Λικινία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα αποτελεί προσεγγιστική μετάφραση. Μπορεί να συντάχθηκε αυτόματα από υπολογιστή ή από μεταφραστή με περιορισμένη γνώση της ελληνικής ή της γλώσσας προέλευσης. Παρακαλούμε βοηθήστε στην βελτίωση της μετάφρασής του. Ενδεικτικά, το αρχικό λήμμα μπορεί να εμφανίζεται στη λίστα «άλλες γλώσσες».

Το Λικινία, λατιν.: Licinia, είναι το όνομα, που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίες Ρωμαίες γυναίκες τού γένους των Λικινίων.

Γνωστά άτομα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ι. Κόρη του Γάιου Λικίνιου Βάρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λικινία (άκμασε 188 π.Χ.–180 π.Χ.) ήταν κόρη τού Γάιου Λικίνιου Βάρου και αδελφή τού Πόπλιου Λικίνιου Κράσσου (υπάτου το 171 π.Χ.) και τού Γάιου Λικίνιου Κράσσου (υπάτου το 168 π.Χ.). Παντρεύτηκε τον Πόπλιο Μούκιο Σκαιβόλα (ύπατο το 175 π.Χ.) και τού γέννησε τουλάχιστον δύο γιους: τον Πόπλιος Μούκιος Σκαιβόλας και τον Πόπλιο Λικίνιο Κράσσο Δίβες Μουκιανό. Ο μικρότερος γιος υιοθετήθηκε από τον μεγαλύτερο αδελφό της ως κληρονόμος του. Και οι δύο γιοι ήταν καλά μορφωμένοι και έγιναν μέγιστοι αρχιερείς (pontifex maximus) διαδοχικά.

ΙΙ. Σύζυγος του Κλαύδιου Ασέλλου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λικινία (απεβ. το 153 π.Χ.), μία γυναίκα που σκοτώθηκε από τους συγγενείς της το 153 π.Χ., για τη δολοφονία τού συζύγου της Κλαύδιου Ασέλλου. Μία άλλη γυναίκα που κατηγορήθηκε παρόμοια ήταν η Πουβλικία, σύζυγος τού υπάτου Λεύκιου Ποστούμιου Αλβίνου (υπάτου το 154 π.Χ.). Και οι δύο γυναίκες έδωσαν ακίνητη περιουσία ως εγγύηση στον πραίτορα της πόλης, αλλά στραγγαλίστηκαν από τους συγγενείς τους, πριν προσέλθουν στη δίκη. [1] [2]

ΙΙΙ. Κόρες του Πόπλιου Λικίνιου Κράσσου Δίβες Μουκιανού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δύο κόρες τού Πόπλιου Λικίνιου Κράσσου Δίβες Μουκιανού (υπάτου και μεγίστου αρχιερέα) από τη σύζυγό του Κλαυδία, αδελφή τού Άππιου Κλαύδιου Πούλχερ:

  • Λικινία η Πρεσβύτερη [Licinia Major] (άκμασε τον 2ο αι. π.Χ.), ήταν παντρεμένη με τον Αυτοκράτορα Γάιο Σουλπίκιο Γάλβα. [3]
  • Λικινία η Νεότερη [Licinia Minor] (άκμασε τον 2ο αι. π.Χ.), γνωστή και ως Λικινία Κράσσι. Μικρότερη κόρη, ήταν σύζυγος τού Γάιου Σ. Γράκχου. Η προίκα της κατασχέθηκε προσωρινά από τη Σύγκλητο, όταν κατασχέθηκε η περιουσία τού συζύγου της, αλλά τελικά αποκαταστάθηκε μετά από έκκληση στον θείο της Πόπλιο Μούκιο Σκαιβόλα τον μέγιστο αρχιερέα. [α] [4]

IV. Κόρες του Λεύκιου Λικίνιου Κράσσου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δύο κόρες τού Λεύκιου Λικίνιου Κράσσου και της συζύγου του Λαιλίας Νεότερης, κόρη τού Γάιου Λαίλιου Σάπιενς (υπάτου το 140 π.Χ.). Και οι δύο αδελφές και η μητέρα τους ήταν γνωστές για τα καθαρά λατινικά τους:

V. Σύζυγος του Κόιντου Μούκιου Σκαιβόλα Πόντιφεξ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λικινία Κράσσα (άκμασε τον 2ο αι. π.Χ. - 1ο αι. π.Χ.), γνωστή για την ομορφιά της, έγινε σύζυγος πρώτα τού Κόιντου Μούκιου Σκαιβόλα, ενός μελλοντικού υπάτου και μεγίστου αρχιερέα (pontifex maximus), που έγινε διαβόητη για τη μοιχεία της με έναν άλλο ύπατο Κόιντο Καικίλιο Μέτελλο Νέπωτα. Ο Μέτελλος Νέπως χώρισε τη γυναίκα του, για να νυμφευτεί τη Λικινία μία εβδομάδα αργότερα, αφού αυτή είχε χωρίσει από τον σύζυγό της και έτσι ατιμάστηκε στη ρωμαϊκή κοινωνία. Το ζευγάρι αργότερα απέκτησε δύο γιους, και οι δύο ύπατοι. Από τον πρώτο της σύζυγο, ήταν επίσης μητέρα της Mουκίας Τέρτιας, τρίτης συζύγου τού Γ. Πομπήιου Μάγκνου ενός της Τριανδρίας.

VI. Κόρη του Μάρκου Λικίνιου Κράσσου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λικινία (ήκμασε τον 1ο αι. π.Χ. - τον 1ο αι. μ.Χ.) ήταν κόρη τού υπάτου το 14 π.Χ. και τού κυβερνήτη Μάρκου Λικίνιου Κράσσου και αδελφή τού Ρωμαίου συγκλητικού Μάρκου Λικίνιου Κράσου Φρούγι. Παντρεύτηκε τον Λεύκιο Καλπούρνιο Πίσωνα, ο οποίος έγινε ύπατος το 27 και ήταν μητέρα τού Γάιου Καλπούρνιου Πίσωνα, αρχηγού της Συνωμοσίας τού Πίσωνα το 65.

VII. Κόρη του Mάρκου Λικίνιου Κράσσου Φρούγι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λικινία Μάγνα, κόρη τού υπάτου Mάρκου Λικίνιου Κράσσου Φρούγι και της Σκριβωνίας (απόγονου του Πομπήιου). [5] Παντρεύτηκε τον Ρωμαίο συγκλητικό Λεύκιο Καλπούρνιο Πίσωνα, [5] ο οποίος υπηρέτησε ως ένας από τους υπάτους το 57 [6]. Ο Πίσων σκοτώθηκε αργότερα από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Βεσπασιανό ως εχθρός τού Αυτοκράτορα. Η Λικινία και ο Πίσων είχαν μία κόρη, που την έλεγαν Καλπουρνία, η οποία παντρεύτηκε τον Καλπούρνιο Πίσωνα Γαλεριανό, γιο τού Γάιου Καλπούρνιου Πίσωνα (συν-ύπατος το 41 με τον Κλαύδιο). [7] Ο Καλπούρνιος Πίσωνας Γαλεριανός εκτελέστηκε το 70, επειδή εναντιώθηκε στον Βεσπασιανό. [8] [9] Η Λικινία απεβίωσε κάποια ημερομηνία μεταξύ 70 και 80, καθώς ο ταφικός βωμός της χρονολογείται από αυτήν την περίοδο, ο οποίος βρέθηκε στο έδαφος της Βίλα Μποναπάρτε κοντά στην Πύλη Σαλαρία. Η γη μπορεί να ήταν μέρος των προαστιακών κτημάτων τής οικογένειας, και ο ταφικός βωμός της εκτίθεται στα Μουσεία του Βατικανού. [10] Η Λικινία μπορεί να είχε μία άλλη αδελφή, που την έλεγαν Λικινία. [5]

VIII. Κόρη του Θεοδοσίου Β'[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λικινία Ευδοξία (422–462), Ρωμαία Αυτοκράτειρα, η οποία ήταν μοναχοκόρη του Ανατολικού Αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β΄, και σύζυγος των Δυτικών Αυτοκρατόρων Βαλεντινιανού Γ΄ και Πετρώνιου Μάξιμου.

ΙΧ. Εστιάδες Παρθένες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Λικινία, μία εστιάδα παρθένος, καταδικάστηκε το 114 π.Χ. ή το 113 π.Χ. από τον διάσημο νομικό Λεύκιο Κάσσιο Λόγγίνο Ραβίλλα (ύπατο το 127 π.Χ.) μαζί με τη Mαρκία και την Aιμιλία, για αισχρότητα.
  • Η Λικίνια (άκμασε τον 1ο αι. π.Χ.), μία εστιάδα παρθένος που φλερτάρονταν από τον συγγενή της, Μάρκο Λικίνιο Κράσσο ενός της Τριανδρίας, ο οποίος ήθελε την ιδιοκτησία της. Αυτή η σχέση προκάλεσε φήμες. Ο Πλούταρχος λέει: "και όμως, όταν πέρασαν χρόνια, κατηγορήθηκε για εγκληματική οικειότητα με τη Λικινία, μία από τις εστιάδες παρθένες και η Λικινία διώχθηκε επίσημα από κάποιον Πλώτιο. Τώρα η Λικινία ήταν ιδιοκτήτρια μίας ευχάριστης βίλας στα προάστια, που ο Κράσσος ήθελε να πάρει σε χαμηλό τίμημα, και γι' αυτό ήταν πάντα γύρω από τη γυναίκα και της πλήρωνε το δικαστήριο, ώσπου έπεσε στην απαίσια υποψία. Και κατά κάποιον τρόπο ήταν η φιλαργυρία του, που τον γλίτωσε από την κατηγορία της διαφθοράς της εστιάδας, και αθωώθηκε από τους δικαστές. Δεν άφησε όμως τη Λικίνια να φύγει, παρά όταν που απέκτησε την περιουσία της». [11] Η Λικίνια είχε γίνει εστιάδα παρθένος το 85 π.Χ. και παρέμεινε εστιάδα μέχρι το 61 π.Χ. [1]
  • Λικινία Πραιτεξτάτα, η αρχηγός εστιάδα παρθένος, που ήταν πιθανή κόρη τού υπάτου Mάρκου Λικίνιου Κράσσου Φρούγι, [12] γιου τού υπάτου Mάρκου Λικίνιου Κράσσου Φρούγκι και της Σκριβωνίας (απόγονο τού Πομπήιου). [5]

Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Plutarch is wrong in believing that Licinia lost her dowry permanently; what was confiscated was her husband's property, and she had to sue to reclaim her dowry. The suit also definitely establishes Gracchus's wife's name as Licinia.

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Livy. Periochae 48'c-d Αρχειοθετήθηκε 2018-12-04 στο Wayback Machine.
  2. ↑ Valerius Maximus. Factorum et Dictorum Memorabilium, Liber VI, 6.3.8
  3. ↑ 3,0 3,1 Genealogie. Gentes - L
  4. ↑ Radin, Max. "The Wife of Gaius Gracchus and Her Dowry", Classical Philology, Vol. 8, No. 3 (Jul., 1913), pp. 354-356
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Syme, The Roman Revolution, p.578
  6. ↑ Elsner, Life, Death and Representation: Some New Work on Roman Sarcophagi, p.57
  7. ↑ The Cambridge Ancient History. Vol. 5, VII ed. London: Cambridge University Press, 1970-2007.
  8. ↑ Anne Publie. "Les Cneuius".
  9. ↑ Anne Publie. "Les Caesoninus".
  10. ↑ Elsner, Life, Death and Representation: Some New Work on Roman Sarcophagi, p.p.31&46
  11. ↑ Plutarch. "The Life of Crassus." The Parallel Lives, Vol. III (1916), pp. 315-317
  12. ↑ The Piso Frugi family
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λικινία&oldid=10509355"