Λεωνίδας Στρίγκος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Λεωνίδας Στρίγκος (1900 - 1983) ήταν Κύπριος, πολιτικός, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και αντιστασιακός.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεωνίδας Στρίγκος γεννήθηκε στην Λεμεσό της Κύπρου το 1900. Από τα νεανικά του χρόνια ασπάστηκε την κομμουνιστική ιδεολογία και μαζί με ορισμένους άλλους πρωτοπόρους ίδρυσαν τον πρώτο μαρξιστικό πυρήνα στη Λεμεσό το 1922.[1] Εργαζόταν στην Κύπρο ως υπάλληλος, ενώ στη συνέχεια ήρθε στην Ελλάδα και έγινε μέλος του ΚΚΕ.

Στην ηγεσία του ΚΚΕ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1931, μετά την καθαίρεση της ΚΕ του ΚΚΕ από την Κομμουνιστική Διεθνή λόγω της φραξιονιστικής πάλης χωρίς αρχές, έγινε μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Στα Συνέδρια που ακολούθησαν, στο 5ο Συνέδριο (1934) και στο 6ο Συνέδριο (1935) εξελέγη μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.[2]

Μετέβη στη Μόσχα και φοίτησε στις κομματικές σχολές ΚUTV. Όλα αυτά τα χρόνια μέχρι τη σύλληψή του από τη Δικτατορία του Μεταξά, ήταν στην ηγετική ομάδα του Νίκου Ζαχαριάδη.

Συνελήφθη από τη Δικτατορία του Μεταξά και εκτοπίστηκε στη Γαύδο, από την οποία απέδρασε τον Μάιο του 1941, μεταβαίνοντας στην Κρήτη και αργότερα στην Αθήνα.[3]

Κατοχή-Αντίσταση-Εμφύλιος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με εντολή της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ τον Φεβρουάριο του 1942 έγινε γραμματέας του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ στην Θεσσαλονίκη. Στη θέση αυτή παρέμεινε όλη τη διάρκεια της κατοχής.[4]

Στον εμφύλιο πόλεμο ήταν μέλος του Γενικού Στρατηγείου του ΔΣΕ. Επίσης, ήταν μέλος της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Επισιτισμού.

Μετά την ήττα του ΔΣΕ έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στις ανατολικές χώρες, παραμένοντας στην ΚΕ και στο ΠΓ του ΚΚΕ κατά διαστήματα.

Μεταπολιτευτικά επέστρεψε στην Ελλάδα και ήταν υπεύθυνος διαφώτισης της ΚΕ του ΚΚΕ.[5] Πέθανε το 1983 στην Αθήνα.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
  2. Κώστας Γκριτζώνας "Κόκκινοι δραπέτες 1920-1944", Εκδόσεις Γλάρος, Αθήνα 1985
  3. Άγγελος Ελεφάντης: "Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης", Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 1976
  4. Γρηγόρης Φαράκος "Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Σχέσεις του ΚΚΕ και Διεθνούς Κομμουνιστικού Κέντρου", εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2004

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. http://www.rizospastis.gr/story.do?id=2831776[νεκρός σύνδεσμος]
  2. Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (2012), σελ.265 & 286
  3. Γκριτζώνας (1985), σελ.118-128
  4. Φαράκος (2004), σελ.450
  5. Φαράκος (2004), σελ.449-450