Η Παναγιά της θάλασσας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 10/01/2016.
Η Παναγιά της θάλασσας
ΣυγγραφέαςΙλδεφόνσο Φαλκόνες
ΤίτλοςΗ Παναγιά της θάλασσας
ΓλώσσαΙσπανικά
Ημερομηνία δημοσίευσης2006
Μορφήμυθιστόρημα
ΘέμαΒαρκελώνη
Santa Maria del Mar
ΤόποςΒαρκελώνη
Επόμενοd:Q62707476
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Παναγιά της θάλασσας είναι το πρώτο μυθιστόρημα του ισπανού δικηγόρου και συγγραφέα Ιλδεφόνσο Φαλκόνες[σ 1]. Αρχικά γράφτηκε στην ισπανική γλώσσα κατά τη διάρκεια τεσσάρων συνεχόμενων ετών και εκδόθηκε το 2006. Διηγείται τη ζωή του 14ου αιώνα στη Βαρκελώνη[σ 2], η ιστορία έχει ως ενωτικό κρίκο την κατασκευή της εκκλησίας της Παναγίας της θάλασσας [σ 3].

Συγγραφή και έκδοση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο συγγραφέας καθυστέρησε 4 χρόνια για να γράψει το μυθιστόρημα, επειδή έγραφε μια ώρα τα πρωινά, πριν πάει στη δουλειά του και όταν επέστρεφε τα βράδια. Το βιβλίο έγινε γρήγορα μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Βγήκε προς πώληση στις 3 Μαρτίου του 2006 και ήδη στις 23 Απριλίου του ίδιου χρόνου, Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου και εορτής του Σαν Χόρχε[σ 4], προς έκπληξη όλων, μετατράπηκε στο έργο με τις περισσότερες πωλήσεις, τόσο στην ισπανική όσο και στην καταλανική γλώσσα. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου ο εκδοτικός οίκος Γριχάλμπο[σ 5] ανακοίνωσε ότι το έργο έφτασε το ένα εκατομμύριο στις πωλήσεις του μόνο στην Ισπανία.[1] Το μυθιστόρημα, μεταφρασμένο σε τουλάχιστον 15 γλώσσες,[2] βραβεύτηκε επίσης με διάφορα βραβεία, ανάμεσα σε αυτά το βραβείο Euskadi de Plata 2006 για το καλύτερο μυθιστόρημα στην ισπανική γλώσσα, το βραβείο Qué Leer για το καλύτερο βιβλίο στην ισπανική γλώσσα του έτους 2006, το βραβείο Fundación José Manuel Lara για το μυθιστόρημα με τις περισσότερες πωλήσεις το 2006 και το περίβλεπτο ιταλικό βραβείο Giovanni Boccacio 2007 για τον καλύτερο ξένο συγγραφέα.

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βασιλικός Ναός της Παναγίας της θάλασσας στη Βαρκελώνη, γύρω από τον οποίο τοποθετείται η ιστορία.

14ος αιώνας, Βαρκελώνη. Υπό τη βασιλεία της Αραγονέζικης Κορώνας[σ 6], η Θιουδάδ Κοντάλ[σ 7] διανύει περίοδο μεγάλης ακμής και οι κάτοικοι του φτωχικού οικισμού ψαράδων της Ριμπέρα[σ 8] αποφασίζουν να χτίσουν, με τα χρήματα μερικών και την προσπάθεια κάποιων άλλων, τον μεγαλύτερο ναό που έγινε ποτέ και να τον αφιερώσουν στην Παναγία: την Παναγιά της θάλασσας. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής του κτηρίου, ο Αρνάου Εστανιόλ[σ 9] μεγαλώνει και ταυτόχρονα ανακαλύπτει τη Βαρκελώνη. Παρόλο που ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Αρνάου, δε θα τον γνωρίζαμε χωρίς τον πατέρα του, τον Μπερνάτ Εστανιόλ[σ 10], έναν εύπορο υποτελή της γης[σ 11], που εξαναγκάστηκε να αφήσει την περιουσία του και τη ζωή του, μαζί με τον σχεδόν νεογέννητο γιο του, εξαιτίας της φοβερής εκμετάλλευσης ενός φεουδάρχη (η εκμετάλλευση ξεκίνησε όταν, σύμφωνα με τα δικαιώματα που είχαν εκείνη την εποχή αυτοί οι άρχοντες, κοιμήθηκε με τη νιόπαντρη γυναίκα τού Μπερνάτ και από τότε σχεδόν την τρέλανε). Ο Αρνάου θα δουλέψει ως οδηγός αλόγων, φορτοεκφορτωτής πλοίων, στρατιώτης και αργυραμοιβός, ενώ κάνει μια ζωή εξοντωτική αλλά πάντα υπό την προστασία του Καθεδρικού του[σ 12], της Παναγιάς της θάλασσας. Η ζωή του, με μια πολύπλοκη ιστορία αγάπης, θα περάσει από τη φτώχεια τού φυγάδα στον πλούτο του αριστοκράτη. Όμως όλα αυτά δε θα συμβούν χωρίς να προκαλέσει τον φθόνο των εχθρών του που θα υφάνουν μια συνωμοσία για να τον στείλουν στην Ιερά Εξέταση.

Πρόσωπα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αρνάου Εστανιόλ. Πρωταγωνιστής, γιος του Μπερνάτ Εστανιόλ.
  • Μπερνάτ Εστανιόλ. Πατέρας του Αρνάου.
  • Τζουάν Εστανιόλ[σ 13], Υιοθετημένος γιος του Μπερνάτ.
  • Πατέρας Αλμπέρτ[σ 14]. Παπάς του Καθεδρικού.
  • Φρανσέσκα Εστέβε[σ 15]. Μητέρα του Αρνάου, πρωτύτερα αγοραία γυναίκα.
  • Αλέδις Σεγούρα[σ 16]. Πρώτη αγάπη του Αρνάου, πρωτύτερα πεταλουδίτσα της νύχτας.
  • Μαρία [σ 17]. Πρώτη σύζυγος του Αρνάου.
  • Γκράου Πουτς[σ 18]. Θείος του Αρνάου.
  • Γκιαμόνα Εστανιόλ[σ 19]. Θεία του Αρνάου, σύζυγος του Γκράου Πουτς.
  • Γκιαμόν, Μαργαρίδα, Ζοσέπ και Τζενίς Πουτς[σ 20]. Ξαδέρφια του Αρνάου.
  • Χασντάι Κρέσκας[σ 21]. Εβραίος, φίλος του Αρνάου.
  • Σαχάτ/ Γκιγέμ[σ 22]. Σκλάβος του Αρνάου, μουσουλμάνος.
  • Μαρ Εστανιόλ[σ 23]. Ψυχοκόρη του Αρνάου.
  • Ελιονόρ[σ 24]. Δεύτερη σύζυγος του Αρνάου. Ψυχοκόρη του Βασιλιά.
  • Νικολάου Εϊμερίκ[σ 25]. Ιεροεξεταστής.

Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ιλδεφόνσο Φαλκόνες (1958), ισπανός συγγραφέας και δικηγόρος. Γράφει ιστορικά μυθιστορήματα με μεγάλη επιτυχία. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ελληνικά κ.α.
  2. ↑ Πόλη της Ισπανίας, πρωτεύουσα της Αυτόνομης Κοινότητας της Καταλονίας. Η πόλη έχει μακρά ιστορία και είναι σήμερα η δεύτερη σημαντικότερη πόλη της Ισπανίας μετά τη Μαδρίτη
  3. ↑ Η μικρή Βασιλική της Παναγίας της Θάλασσας χτίστηκε ανάμεσα στο 1329 και στο 1383 και είναι εκκλησία γοτθικού ρυθμού. Ο αυστηρός ρυθμός, οι μεγάλες κολώνες και το διάχυτο φως προκαλούν δέος στον επισκέπτη. 
  4. ↑ Είναι στην Ισπανική γλώσσα ο Άγιος Γεώργιος.
  5. ↑ Εκδοτικός οίκος που ιδρύθηκε τη δεκαετία του ’40 στο Μεξικό από τον εξόριστο Ισπανό Χουάν Γριχάλμπο. Στη Βαρκελώνη ιδρύθηκε θυγατρική του οίκου το 1957.
  6. ↑ Με την ονομασία Αραγονέζικη Κορώνα ή Στέμμα της Αραγονίας αναφερόμαστε στην ένωση τίτλων και κρατών κάτω από ένα βασιλιά, τον Βασιλιά της Αραγονίας. Η ένωση αυτή χρονολογείται από το 1162 μέχρι το 1715.
  7. ↑ Άλλη ονομασία της Βαρκελώνης επειδή παλαιότερα ήταν πρωτεύουσα της Κομητείας της Βαρκελώνης.
  8. ↑ Είναι ένα προάστιο της Βαρκελώνης. Υπήρξε οικονομικό κέντρο της πόλης από τον 13ο έως τον 15ο αιώνα.
  9. ↑ Ο κύριος πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος. Σε όλη τη διάρκεια του μυθιστορήματος βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος για να καταλήξει να βγει νικητής στο τέλος.
  10. ↑ Ο πατέρας του Αρνάου. Ένας άνθρωπος που επίσης πέρασε δύσκολη ζωή και υπέστη μεγάλους εξευτελισμούς από τον άρχοντα της περιοχής.
  11. ↑ Κατά τον Μεσαίωνα ο άρχοντας της κάθε περιοχής παραχωρούσε εκτάσεις γης (φέουδα) σε κάποιους ευνοούμενους υποτελείς ή βασάλους. Οι υποτελείς είχαν συμβόλαιο σύμφωνα με το οποίο είχαν δικαίωμα οικονομικής εκμετάλλευσης της γης και ο φεουδάρχης είχε υποχρέωση να παρέχει προστασία στο βασάλο του. Το συμβόλαιο αυτό, αν δεν το μετέφερε ο υποτελής στον γιο του πριν πεθάνει, χανόταν για πάντα. Στο βιβλίο υπάρχουν λεπτομερειακές νομικές πληροφορίες για τα καταλανικά φέουδα καθώς και για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τόσο των αρχόντων όσο και των υποτελών.
  12. ↑ Ο συγκεκριμένος Καθεδρικός, όπως λέει και ο ίδιος ο Φαλκόνες, «χτίστηκε από τον λαό για τον λαό», και έτσι όλοι το θεωρούσαν το δικό τους Καθεδρικό. Ο Καθεδρικός της Βαρκελώνης πράγματι χτίστηκε με τη χειρωνακτική εργασία των φτωχών και την οικονομική ενίσχυση των πλουσίων.
  13. ↑ Φίλος παιδικός του Αρνάου που αργότερα τον υιοθετεί ο Μπερνάτ. 
  14. ↑ Ο παπάς του Καθεδρικού που προστατεύει τον Αρνάου και τον Τζουάν, τους δείχνει μεγάλη αγάπη και τους υποστηρίζει όσο μπορεί.
  15. ↑ Η μητέρα του Αρνάου πριν παντρευτεί με τον Μπερνάτ ήταν μια γυναίκα εύκολη. Ήταν όμως και μια γυναίκα που υπέφερε γιατί ο άρχοντας της περιοχής θέλησε να ασκήσει το δικαίωμα της «πρώτης νυκτός» (primae noctis) δηλαδή να κοιμηθεί μαζί της την πρώτη νύχτα του γάμου της.
  16. ↑ Η Αλέδις ήταν ένα κορίτσι λίγο «ξεβγαλμένο» για την εποχή. Ο Αρνάου την ερωτεύεται παράφορα, με τη δύναμη του πρώτου, εφηβικού έρωτα. Η σχέση τους όμως δεν είναι αποδεκτή από την επαγγελματική ομάδα του Αρνάου.
  17. ↑ Η Μαρία είναι η πρώτη γυναίκα του Αρνάου, είναι η γυναίκα που η εργασιακή ομάδα του Αρνάου αποδέχτηκε για σύζυγό του. Μια κοπέλα συμπαθητική, μια καλή νοικοκυρά και σωστή σύζυγος.
  18. ↑ Ο Γκράου είναι αγγειοπλάστης. Βοηθά τον Αρνάου σε μικρή ηλικία δίνοντάς του σπίτι και εργασία, αλλά ουσιαστικά τον βάζει να κάνει όλες τις δουλειές που θα έκανε ένας δούλος.
  19. ↑ Θεία του Αρνάου από την πλευρά του πατέρα του και γυναίκα του Γκράου.
  20. ↑ Τα τέσσερα ξαδέρφια του Αρνάου είναι τα παιδιά του Γκράου και της Γκιαμόνα. Είναι από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες του μυθιστορήματος και δεν παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.
  21. ↑ Ο Χασντάι Κρέσκας (1340-1410) ήταν υπαρκτό ιστορικά πρόσωπο. Ήταν ένας φιλόσοφος και συγγραφέας εβραίος. Επίσης ήταν και ραβίνος. Έγραψε το La luz del Señor («Το φως του Κυρίου») στο οποίο κριτικάρει τη φιλοσοφική σκέψη του Μαϊμωνίδη. Στο μυθιστόρημα είναι φίλος του Αρνάου και επίσης ο άνθρωπος που τον βάζει στο κύκλωμα των αργυραμοιβών και του δίνει μια μόνιμη και κερδοφόρα επιχείρηση.
  22. ↑ Σκλάβος της εβραϊκής οικογένειας ο οποίος αργότερα γίνεται φίλος και πολύτιμος συνεργάτης τού Αρνάου.
  23. ↑ Η Μαρ είναι ψυχοκόρη του Αρνάου. Ο Αρνάου την προστατεύει και τη φροντίζει, μέχρι που ερωτεύονται παράφορα ο ένας τον άλλον, κάτι το οποίο δημιουργεί προβλήματα στον Αρνάου.
  24. ↑ Η Ελιονόρ είναι μια όμορφη γυναίκα με πολλά καπρίτσια και ελαττώματα. Ο Αρνάου εξαναγκάζεται από τον βασιλιά να την παντρευτεί πριν καλά - καλά τη γνωρίσει.
  25. ↑ Ο Νικολάου Εϊμερίκ (1316 – 1399) ήταν υπαρκτό ιστορικά πρόσωπο. Ήταν θεολόγος και Γενικός Ιεροεξεταστής στο δεύτερο μισό του 14ου αιώνα. Στο βιβλίο είναι ο Ιεροεξεταστής που χειρίζεται την περίπτωση του Αρνάου.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ ABC, 1 de diciembre de 2006.
  2. ↑ «La Catedral del Mar». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Φεβρουαρίου 2009. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Η_Παναγιά_της_θάλασσας&oldid=10167907"