Επιχείρηση Κυκλάμινο
Η Επιχείρηση Κυκλάμινο (γερμανικά: Unternehmen Alpenveilchen) ήταν η κωδική ονομασία ενός επιχειρησιακού σχεδίου της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ που είχε ως στόχο την ανάπτυξη γερμανικών στρατευμάτων στην Αλβανία τους πρώτους μήνες του 1941, προς υποστήριξη των ιταλικών δυνάμεων που πολεμούσαν κατά της Ελλάδας, ωστόσο αυτό το σχέδιο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.[1]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιταλική επίθεση στην Ελλάδα που ξεκίνησε στις 28 Οκτωβρίου 1940 προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση στη Γερμανία καθώς διαπιστώθηκε ότι είχε κακή σχεδίαση και η εφαρμογή της έγινε με ανεπαρκείς δυνάμεις, όπου σύντομα στράφηκε εναντίον των Ιταλών, ηττημένων από τις ελληνικές δυνάμεις και τους ώθησε πίσω στις βάσεις τους στην Αλβανία. Γι αυτό το λόγο οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να καταρτίσουν σχέδια στρατιωτικής επέμβασης στα Βαλκάνια που να εφαρμοστούν τους πρώτους μήνες του 1941, προκειμένου να αποκατασταθεί η κατάσταση προς όφελος των Δυνάμεων του Άξονα. Στις 12 Νοεμβρίου, η Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ εξέδωσε οδηγία που ορίζε την Επιχείρηση Κυκλάμινο ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που αποσκοπούσε στην εξασφάλιση της λεκάνης της Μεσογείου από το Γιβραλτάρ μέχρι την Αίγυπτο, την ανάπτυξη δυνάμεων στη Βουλγαρία, ένα έθνος όλο και πιο συμπαθητικό στον Άξονα, και ο σχεδιασμός περιελάμβανε μια ομάδα 10 μεραρχιών που θα έπρεπε να είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα πέρα από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα στα ανατολικά.[2]
Το σχέδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κατάσταση των ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία εξακολούθησε να επιδεινώνεται τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1940, με νέα εμπόδια και την απόδοση θέσεων προς όφελος των Ελλήνων. Για να υποστηρίξει τον ασθενή σύμμαχο του, ο Αδόλφος Χίτλερ διέταξε την αποστολή ενός σώματος 65 αεροσκαφών μεταφοράς «Junkers Ju 52» της Λουφτβάφε για να επιταχύνουν την ανάπτυξη πρόσθετων ιταλικών ενισχύσεων στην περιοχή, [3]αλλά πριν από την απειλή κατάρρευσης των Ιταλών. Η Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ άρχισε να καταρτίζει, στις 11 Ιανουαρίου 1941, σχέδια για την προετοιμασία μιας εκστρατευτικής δύναμης μαχητικών στρατευμάτων που θα αποστέλνονταν στην Αλβανία όπου η Επιχείρηση Κυκλάμινο προέβλεπε λοιπόν την αποστολή στρατιωτικού σώματος τριών ταγμάτων Ορεινών Καταδρομών για την υποστήριξη των Ιταλών, [4] αλλά στη συνέχεια μειώθηκε σε μόνο ένα τάγμα και το οποίο ενισχύθηκε από τεθωρακισμένα οχήματα.[5]
Το γερμανικό σχέδιο προέβλεπε ότι οι δυνάμεις του στρατού θα αναλάμβαναν την επιβολή μαζικής επίθεσης στον βορειοανατολικό τομέα του ελληνοαλβανικού μετώπου, κατά μήκος των συνόρων μεταξύ Αλβανίας και Γιουγκοσλαβίας, προκειμένου να συνεχιστεί η μάχη στην περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας και στη συνέχεια να επανενταχθεί με τις γερμανικές δυνάμεις για να προχωρήσουν από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Η υποταγή ολόκληρων των ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία σε ένα μόνο γερμανικό τάγμα θεωρήθηκε ωστόσο εξευτελιστική από τους επιτελείς του Βασιλικού Στρατού, οι οποίοι αντιτάχθηκαν στο σχέδιο.[6] Μετά από μια συνάντηση μεταξύ του ιταλού υφυπουργού Πολέμου, Στρατηγού Αλφρέντο Γκουζόνι με τον επικεφαλής της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ Στρατάρχη Βίλχελμ Κάιτελ στις 19 Ιανουαρίου 1941, αποφασίστηκε να σταματήσει το σχέδιο καθώς η κατάσταση στο ιταλικό μέτωπο δεν ήταν πλέον τόσο ανησυχητική και οι νέες δυνάμεις που είχαν προστεθεί εν τω μεταξύ είχαν εμποδίσει περαιτέρω εξελίξεις υπέρ των Ελλήνων και προγραμματίστηκε μια μαζική αντεπίθεση για τον επόμενο Μάρτιο. Η γερμανική διοίκηση ακύρωσε επομένως την Επιχείρηση Κυκλάμινο και διέθεσε όλες τις δυνάμεις της για την επίθεση στην Ελλάδα από τα ανατολικά, με την Επιχείρηση Μαρίτα.[4]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cervi, Mario (2005). Storia della guerra di Grecia (στα Ιταλικά). Rizzoli. ISBN 88-17-86640-7.
- Lombardi, Andrea (2008). L'ultima Blitzkrieg - Le campagne della Wehrmacht nei Balcani: Jugoslavia, Grecia e Creta,aprile-maggio 1941 (στα Ιταλικά). Effepi.