Θησαυρός του Γκουαραθάρ
| Θησαυρός του Γκουαραθάρ | |
|---|---|
_01a.jpg) | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
.jpg)
Ο Θησαυρός του Γκουαραθάρ, ισπαν.: Tesoro de Guarrazar, που είχε βρεθεί στο Γκουαδαμούρ της επαρχίας Toλέδo, στην Καστίλη-Λα Μάντσα της Ισπανίας, είναι ένα αρχαιολογικό εύρημα, που αποτελείται από 26 αναθηματικά στέμματα και χρυσούς σταυρούς, που είχαν αρχικά προσφερθεί στην Εκκλησία από τους βασιλείς των Βησιγότθων τον 7ο αι. στην Ισπανία, ως χειρονομία της ορθοδοξίας της πίστης τους και της υποταγής τους στην εκκλησιαστική ιεραρχία. [2] Το πιο πολύτιμο από όλα είναι το αναθηματικό στέμμα τού βασιλιά Ρεκέσβινθ με τα μπλε ζαφείρια από τη Σρι Λάνκα και τα πενδίλια. Αν και ο θησαυρός είναι τώρα διαιρεμένος και πολλά έχουν εξαφανιστεί, αντιπροσωπεύει την καλύτερη σωζόμενη ομάδα αναθηματικών αναθημάτων της Πρώιμης Μεσαιωνικής Χριστιανικής περιόδου.
Ο θησαυρός, ο οποίος αντιπροσωπεύει το κορυφαίο σημείο της εργασίας ενός Βησιγότθου χρυσοχόου, [3] σκάφτηκε μεταξύ 1858 και 1861 σε ένα περιβόλι, που ονομάζεται Γκουαραθάρ, στο Γκουαδαμούρ, πολύ κοντά στο Τολέδο της Ισπανίας. Ο θησαυρός χωρίστηκε, με μερικά αντικείμενα να πηγαίνουν στο Mουσείο τού Κλυνύ στο Παρίσι [4] και τα υπόλοιπα στα οπλοστάσια τού Βασιλικού Ανακτόρου στη Μαδρίτη (σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ισπανίας). Το 1921 και το 1936 ορισμένα αντικείμενα του Θησαυρού του Γκουαραθάρ κλάπηκαν και εξαφανίστηκαν.
Κάποιος συγκρίσιμος βισιγοτθικός χρυσός από φιλιγκράν βρέθηκε το 1926 στο Tορεδονχιμένο της επαρχίας Χαέν, αποτελούμενος από θραύσματα αναθηματικών στεμμάτων και σταυρών. [5]
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα κοσμήματα που βρέθηκαν στο Γκουαραθάρ αποτελούν μέρος μίας συνεχούς παράδοσης της ιβηρικής μεταλλουργίας, που χρονολογείται από τους προϊστορικούς χρόνους. Αυτά τα βησιγοτθικά έργα επηρεάστηκαν από τους Βυζαντινούς, αλλά οι τεχνικές επικάλυψης πολύτιμων λίθων που βρέθηκαν στο Γκουαραθάρ εφαρμόστηκαν σε όλο τον γοτθικό/γερμανικό κόσμο και το στυλ των γραμμάτων ήταν επίσης γερμανικό. Τα στέμματα δεν προοριζόταν ποτέ να φορεθούν από τους βασιλείς. Ήταν δώρα στην εκκλησία, για να κρεμαστούν επάνω από τον βωμό.
Τα πιο πολύτιμα εναπομείναντα κομμάτια τού ευρήματος είναι τα δύο βασιλικά αναθηματικά στέμματα: ένα του βασιλιά Ρεκέσβινθ και ένα του βασιλιά Σουινδίλα. Και τα δύο είναι κατασκευασμένα από χρυσό, επικαλυμμένα με ζαφείρια, μαργαριτάρια και άλλους πολύτιμους λίθους. Το στέμμα τού Σουινδίλα κλάπηκε το 1921 και δεν ανακτήθηκε ποτέ. Υπάρχουν πολλά άλλα μικρά στέμματα και πολλοί αναθηματικοί σταυροί. Επίσης υπήρχαν ζώνες στο αρχικό εύρημα, αλλά έκτοτε εξαφανίστηκαν.
Αυτά τα ευρήματα, μαζί με άλλα από κάποιους γείτονες και με την αρχαιολογική ανασκαφή τού Υπουργείου Δημοσίων Έργων και της Βασιλικής Ακαδημίας Ιστορίας (Απρίλιος 1859), σχημάτισαν μία ομάδα αποτελούμενη από:
- Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ισπανίας: έξι στέμματα, πέντε σταυροί, ένα μενταγιόν και υπολείμματα φύλλου και ταινιών (σχεδόν όλα από χρυσό).
- Βασιλικό Ανάκτορο της Μαδρίτης: ένα στέμμα και ένας χρυσός σταυρός και μία πέτρα χαραγμένη με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ένα στέμμα και άλλα θραύσματα ενός αρότρου με μία κρυστάλλινη σφαίρα κλάπηκαν από το Βασιλικό Ανάκτορο της Μαδρίτης το 1921 και το πού βρίσκεται, ακόμη είναι άγνωστο.
- Εθνικό Μουσείο του Μεσαίωνα, Παρίσι: τρία στέμματα, δύο σταυροί, σύνδεσμοι και χρυσά μενταγιόν.
Υπήρχαν επίσης πολλά θραύσματα γλυπτών και υπολείμματα κτιρίου, ίσως ρωμαϊκού ιερού ή τόπου εξαγνισμού. Μετά την αφιέρωσή του στη χριστιανική λατρεία ως εκκλησία ή παρεκκλήσιο, στέγαζε πλήθος τάφων. Στον καλύτερα διατηρημένο τάφο βρέθηκε ένας σκελετός, που βρισκόταν σε ένα κρεβάτι από ασβέστη και άμμο. Ο καλοδιατηρημένος πέτρινος σχιστόλιθός του έχει λατινική επιγραφή, που αναφέρει έναν ιερέα ονόματι Κρισπίνο (Crispín), που χρονολογείται από το 693 (έτος της ΙΣΤ΄ Συνόδου του Τολέδου). Αυτή η πλάκα βρίσκεται τώρα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ισπανίας στη Μαδρίτη. Η επιγραφή στον σταυρό Sónnica, ένα κομμάτι που σώζεται στο Παρίσι, δίνει μία ένδειξη για το όνομα αυτής της εκκλησίας.
INDI
NOM |
ΙΝ D[OMIN]Ι NΟΜΙΝΕ ΟFFERET SONNICA S[AN]C[T]E MARIE IN SORBACES Στο όνομα του Θεού, o Σόννικα προσφέρει [αυτό] στην Αγία Μαρία στο Σορβάθες. |
Σύμφωνα με κάποια υπόθεση, το μοναστήρι της Σάντα Μαρία δε Σορβάθες (Santa Maria de Sorbaces) του Γκουαραθάρ χρησίμευσε ως κρησφύγετο για τον πραγματικό θησαυρό της Αυλής, των εκκλησιών και των μοναστηριών τού Τολέδου, για να αποτρέψουν την κατάκτησή τους από την ισλαμική κατάκτηση της Ισπανίας.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ The first R is held at the Musée de Cluny, Paris.
- ↑ «Votive crowns from the treasure of Guarrazar I Musée de Cluny». www.musee-moyenage.fr. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022.The Musée Cluny holds three of these crowns.
- ↑ M.F. Guerra, T. Galligaro, A. Perea, "The treasure of Guarrazar : Tracing the gold supplies in the Visigothic Iberian peninsula", Archeometry 49.1 (2007) pp. 53-74.
- ↑
Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Fallow, Thomas Macall (1911) «Crown and Coronet» στο: Chisholm, Hugh, επιμ. Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 7 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 516
- ↑ Described and compared in Alicia Perea, "Visigothic filigree in the Guarrazar (Toledo) and Torredonjimeno (Jaén) treasures," Historic Metallurgy 40.1 (2006).
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Amador de los Rios, José (1861). El arte latino-bizantino en España y las coronas visigodas de Guarrazar: ensayo histórico-crítico (1861) (στα Spanish). Madrid: Imprenta Nacional.
- Guerra, Maria Filomena; Calligaro, Thomas; Perea, Alicia (2007). «The treasure of Guarrazar: Tracing the gold supplies in the visigothic Iberian peninsula». Archaeometry (Oxford: Wiley-Blackwell) 49 (1): 53–74. doi:. ISSN 0003-813X.
- Williams, Leonard (1907). «Gold, silver, and jewel work. Iron-work». The arts and crafts of older Spain. 1. London: T. N. Foulis.
- Perea, Alicia (2001). El Tesoro Visigodo De Guarrazar (στα Spanish). Madrid: Universidad Complutense de Madrid. ISBN 84-00-07732-6.
- Calligaro, Thomas; Dran, J.-C.; Poirot, J.-P.; Querré, G.; Salomon, J.; Zwaan, J. C. (2000). «PIXE/PIGE characterisation of emeralds using an external micro-beam». Nuclear Instruments and Methods in Physics Research Section B (Elsevier) 161-163: 769–774. doi:.
- Dran, Jean-Claude (2002). «Accelerators in Art and Archaeology». Proceedings of 8th European Particle Accelerator Conference (CERN): 124–128. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-11-17. https://web.archive.org/web/20101117202329/http://accelconf.web.cern.ch/ACCELCONF/e02/PAPERS/FRYGB001.pdf. Ανακτήθηκε στις 2023-05-20.
- Perea, Alicia. El tesoro visigodo de Guarrazar (Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Científicas), 2001.
- Eger, Christoph (2004). «Krone und Kreuz König Svinthilas: Westgotische Hofkunst und Plate-inlaying». Madrider Mitteilungen (Wiesbaden: Reichert) 45: 449–506. ISSN 0418-9744. https://www.academia.edu/3601179.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (in αγγλική) The Art of medieval Spain, A.D. 500-1200, an exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art Libraries (fully available online as PDF), which contains material on Treasure of Guarrazar (p. 53-59)
- (in ισπανική) Tesoro de Guarrazar, Municipio de Guadamur - Toledo Αρχειοθετήθηκε 2014-04-25 στο Wayback Machine.
- Musée National du Moyen Âge, Hôtel de Cluny: Votive crowns from the Treasure of Guarrazar.