Κάστρο του Μποντζέντιν

Κάστρο του Μποντζέντιν
Είδος	κάστρο
Γεωγραφικές συντεταγμένες	50°56′31″N 20°57′5″E
Διοικητική υπαγωγή	Μποντζέντιν
Χώρα	Πολωνία
Προστασία	αντικείμενο του πολωνικού μητρώου πολιτιστικής κληρονομιάς
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Κάστρο του Μποντζέντιν (πολωνικά: Zamek w Bodzentynie‎‎) είναι ερειπωμένο κάστρο στο Μποντζέντιν της Πολωνίας. Χτίστηκε στο δεύτερο μισό του 14ου αιώνα.

Ιστορία

Στις αρχές του 14ου αιώνα, ο επίσκοπος της Κρακοβίας, Μποντζάντα, έχτισε ένα ξύλινο αρχοντικό σε ένα λόφο πάνω από τον ποταμό Πσάρκα. Αυτό το αρχοντικό καταστράφηκε αρκετά γρήγορα και ο μετέπειτα επίσκοπος της Κρακοβίας, Φλόριαν Μόκρσκι, έχτισε ένα πέτρινο κάστρο σε ένα λόφο, το οποίο περιβάλλονταν από μια τάφρο. Ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα στην ιστορία του κάστρου έλαβε χώρα το 1410, όταν ο Βασιλιάς Βλαδίσλαος Β΄ Γιαγκέλο το επισκέφθηκε για προσκύνημα στον Τίμιο Σταυρό πριν από τη Μάχη του Γκρούνβαλντ.

Ο 15ος και 16ος αιώνας ήταν μια εποχή πρωτοφανούς ακμής του κάστρου. Επεκτάθηκε μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1413 και στα τέλη του 15ου αιώνα, ο καρδινάλιος Φρειδερίκος Γιαγκελλόνων πρόσθεσε μια νέα ανατολική πτέρυγα με τους οικιστικούς πύργους. Οι οικοδομικές εργασίες συνεχίστηκαν κατά τον 16ο αιώνα από τους διάδοχους επισκόπους Γιαν Κονάρσκι, Πιοτρ Τομίτσκι, Φραντσίσεκ Κρασίνσκι και Πιοτρ Μισκόφσκι, οι οποίοι σταδιακά του έδωσαν όλα τα χαρακτηριστικά του αναγεννησιακού στυλ. Όλες οι δραστηριότητες πραγματοποιήθηκαν υπό την ηγεσία του Ιταλού αρχιτέκτονα Γιαν Μπάλτσερ.

Η τελευταία σημαντική ανακατασκευή του κάστρου έγινε μεταξύ 1657–1691, υπό την ηγεσία των επισκόπων Γιακούμπα Ζαντζίκα, Πιοτρ Γκεμπίτσκι, Πιοτρ Τιλίτσκι, Μάρτσιν Σισκόφσκι, Άντζεϊ Τσεμπίτσκι και Γιαν Μαουαχόφσκι. Το κτίριο πήρε τη μορφή του μπαρόκ, με σχέδιο σε σχήμα πετάλου. Η τελευταία επένδυση στην κατοικία έγινε το 2ο μισό του 18ου αιώνα από τον επίσκοπο Καγέταν Σόουτικ, ο οποίος απασχολούσε τον διαπρεπή αρχιτέκτονα Γιακούμπα Φοντάνε.

Η σημασία του Κάστρου του Μποντζέντιν άρχισε να μειώνεται μετά την κατασκευή του επισκοπικού παλατιού στο Κιέλτσε. Το 1789, η Δίαιτα αποφάσισε να προχωρήσει στην εθνικοποίηση της επισκοπικής περιουσίας. Το κάστρο μετατράπηκε σε σιταποθήκη και στρατιωτικό νοσοκομείο. Το 1814 το κτίριο τελικά παραλείφθηκε. Το μεσαιωνικό κάστρο έγινε κυρίως πηγή δωρεάν οικοδομικών υλικών για τον ντόπιο πληθυσμό, με αποτέλεσμα να καταστραφεί το μνημείο. Μόνο το 1902 το κτίριο έγινε προστατευμένο. Αλλά δεν ξαναχτίστηκε ποτέ στην παλιά του αίγλη.