Κουίντος Αυρήλιος Μέμιος Σύμμαχος
| Κουίντος Αυρήλιος Μέμιος Σύμμαχος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5ος αιώνας |
| Θάνατος | 526 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός ιστορικός[1] ποιητής[1] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Galla of Rome |
| Γονείς | Quintus Aurelius Symmachus |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός πολίαρχος |
Ο Κουίντος Αυρήλιος Μέμιος Σύμμαχος (πέθανε το 526 μ.Χ.) ήταν Ρωμαίος αριστοκράτης, ιστορικός και οπαδός του Χριστιανισμού της Νίκαιας, έγινε προστάτης της κοσμικής μάθησης και κατόπιν Ρωμαίος Ύπατος (485 μ.Χ.).[2] Στο Σχίσμα που ακολούθησε με το θέμα της παπικής εκλογής υποστήριξε τον πάπα Σύμμαχο, ο ίδιος και ο γαμπρός του Βοήθιος εκτελέστηκαν για προδοσία. Ο Κουίντος Αυρήλιος Μέμιος Σύμμαχος ανήκε στην Οικογένεια των Συμμάχων, μια από τις ισχυρότερες και πλουσιότερες οικογένειες στην Αρχαία Ρώμη. Ο πατέρας του Κουίντος Αυρήλιος Σύμμαχος διετέλεσε Πρόξενος (446). Ο Κουίντος Αυρήλιος Μέμιος Σύμμαχος είχε τρεις κόρες, υιοθέτησε αργότερα τον μικρό Βοήθιο όταν πέθανε ο πατέρας του. Ο Βοήθιος παντρεύτηκε την κόρη του Ρουστικιάνα με την οποία απέκτησε δύο γιους τον Σύμμαχο και τον Βοήθιο που έγιναν και οι δύο Σύμβουλοι (522 μ.Χ.). Ο Κουίντος Αυρήλιος Μέμιος Σύμμαχος διορίστηκε Σύμβουλος (485 μ.Χ.), το τρίτο γνωστό μέλος της οικογένειας που κατείχε αυτό το αξίωμα. Η οικογένεια του Μέμιου Σύμμαχου είχε μακρόχρονη παράδοση με την στήριξη της στην Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη, ο παππούς του Κόιντος Αυρήλιος Σύμμαχος απαιτούσε την επιστροφή του Βωμού της Νίκης στην Ρωμαϊκή Σύγκλητο. Ο ίδιος ωστόσο ήταν φανατικός Χριστιανός, ενδιαφέρθηκε τόσο για την χριστιανική Θεολογία και στις διαμάχες για την εκλογή του πάπα. Στην διάρκεια της αμφιλεγόμενης εκλογής του πάπα Σύμμαχου ο ίδιος και ο Ανίκιος ήταν οι μόνοι που υποστήριξαν τον νόμιμο πάπα απέναντι στον αντίπαλο του αντίπαπα Λαυρέντιο.[3]
Με τον Μέμιο Σύμμαχο έφτασε ο Ρωμαικός πολιτισμός στο αποκορύφωμα του, ο ίδιος έγραψε την Ρωμαική ιστορία σε 7 τόμους, το έργο του ωστόσο χάθηκε εκτός από μια παράγραφο που διέσωσε ο Ιορδάνης ο Αλανός. Το έργο του ήταν τόσο πλούσιο που το αναφέρει ακόμα και ο Μακρόβιος στο έργο του «Υπομνήματα στο Όνειρο του Σκιπίωνα», υπάρχει ένα αντίγραφο διορθωμένο από το ίδιο το χέρι του.[4] Οι βασιλείς της Ιταλίας Οδόακρος και Θεοδώριχος ο Μέγας είχαν καλές σχέσεις μαζί του, διορίστηκε Πολίαρχος (476-491), Σύμβουλος (485), Πατρίκιος (510) και έφτασε στο αξίωμα του προέδρου της Γερουσίας. Η επίσκεψη του στην Κωνσταντινούπολη στην οποία ο Πρισκιανός του αφιέρωσε μερικά ποιήματα θεωρήθηκε από τον βασιλιά Θεοδώριχο ως προδοσία. Ο Κουίντος Αυρήλιος Μέμιος Σύμμαχος καταδικάστηκε σε θάνατο για προδοσία και εκτελέστηκε έναν χρόνο μετά την θανάτωση του γαμπρού του Βοήθιου (526).[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Perseus Project. catalog
.perseus .org /catalog /urn:cite:perseus:author .1352. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. - ↑ Noel Harold Kaylor; Philip Edward Phillips (3 May 2012), A Companion to Boethius in the Middle Ages, BRILL, σ. 8
- ↑ Stevens, Susan T. (1982). "The Circle of Bishop Fulgentius". Traditio. 38: 338
- ↑ Hedrick, Charles W. (2000). History and Silence. University of Texas Press. σ. 183
- ↑ Boethius (2000). The Consolation of Philosophy. Translated by P. G. Walsh. Oxford University Press. σ. 14
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Hedrick, Charles W. (2000). History and Silence. University of Texas Press.
- Martindale, John R., and John Morris, "Symmachus (9)", Prosopography of the Later Roman Empire, vol. 2, Cambridge 1980.
- Noel Harold Kaylor; Philip Edward Phillips (3 May 2012), A Companion to Boethius in the Middle Ages
- Polara, Giovanni, Memmio Simmaco e il teatro, in Farmhouse Alberto Paulo and Paniagua David (eds.), Ways of Approaching Knowledge in Late Antiquity and the Early Middle Ages. Schools and Scholarship, Nordhausen, 2012 (Studia Classica et Mediaevalia, 8).
|