Ιτσικάβα Φουσάε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φουσάε Ιτσικάβα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
市川房枝 (Ιαπωνικά)
Γέννηση15  Μαΐου 1893[1][2]
Bisai
Θάνατος11  Φεβρουαρίου 1981[1][2]
Χώρα πολιτογράφησηςΙαπωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙαπωνικά
ΣπουδέςAichi University of Education
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Συμβούλων
ΒραβεύσειςΒραβείο Ραμόν Μαγκσεϊσέι (1974)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ιτσικάβα Φουσάε (市川 房枝, May 15, 1893 – February 11, 1981) ήταν Ιαπωνέζα φεμινίστρια, πολιτικός και ηγέτης του κινήματος για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών.[3] Η Ιτσικάβα ήταν από τους βασικούς υποστηρικές του δικαιώματος ψήφου των γυναικών στην Ιαπωνία και ο ακτιβισμός της ήταν εν μέρει υπέυθυνος για την επέκταση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες το 1945.

Νεαρή ηλικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένη στο Μπισάι, Νομός Aichi το 1893, η Ιτσικάβα μεγάλωσε με έμφαση στην εκπαίδευση αλλά και ως μάρτυρας της σωματικής κακοποίησης της μητέρας της από τον πατέρα της.[4] Παρακολούθησε την Ακαδημία Δασκάλων Γυναικών του Αίτσι με την πρόθεση να γίνει δασκάλα δημοτικού σχολείου.[4] Ωστόσο, μετά τη μετεγκατάσταση της στο Τόκιο το 1910, εκτέθηκε στο γυναικείο κίνημα. Επιστρέφοντας στο Aichi το 1917, έγινε η πρώτη γυναίκα δημοσιογράφος με την εφημερίδα Nagoya.[4] Το 1920 συν-ίδρυσε τη Νέα Γυναικεία Ένωση (新 婦人 協会, Shin-fujin kyokai ) μαζί με την πρωτοπόρο ιαπωνική φεμινίστρια Χιρατσούκα Ράιχο.[4] [5]

Ψηφοφορία γυναικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ιτσικάβα Φουσάε το 1920

Η Νέα Γυναικεία Ένωση ήταν ο πρώτος ιαπωνικός οργανισμός που ιδρύθηκε ρητά για τη βελτίωση της κατάστασης και της ευημερίας των γυναικών. Η ένωση, υπό την ηγεσία της Ιτσικάβα, έκανε εκστρατεία για αλλαγές στην ιαπωνική νομοθεσία που απαγόρευε τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική. Καθώς στις γυναίκες απαγορευόταν αυτό το είδος εκστρατείας (από τον ίδιο νόμο που η οργάνωση επιδίωκε να ανατρέψει), η οργάνωση διοργάνωσε εκδηλώσεις γνωστές ως "συναντήσεις διαλέξεων" για να προωθήσει τη εκστρατεία τους. Ο νόμος τελικά ανατράπηκε από την Αυτοκρατορική Βουλή το 1922 και μετά από αυτό η ένωση διαλύθηκε.

Δύο χρόνια αργότερα, η Ιτσικάβα ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πρόθεση να έρθει σε επαφή με την ηγέτιδα του αμερικανικού κινήματος για το δικαίωμα ψήφου, Άλις Πολ. Επιστρέφοντας στην Ιαπωνία το 1924 για να εργαστεί στο υποκατάστημα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στο Τόκιο, ίδρυσε την πρώτη γυναικεία οργάνωση δικαιώματος ψήφου για την Ιαπωνία, το Women's Suffrage League of Japan (日本 婦人 有 権 者 同盟, Nippon fujin yûkensha dômei), το οποίο το 1930 διοργάνωσε το πρώτο εθνικό συνέδριο για την εκχώρηση δικαιωμάτων των γυναικών στην Ιαπωνία.[6] Η Ιτσικάβα συνεργάστηκε στενά με την Σιγκέρι Γιαματάκα, η οποία εκλέχθηκε στη Βουλή των Συμβούλων .

Η μεταπολεμική περίοδος κατοχής βρήκε την Ιτσικάβα να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση ότι η ψήφος των γυναικών θα κατοχυρωνόταν στο μεταπολεμικό σύνταγμα της Ιαπωνίας, υποστηρίζοντας ότι η πολιτική ενδυνάμωση των γυναικών ενδέχεται να είχε εμποδίσει την είσοδο της Ιαπωνίας σε έναν τόσο καταστροφικό πόλεμο. Το New Japan Women's League ξεκίνησε τη λειτουργία του ως οργανισμός αφιερωμένος στη νίκη της ψήφου των γυναικών, [7] και η Ιτσικάβα ορίστηκε η πρώτη πρόεδρος του οργανισμού.

Οι προσπάθειες της Ιτσικάβα, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις της Διακήρυξης του Πότσνταμ, οδήγησαν στο πλήρες δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες το Νοέμβριο του 1945.[8]

Άλλος ακτιβισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άλλες εκστρατείες περιελάμβαναν προσπάθειες για τον περιορισμό της διαφθοράς στις εκλογές, που οδήγησε στην Ένωση Γυναικών του 1933 για την Εκκαθάριση της Πολιτικής του Τόκιο και τη δημιουργία ενός επίσημου κυβερνητικού γραφείου, της Κεντρικής Ένωσης για την Εκκαθάριση των Εκλογών, στην οποία η Ιτσικάβα διορίστηκε ως μία από τις πέντε γυναίκες διαχειριστές. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιτσικάβα διορίστηκε γραμματέας της Κεντρικής Ένωσης Εθνικής Πνευματικής Κινητοποίησης, ενός οργανισμού που ιδρύθηκε από την ιαπωνική κυβέρνηση με σκοπό την αύξηση της λαϊκής υποστήριξης για την ιαπωνική πολεμική προσπάθεια. Υπηρέτησε, επίσης, ως διαχειρίστρια της Μεγάλης Ιαπωνικής Ένωσης Γυναικών, η οποία συντόνιζε τις προσπάθειες ιδιωτικών οργανώσεων υποστήριξης.

Μια ακούραστη αγωνίστρια γυναικείων θεμάτων, θα διοργάνωνε και θα συμμετείχε σε γυναικείες διασκέψεις στην Ιαπωνία και διεθνώς και το 1980 αναδείχθηκε ηγετική φωνή στην παρότρυνση της ιαπωνικής κυβέρνησης να επικυρώσει τη Σύμβαση για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών.

Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιτσικάβα καθαιρέθηκε αρχικά και αποκλείστηκε από πολιτικά ή κυβερνητικά γραφεία από τις Δυνάμεις Κατοχής. Επέστρεψε στην πολιτική μετά το τέλος της κατοχής και εξελέγη στην ιαπωνική βουλή το 1953 ως εκπρόσωπος του Τόκιο. Συνέχισε να επικεντρώνεται σε θέματα σημαντικά για τις γυναίκες, καθώς και στις εκλογικές μεταρρυθμίσεις. Εκλέχθηκε ξανά δύο φορές, αλλά απέτυχε στην επόμενη υποψηφιότητά της για επανεκλογή και έφυγε από το αξίωμα το 1971.

Το 1974, ωστόσο, η τότε 81χρονη Ιτσικάβα κλήθηκε να διεκδικήσει ξανά και τελικά κέρδισε μία τέταρτη θητεία στο κοινοβούλιο. Εκλέχτηκε εκ νέου στη Βουλή των Συμβούλων το 1980, με τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων από την εθνική εκλογική περιφέρεια.[9]

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ιτσικάβα απονεμήθηκε το βραβείο Ραμόν Μαγκσέισεϊ για την κοινοτική ηγεσία το 1974 για τις προσπάθειές της για την υποστήριξη της κοινωνικής ισότητας.[8]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 15024. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 www.fembio.org/biographie.php/frau/frauendatenbank?fem_id=14215. Ανακτήθηκε στις 5  Μαΐου 2019.
  3. «Fusaye Ichikawa». Biography.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2008. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Lublin 2013, σελ. 133.
  5. Hunter, Janet (1984). Concise Dictionary of Modern Japanese History. California Press. σελίδες 64–65. ISBN 0520043901. 
  6. 父が子に送る一億人の昭和史:人物現代史(One Hundred Million People's Showa History, from Father to Child: Modern Historical Biographies). Mainichi Shimbun Press. 1978. 
  7. Mackie, Vera (2003). Feminism in Modern Japan: Citizenship, Embodiment and Sexuality. Cambridge University Press. σελ. 122. ISBN 0521820189. 
  8. 8,0 8,1 «1974 Ramon Magsaysay Award for Community Leadership». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2008. 
  9. Alan Warwick Palmer (1996). Who's Who in World Politics: From 1860 to the Present Day. Routledge. ISBN 9780203995679. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Lublin, Elizabeth Dorn (2013). «Ichikawa Fusae (1893-1981)». Στο: Perez, Louis G. Japan at War: An Encyclopedia. ABC-CLIO. ISBN 9781598847420. 

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • ICHIKAWA Fusae Center for Women and Governance (公益 財 団 法人 市 川 房 枝 記念 会 女性 と セ ン タ タ ー) (in Japanese) - Παλαιότερα γνωστό ως Fusae Ichikawa Memorial Association (FIMA, 市 川 房 枝 記念 会)
  • The Fusae Ichikawa Memorial Association Στα Αγγλικά