και οι δύο πλευρές υπέστησαν βαρειές απώλειες, ο σιδηροδρομικός σταθμός βομβαρδίστικε, η Force Publique εξαπέλυσε επίθεση και οι Γερμανοί υποχώρησαν.[6]
Όταν και έπεσε και ο τελευταίος θύλακας αντίστασης στο Ουσόκε (δυτικά της Ταμπόρα), στις 8 Σεπτεμβρίου, οι Βέλγοι προχώρησαν ώστε να φτάσουν τις Γερμανικές αμυντικές γραμμές της Ταμπόρα στο Λουλανγκούρου (Lulanguru). Για τις επόμενες 4 ημέρες, η νότια ταξιαρχία ηγήθηκε των επιθετικών ενεργειών, πλησιάζοντας την Ταμπόρα από τα δυτικά. Ο Βάλε, ισχυροποίησε τις κύριες θέσεις του βορείως της Ταμπόρα, στην Ιτάγκα (Itaga). Από τις 10-12 Σεπτεμβρίου, η βόρεια ταξιαρχία συνάντησε στους λόφους της Ιτάγκα, ισχυρή Γερμανική αντίσταση, όπου και υπέστησαν σημαντικές απώλειες.[Σημ. 5][7][8] Ένεκα τούτου, η δύναμη του Βάλε μειώθηκε στα 1.100 όπλα και αυξήθηκαν οι λιποταξίες των ασκάρι στρατιωτών του.[εκκρεμεί παραπομπή]
Στις 16 Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί υπέκλεψαν μία επιστολή του Crewe προς το συνταγματάρχη Molitor (Βόρεια Ταξιαρχία), όπου δήλωνε πως η κύρια από τον βορά επίθεση είχε προγραμματιστεί για τη 19η.[9] Ύστερα από ισχυρές εχθροπραξίες, ο Γερμανικός στρατός υποχώρησε σε τρεις φάλαγγες, προς τα νοτιοανατολικά. Οι πολιτικές αρχές της Ταμπόρα, παραδόθηκαν στις δυνάμεις της Force Publique στις 19 Σεπτεμβρίου.[10]
Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Βέλγοι απελευθέρωσαν περί τους 200 Συμμαχικούς αιχμαλώτους πολέμου (κυρίως Βέλγους και Βρετανούς) και 228 Γερμανοί στρατιώτες συνελήφθησαν. Η Force Publique έχασε 1.300 στρατιώτες. Στις 3 Οκτωβρίου, αφού οι Σύμμαχοι καθιέρωσαν τον έλεγχο στην περιφέρεια των Μεγάλων Αφρικανικών Λιμνών. η Δύναμη Λίμνης (Lake Force) διαλύθηκε. Ο Βάλε, σε αναμονή μίας Συμμαχικής καταδίωξης, υποχωρούσε με ταχύ ρυθμό προς το Μαχένγκε (Mahenge) και βρήκε εαυτόν σε ανεξερεύνητα και ακατοίκητα εδάφη, χωρίς νερό και τροφή στη διάθεσή του.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εκστρατεία Ανατολικής Αφρικής (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)
- Πάουλ Έμιλ φον Λέτοβ-Φόρμπεκ (Paul Emil von Lettow-Vorbeck)
- Κουρτ Βάλε
- Μάχη του Μλάλι
- Μάχη του Κισάκι
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Η Force Publique (Γαλλικά: [fɔʁs pyblik], Αγγλικά: Public Force, Γερμανικά: Openbare Weermacht) από το 1885 (όταν η περιοχή ήταν γνωστή ως το Ελεύθερο κράτος του Κονγκό), ήταν μια χωροφυλακή (gendarmerie) και στρατιωτική δύναμη στη σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, κατά την περίοδο της Βελγικής αποικιακής κυριαρχίας (Βελγικό Κονγκό - 1908 έως 1960). Μετά την ανεξαρτησία, η FP επαναπροσδιορίστηκε ως Εθνικός Στρατός του Κονγκό ή ANC.
- ↑ O Βρετανικός στρατιωτικός βαθμός ''Brigadier ή Brigadier General, μεταφράζεται στον αντίστοιχο Ελληνικό στρατιωτικό βαθμό του Ταξίαρχου.
- ↑ Οι Γερμανοί επίσης, βεβαιώθηκαν πως δεν θα άφηναν κανένα τραίνο και οποιοδήποτε άλλο υλικό, στους σταθμούς που θα καταλαμβάνονταν από τον εχθρό.
- ↑ Schutztruppe (Γερμανικά: ˈʃʊtsˌtʁʊpə (
ακούστε) κυριολ. «δύναμη προστασίας»), ήταν η επίσημη ονομασία των αποικιακών στρατευμάτων στα Αφρικανικά εδάφη της Γερμανικής Αποικιακής Αυτοκρατορίας, από τα τέλη του 19ου αιώνα έως το 1918. Παρόμοια με άλλα αποικιακά στρατεύματα, τα Schutztruppen αποτελούνταν από εθελοντές Ευρωπαίους υπαξιωματικούς και αξιωματικούς, όπως επίσης από ιατρούς και κτηνιάτρους. Οι περισσότερες κατεταγμένες σειρές είχαν στρατολογηθεί από τις αυτόχθονες κοινότητες εντός των Γερμανικών αποικιών ή κι' από άλλες περιοχές της Αφρικής.[Παρ. Σημ. 1]
- ↑ Η Βόρεια Ταξιαρχία υπό τον αντισυνταγματάρχη Armand Huyghé, κατέλαβε τους λόφους, αλλά ο Βάλε, έστειλε ενισχύσεις σιδηροδρομικώς και την επομένη ημέρα, απώθησε τη Force Publique.
- Παραπομπές Σημειώσεων
- ↑ Gann, L.H.· Duignan, Peter (1977). The Rulers of German Africa, 1884-1914. Palo Alto: Stanford University Press. σελ. 116.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Tucker 2014, σελ. 1529.
- ↑ 1916-1917 Tabora-Mahenge, The Congo and the war, klm-mra.be
- ↑ Paice, E. (2008). Tip and Run: The Untold Tragedy of the Great War in Africa (Phoenix ed.). London: Weidenfeld & Nicolson. (ISBN 978-0-7538-2349-1).
- ↑ Strachan, H. (2001). The First World War: To Arms. I. New York: Oxford University Press. p. 585. (ISBN 978-0-19-926191-8).
- ↑ Tucker, Spencer C., ed. (2014). World War I: The Definitive Encyclopedia and Document Collection (2nd ed.). Santa Barbara, CA: ABC-CLIO. pp. 1529-1530. (ISBN 978-1-85109-964-1).
- ↑ Stiénon, C. (1918). La campagne anglo-belge de l'Afrique Orientale Allemande. pp. 197-198.
- ↑ Stiénon, C. (1918). La campagne anglo-belge de l'Afrique Orientale Allemande. pp. 155-157.
- ↑ Delpierre, Georges (2002). "Tabora 1916: de la symbolique d'une victoire". Belgisch Tijdschrift voor Nieuwste Geschiedenis. p. 358.
- ↑ Strachan, H. (2001). The First World War: To Arms. I. New York: Oxford University Press. (ISBN 0-19-926191-1).
- ↑ WWI in Africa Αρχειοθετήθηκε 22 December 2017 στο Wayback Machine., be14-18.be
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Tucker, Spencer C., επιμ. (2014). World War I: The Definitive Encyclopedia and Document Collection (2nd έκδοση). Santa Barbara, CA: ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-964-1.
- Strachan, H. (2001). The First World War: To Arms. I. New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-926191-8.
Πρόσθετη Ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Γαλλικά)Daye, Pierre (1918). Avec les vainqueurs de Tabora: notes d'un colonial belge en Afrique Orientale Allemande. Paris: Perrin.
- (Γαλλικά)Delpierre, Georges (2002). «Tabora 1916: de la symbolique d'une victoire». Belgisch Tijdschrift voor Nieuwste Geschiedenis 3-4: 351–81. http://www.journalbelgianhistory.be/fr/node/899.
- (Γαλλικά)Various (1929). Les campagnes coloniales belges, 1914-1918. II: La campagne de Tabora. Brussels: Service historique de l'Armée.