Ισραηλινός οικισμός

Διεθνώς, όταν αναφερόμαστε σε ισραηλινούς οικισμούς κατά κύριο λόγο εννοούμε τις εβραϊκές κοινότητες που βρίσκονται στα εδάφη που κατακτήθηκαν από το Ισραήλ το 1967 κατά τη διάρκεια του πολέμου των έξι ημερών.

Αυτοί οι οικισμοί βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη Δυτική Όχθη. Στο παρελθόν υπήρχαν επίσης στο Σινά και τη Γάζα, αλλά εκκενώθηκαν εξαναγκαστικά από εκείνες τις περιοχές οι Εβραίοι κάτοικοι από τον ισραηλινό στρατό, αντίστοιχα το 1982 και το 2005.^[1] Εβραϊκές γειτονιές ή πόλεις στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψίπεδα του Γκολάν μερικές φορές ονομάζονται «οικισμοί», αλλά αποτελούν εδάφη που δεν βρίσκονται πλέον υπό ισραηλινή στρατιωτική κυριαρχία, αλλά έχουν απλώς προσαρτηθεί στο Ισραήλ.

Αμέσως μετά τον πόλεμο των έξι ημερών, η ισραηλινή κυβέρνηση ψήφισε νόμο που απαγόρευε στους Εβραίους να ζουν στις κατεχόμενες περιοχές. Ωστόσο, μετά από λίγα χρόνια αυτός ο νόμος ξεχάστηκε και κινήματα όπως το Γκους Εμουνίμ άρχισαν να δημιουργούν εβραϊκούς οικισμούς στις περιοχές αυτές. Αυτοί ήταν συνήθως θρησκευόμενοι Εβραίοι που πίστευαν ότι οι Εβραίοι είχαν βιβλικό και ιστορικό δικαίωμα να ζουν στις περιοχές. Η ισραηλινή κυβέρνηση υποστήριξε επίσης ότι η κατοχή εβραϊκών οικισμών στα κατεχόμενα εδάφη θα ήταν επωφελής από στρατηγικής πλευράς και από πλευράς ασφάλειας. Το 1982, οι Ισραηλινοί αποχώρησαν από τη χερσόνησο του Σινά και οι Εβραίοι άποικοι που ζούσαν εκεί αναγκάστηκαν να μετακινηθούν αλλού. Στον μεγαλύτερο οικισμό, που ονομάζεται Γιαμίτ, ορισμένοι θρησκευόμενοι Εβραίοι αρνήθηκαν να φύγουν και ο στρατός έπρεπε να τους αναγκάσει. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990 οι οικισμοί επεκτάθηκαν σημαντικά και υπολογίζεται ότι περίπου 400.000 Ισραηλινοί ζούσαν στα κατεχόμενα εδάφη το 1967. Ωστόσο, 200.000 από αυτούς ζουν στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, η οποία είναι επίσημα πλέον μέρος του Ισραήλ. Αν και εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί Εβραίοι που ζουν στους οικισμούς για «θρησκευτικούς» λόγους, υπάρχουν και απλοί Ισραηλινοί που πηγαίνουν να ζήσουν επειδή οι τιμές των σπιτιών είναι χαμηλότερες. Σήμερα, περίπου 430.000 Εβραίοι ζουν σε αυτούς τους οικισμούς και αυτός ο πληθυσμός αυξάνεται κάθε χρόνο.

Η ύπαρξη αυτών των οικισμών είναι μία από τις πιο συζητημένες πτυχές της αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης. Οι Παλαιστίνιοι βλέπουν την κατασκευή των οικισμών ως παράνομη πράξη και κλοπή της επικράτειάς τους. Σε διεθνές επίπεδο, το δικαίωμα των Ισραηλινών να χτίζουν οικισμούς συνήθως δεν αναγνωρίζεται. Σύμφωνα με τις περισσότερες ειρηνευτικές συμφωνίες μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, το έδαφος στο οποίο χτίστηκαν οι οικισμοί πρέπει να γίνει μέρος ενός παλαιστινιακού κράτους και είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι οι εβραϊκοί οικισμοί θα μπορούσαν να παραμείνουν σε παλαιστινιακό κράτος. Το 2005, η ισραηλινή κυβέρνηση αποφάσισε να αποσυρθεί από τη Γάζα και οι περίπου 8.000 Εβραίοι άποικοι που ζούσαν εκεί αναγκάστηκαν να φύγουν. Οι ισραηλινοί οικισμοί της Γάζας είχαν επικριθεί ιδιαίτερα επειδή καταλάμβαναν πολύ χώρο σε μια περιοχή που είναι εξαιρετικά πυκνοκατοικημένη και φτωχή.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑
- Gershom Gorenberg (2007). The Accidental Empire: Israel and the Birth of the Settlements, 1967–1977. Macmillan. σελ. 363. ISBN 9780805082418. So argued the government of Israel before the country's Supreme Court in the spring of 2005, defending its decision to dismantle all Israeli settlements in the Gaza Strip and four in the northern West Bank.

[West_Bank-1] 
Gershom Gorenberg (2007). The Accidental Empire: Israel and the Birth of the Settlements, 1967–1977. Macmillan. σελ. 363. ISBN 9780805082418. So argued the government of Israel before the country's Supreme Court in the spring of 2005, defending its decision to dismantle all Israeli settlements in the Gaza Strip and four in the northern West Bank.

[2] Gershom Gorenberg (2007). The Accidental Empire: Israel and the Birth of the Settlements, 1967–1977. Macmillan. σελ. 363. ISBN 9780805082418. So argued the government of Israel before the country's Supreme Court in the spring of 2005, defending its decision to dismantle all Israeli settlements in the Gaza Strip and four in the northern West Bank.

[1]