Κοινωνική σαπίλα
| Κοινωνική σαπίλα | |
|---|---|
| Σκηνοθεσία | Στέλιος Τατασόπουλος |
| Σενάριο | Στέλιος Τατασόπουλος |
| Πρωταγωνιστές | Στέλιος Τατασόπουλος, Καίτη Ντιριντάουα και Τζόλυ Γαρμπή |
| Φωτογραφία | Μιχάλης Γαζιάδης |
| Πρώτη προβολή | 1932 |
| Προέλευση | Ελλάδα |
| δεδομένα () | |
Η Κοινωνική σαπίλα είναι μια ελληνική βωβή ταινία του 1932 σε σκηνοθεσία Στέλιου Τατασόπουλου.[1] Η ταινία παρουσιάζει την Αθήνα της δεκαετίας του 1930 με θέματα όπως φυλακές, ναρκωτικά, συμμορίες, σεξ, απεργίες και συγκρούσεις με την αστυνομία. Ο σκηνοθέτης βοήθησε στη συντήρηση και το μοντάζ της ταινίας το 1989 σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Η ταινία ανακαλύφθηκε σε μια αποθήκη στο θέατρο Rex στην Αθήνα τη δεκαετία του 1980.[2][3][4]
Η Κοινωνική σαπίλα πραγματεύεται θέματα κοινωνικής αδικίας κατά τη δεκαετία του 1930 και παρουσιάζει διαφορετικές κοινωνικές τάξεις στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής. Ιστορικά αναφέρεται στην εισροή προσφύγων που γέμισαν με κόσμο την πόλη της Αθήνας μετά τη μικρασιατική εκστρατεία και στην κατάσταση φτώχειας που επικρατούσε. Ο καλλιτέχνης καταδεικνύει τις κοινωνικές δομές της ανώτερης, μεσαίας και κατώτερης τάξης και τους συνδικαλιστικούς αγώνες. Την περίοδο εκείνη ψηφίστηκε ειδικός νόμος με τίτλο ιδιώνυμο που περιόριζε τη συνδικαλιστική δραστηριότητα. Ο Τατασόπουλος εισάγει με τόλμη τον σκοτεινό υπόκοσμο της Αθήνας με τη χρήση ηρωίνης και χασίς. Δείχνει επίσης έναν μαστροπό και την εξουσία του πάνω σε μια γυναίκα που εκπροσωπεί τον έλεγχο του εγκλήμαοτς σε ένα κράτος που έχει πληγεί από τη φτώχεια. Ήταν η μόνη ταινία της εποχής που αντιμετώπισε την ανελευθερία στην πολιτική έκφραση και τον συνδικαλισμό.[3]
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντίνος Βρισθένης (Στέλιος Τατασόπουλος) είναι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και προέρχεται από την επαρχία. Οι γονείς του τον στήριζαν όσο σπούδαζε νομικά, αλλά δυστυχώς ο πατέρας του δεν είναι πλέον σε θέση να τον στηρίζει και ο Ντίνος βρίσκει δουλειά ως χορευτής στο θέατρο για να συνεχίσει τις σπουδές του. Εκεί, ερωτεύεται μια ηθοποιό που ονομάζεται Νίκη (Δανάη Γρίζου), αλλά εκείνη τον εγκαταλείπει για έναν πλούσιο βιομήχανο που ονομάζεται Στρατάκης. Ο Ντίνος μπλέκει με εμπόρους ναρκωτικών και μαστροπούς και αρχίζει να κάνει χρήση χασίς. Οι έμποροι προσπαθούν να τον πείσουν να γίνει και ο ίδιος έμπορος ναρκωτικών. Η υγεία του αρχίζει να επιδεινώνεται και καταλήγει στον δρόμο σχεδόν νεκρός, όταν τον σώζουν κάποιοι εργάτες καπνοβιομηχανίας. Οι εργάτες τού βρίσκουν δουλειά στο εργοστάσιο και ο Ντίνος γίνεται συνδικαλιστής. Ενώ παρευρίσκεται σε ένα συνέδριο, κάνει έφοδο η αστυνομία. Ο Ντίνος φυλακίζεται ως πολιτικός κρατούμενος. Στη φυλακή, βρίσκεται ανάμεσα σε εγκληματίες. Ο Στρατάκης δείχνει στη Νίκη μια εφημερίδα που γράφει ότι ο Ντίνος είναι στη φυλακή. Η Νίκη προσπαθεί να βοηθήσει τον Ντίνο να βγε από τη φυλακή και πηγαίνει να τον επισκεφτεί, αλλά εκείνος αρνείται να τη δει. Η Νίκη πιάνει τον Στρατάκη με άλλες δύο γυναίκες και τον αφήνει. Στη συνέχεια, η Νίκη παρασύρεται από έναν μαστροπό. Ο Ντίνος τελικά αποφυλακίζεται και η Νίκη τον περιμένει στην έξοδο της φυλακής, αλλά εκείνος την αγνοεί εντελώς. Ο μαστροπός χρησιμοποιεί βία για να αναγκάσει τη Νίκη να ακολουθήσει τις εντολές του. Η Νίκη ουρλιάζει για βοήθεια και ο Ντίνος πηγαίνει να τη σώσει και την απελευθερώνει από τον μαστροπό. Ο Ντίνος συνεχίζει τον αγώνα του ενάντια στην κοινωνική διαφθορά και την αδικία.[3][5][6]
Διανομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στέλιος Τατασόπουλος ως Ντίνος Βρισθένης[7]
- Δανάη Γρίζου ως Νίκη[7]
- Γεράσιμος Αρσένης
- Καίτη Ντιριντάουα[8]
- Τζόλυ Γαρμπή ως χορεύτρια
- Κίμων Σπαθόπουλος
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ ««Κοινωνική Σαπίλα» στο Κάσελ, στο πλαίσιο της Documenta 14». Η Ναυτεμπορική. 7 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2024.
- ↑ Staff Writers (23 Αυγούστου 2021). «6th Silent Film Festival of Odessa». Athens, Greece: Hellenic Foundation for Culture. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2023.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Poupou 2017.
- ↑ Staff Writers (19 Απριλίου 2020). «"Social Decay" Stelios Tatasopoulos, 1932, Black and White, Silent Film». Rizospastis. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2023.
- ↑ Staff Writers (11 Αυγούστου 2022). «The Parliament of Bodies: Social Decay by Stelios Tatasopoulos». Rizospastis. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2023.
- ↑ Staff Writers (9 Μαρτίου 2023). «"Social Decay" (1932): First World Screening for the Newly Restored Print of the Film in Kassel». Cinemagazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2023.
- ↑ 7,0 7,1 «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΑΠΙΛΑ - μια ταινία του Στέλιου Τατασόπουλου». Τελλόγλειο. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2024.
- ↑ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΑΠΙΛΑ πληροφορίες για την ταινία». Αθηνόραμα. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2023.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Poupou, Anna (December 2017). «Modern Space and Narration in the Greek Films of the Interwar Period». Film Icon: Journal of Greek Film Studies (4). ISSN 2241-6692. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 August 2019. https://web.archive.org/web/20190802071610/http://filmiconjournal.com/journal/article/pdf/2017/4/11. Ανακτήθηκε στις March 7, 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κοινωνική σαπίλα στην IMDb