Ερμενγάρδη του Ανζού (αποβιώσασα το 1146)
| Ερμενγκάρδη του Ανζού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ermengarde d'Anjou (Γαλλικά) |
| Θάνατος | 1 Ιουνίου 1146 Ιερουσαλήμ |
| Τόπος ταφής | Ιλ-ε-Βιλαίν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Θρησκευτικό τάγμα | Κιστερκιανό Τάγμα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γουλιέλμος Θ΄ της Ακουιτανίας (από 1089)[1] Άλαν Δ΄ της Βρεττάνης (1093–1112)[1] |
| Τέκνα | Αουίς της Βρεττάνης[2] Κόναν Γ΄ της Βρετάνης[3] Geoffroy de Bretagne[2] |
| Γονείς | Φούλκων Δ΄ του Ανζού και Hildegard de Baugency[2] |
| Αδέλφια | Γοδεφρείδος Δ΄ του Ανζού Φούλκων της Ιερουσαλήμ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
.png)
Η Ερμενγάρδη του Ανζού (Ermengarde d'Anjou, 1068 - 1 Ιουνίου 1146) μέλος του Οίκου του Ανζού - Γκατινέ ήταν κόρη του Φούλκωνος Δ΄ του Ανζού και της πρώτης συζύγου του Χίλντεγκαρντ του Μποζανσί. Έχασε την μητέρα της όταν βρισκόταν ακόμα σε βρεφική ηλικία (1070). Έλαβε ισχυρή χριστιανική εκπαίδευση και έμαθε να προστατεύει με κάθε μέσο την εκκλησιαστική περιουσία, σε νεανική ηλικία ήταν φημισμένη για την ομορφιά της.
Αποτυχημένος πρώτος γάμος της Ερμενγάρδης με τον δούκα της Ακουιτανίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συμφωνήθηκε ο γάμος της Ερμενγάρδης με τον δούκα της Ακουιτανίας και ποιητή Γουλιέλμο Θ΄ (1089). Ο γάμος δεν ήταν καθόλου ευτυχής, ο σύζυγος της ερωτοτροπούσε κάτι που εξόργισε την Ερμενγάρδη η οποία εξαφανίστηκε για πολύ καιρό σε μοναστήρι, το γεγονός αυτό σε συνδυασμό ότι δεν έκανε παιδί ανάγκασε τον Γουλιέλμο να την στείλει στον πατέρα της (1091). Η συμπεριφορά της Ερμενγάρδης στην διάρκεια του γάμου της με τον Γουλιέλμο περιγράφεται από ιστορικούς όπως ο Μάριος Μίντ και ο Άλισον Γουέιρ ως σχιζοφρενική, οι ίδιοι ιστορικοί κάνουν πολλές αναφορές για μανιοκατάθλιψη. Ο Ρούθ Χάρβει (1993) εξετάζει το ενδεχόμενο ο γάμος της Ερμενγάρδης με τον Γουλιέλμο της Ακουιτανίας να μην έγινε ποτέ, [4] επειδή ο Γουλιέλμος της Τύρου που τον είχε περιγράψει 70 χρόνια μετά κρίνεται αναξιόπιστος. [5] Ισχυρίζεται επιπλέον ότι ο Γουλιέλμος της Τύρου αναφέρει σαν μητέρα της Ερμενγάρδης την τέταρτη σύζυγο του πατέρα της Βερτράδη του Μονφόρ κάτι το εσφαλμένο. Ο αξιόπιστος ιστορικός Στέφανος Φίλπ σημειώνει ότι το όνομα της μητέρας ήταν μόνο ένα λάθος του Γουλιέλμου της Τύρου που σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει όλες τις υπόλοιπες λεπτομερείς αναφορές για τον γάμο. [6]
Δούκισσα της Βρετάνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1093 ο πατέρας της ρύθμισε τον δεύτερο γάμο της Ερμενγάρδης με τον Αλαίν Δ΄ της Βρετάνης για να δημιουργήσει συμμαχία ενάντια στην Νορμανδία που ελεγχόταν από τον Ροβέρτο μεγαλύτερο γιο του Γουιέλμου του Κατακτητή. Με τον δεύτερο γάμο της η Ερμενγάρδη απέκτησε τρία παιδιά μεταξύ των οποίων και τον διάδοχο του Αλαίν στην Βρετάνη. Ο Αλαίν Β΄ ηγετικό μέλος της Α΄ Σταυροφορίας αναχώρησε για την Παλαιστίνη, η Ερμενγάρδη παρέμεινε αντιβασίλισσα στην Βρετάνη. Διέμενε περισσότερο στην Ναντ και την Σομίρ ενώ πήγαινε ελάχιστα στην Ρεν. Επέκτεινε το αβαείο του Φοντεβρώ στο οποίο αποσύρθηκε δυο φορές, σαν ηγουμένη του Αγίου Βερνάρδου στο Κλερβώ ευνόησε την ανέγερση μονών των Κιστερκιανών.
Ο δεύτερος σύζυγος της σύντομα έγινε πολύ αντιδημοφιλής στην Βρετάνη και αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπέρ του γιου τους Κόναν (1112), αμέσως μετά η Ερμενγάρδη τον χώρισε. Η Ερμενγάρδη κατέφυγε στο αβαείο του Φοντεβρώ, εκεί έγινε στενή φίλη με την Φιλίππη της Τουλούζης δεύτερη σύζυγο του πρώτου συζύγου της Γουλιέλμου η οποία είχε καταφύγει στο ίδιο αβαείο μετά την διάλυση του γάμου της. Με τον θάνατο της Φιλίππης (1118) αποφάσισε να εκδικηθεί τον Γουλιέλμο Θ΄ ζητώντας του να παραχωρήσει στην ίδια τα κληρονομικά της δικαιώματα στην Ακουιτανία σαν νόμιμη σύζυγος του αντί για την ερωμένη του. Η Ερμενγάρδη έστειλε επιστολή στον πάπα Κάλλιστο Β΄ στην οποία ζητούσε απαιτητικά να αφοριστεί ο Γουλιέλμος αλλά ο πάπας την αγνόησε. Η Ερμενγάρδη του Ανζού στην συνέχεια αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους όπου έμεινε 10 χρόνια, επέστρεψε και ολοκλήρωσε την ζωή της υπέργηρη στην μονή της Αγίας Άννας, τάφηκε μαζί με τον πρώτο σύζυγο της στο αβαείο του Ρεντόν.
Κληρονόμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με τον δεύτερο σύζυγο της Αλαίν Δ΄ της Βρετάνης απέκτησε :
- Γοδεφρείδος (πέθανε νέος)
- Κόναν Γ΄ της Βρετάνης
- Αουίς (παντρεύτηκε τον Βαλδουίνο Ζ΄ της Φλάνδρας).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 p821.htm#i8210. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ Harvey, Ruth. "The wives of the ‘first troubadour’, Duke William IX of Aquitaine". Journal of Medieval History, Volume 19, Issue 4, 1993,pp. 307-325
- ↑ Wolterbeek, Marc. “Inventing History, Inventing Her Story: The Case of William of Aquitaine’s Marital Affairs.” Medieval Association of the Pacific, University of California, Berkeley, March 1995, and International Medieval Congress, Leeds, England, July 1995
- ↑ J. A. Everard, Brittany and the Angevins: Province and Empire 1158–1203, (Cambridge University Press, 2004), 10.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Harvey, Ruth. "The wives of the ‘first troubadour’, Duke William IX of Aquitaine". Journal of Medieval History, Volume 19, Issue 4, 1993
- Wolterbeek, Marc. “Inventing History, Inventing Her Story: The Case of William of Aquitaine’s Marital Affairs.” Medieval Association of the Pacific, University of California, Berkeley, March 1995, and International Medieval Congress, Leeds, England, July 1995
- J. A. Everard, Brittany and the Angevins: Province and Empire 1158–1203, (Cambridge University Press, 2004)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ermengarde of Anjou (1146) στο Wikimedia Commons- ΑΝΖΟΥ
|