Μάχη για τα ορυχεία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η μάχη για τα ορυχεία ήταν πολεμικές επιθέσεις των αντιστασιακών οργανώσεων (κατά κύριο λόγο του ΕΛΑΣ)[1], εναντίον στην εκμετάλλευση των Ελληνικών ορυχείων για τις ανάγκες του στρατού Κατοχής.

Η κατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα ορυχεία ήταν ιδιοκτησία Ελληνικών επιχειρήσεων που υπέγραφαν συμβόλαιο παραχώρησης βάσει πολυετών συμβολαίων. Αν και η ποιότητα της εξόρυξης των ορυχείων δεν ήταν ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο, οι ανάγκες του στρατού Κατοχής λόγω του αποκλεισμού του από τη διεθνή αγορά, τα καθιστούσε χρήσιμα για την κάλυψη των αναγκών. Μάλιστα ειδικά για το χρώμιο ο εφοδιασμός του είχε κριθεί από το υπουργείο Οικονομίας της Γερμανίας ως αποφασιστικής σημασίας.

Τα σαμποτάζ εναντίον των ορυχείων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η άνοδος της αντίστασης δημιούργησε πρόβλημα στη παραγωγή των ορυχείων ενώ το 1944 δούλευαν περίπου οι μισοί εργάτες σε σχέση με το 1942. Πολλά ορυχεία είχαν αχρηστευθεί ή υπολειτουργούσαν.

Παραγωγή και μεταφορά παραγωγής ελληνικών ορυχείων, Μάιος 1944 (τόνοι)[1]
Μετάλλευμα  Παραγωγή μεταφορά σε Γερμανία
Σιδηροχρώμιο 3.010  4.202 
Βωξίτης έχει σταματήσει 258
Σιδηρονικέλιο εγκαταλείφθηκε από 27.4.44

Αναγκαστική εργασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1942 οι Γερμανοί προσπάθησαν να βρουν εργατικό δυναμικό από την Εβραϊκή κοινότητα, η οποία όμως εξαγόρασε την απαλλαγή της, ενώ στη περιοχή της Μακεδονίας, χρησιμοποιήθηκαν Κροάτες εργάτες και παράλληλα έγινε διερεύνηση για προσπάθεια χρησιμοποίησης Ρώσων αιχμαλώτων. Το 1943 της αδυναμίας εξεύρεσης εργατικού δυναμικού λόγω της εξάπλωσης της Αντίστασης, χρησιμοποιήθηκαν ως εργάτες άτομα που συλλαμβάνονταν σε μπλόκα των αρχών Κατοχής, ενώ τοποθετήθηκαν στα ορυχεία αποσπάσματα Γερμανικού μηχανοκίνητου τάγματος.

Αποτίμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεταπολεμικά ο Άλμπερτ Σπέερ σε συνέντευξη του είχε αναφέρει ότι ο αγώνας των ανταρτών στην Ελλάδα δημιουργούσε προβλήματα γιατί υπήρχαν επιπτώσεις στη πολεμική παραγωγή μας κυρίως σε έλλειψη βωξίτη και χρωμίου[2].

Σύμφωνα με τον ιστορικό Χ. Χατζηιωσήφ η ιστοριογραφία τείνει να αποδίδει μεγαλύτερη σημασία σε αψιμαχίες παρά σε μάχες για τη λειτουργία των ορυχείων.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Οικονομία και Πολιτική στην Ελλάδα του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, Βασίλειος Γ. Μανουσάκης Θεσσαλονίκη 2014 σελ. 360-2, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σχολή Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών Τμήμα Πολιτικών Επιστημών
  2. Οι Ναζί για την εθνική αντίσταση στην Ελλάδα» εκδ.εταιρεία διάσωσης ιστορικών αρχείων (1940-1974) σελ 103-4


Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Χρήστος Χατζηιωσήφ, "Η ελληνική οικονομία πεδίο μάχης και αντίστασης", Στο: Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Τόμ. 3α: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Κατοχή, Αντίσταση 1940-1945. Επιμέλεια: Χρήστος Χατζηιωσήφ, Προκόπης Παπαστράτης. Αθήνα: Βιβλιόραμα, 2007, σ. 191-5.