Επαρχία Δακίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
H Δακία το 125 μ.Χ. και η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

H Ρωμαϊκή Δακία, λατιν.: Dacia, επίσης γνωστή ως Dacia Traiana, ή Dacia Felix (Εύφορη/Ευτυχισμένη Δακία) ήταν επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 106 έως το 271–275 μ.Χ. Το έδαφός της αποτελούνταν από τις σημερινές περιοχές Oλτενίας, Tρανσυλβανίας και Bανάτου (σήμερα όλες στη Ρουμανία, εκτός από την τελευταία, που χωρίζεται μεταξύ της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας και της Σερβίας). Επί Ρωμαϊκής κυριαρχίας οργανώθηκε ως αυτοκρατορική επαρχία στα όρια της Αυτοκρατορίας. Υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός της Ρωμαϊκής Δακίας κυμαινόταν από 650.000 έως 1.200.000. Κατακτήθηκε από τον Τραϊανό (98–117) μετά από δύο εκστρατείες, που κατέστρεψαν το βασίλειο των Δακών τού Δεκεβάλου. Ωστόσο οι Ρωμαίοι δεν την κατέλαβαν ολόκληρη: η Κρισάνα, το Μαραμούρες και το μεγαλύτερο μέρος της Μολδαβίας παρέμειναν υπό τους Ελεύθερους Δάκες.

Μετά την ενσωμάτωσή της στην Αυτοκρατορία, η Ρωμαϊκή Δακία γνώριζε συνεχή διοικητική διαίρεση. Το 119 χωρίστηκε σε δύο διαμερίσματα: την ορεινή Άνω Δακία (Dacia Superior) και την πεδινή Κάτω Δακία (Dacia Inferior)· αργότερα ονομάστηκε Dacia Malvensis). Μεταξύ 124 και περίπου 158, η Άνω Δακία χωρίστηκε σε δύο επαρχίες, την Dacia Apulensis και την Dacia Porolissensis. Οι τρεις επαρχίες αργότερα θα ενοποιηθούν το 166 και θα είναι γνωστές ως Tres Daciae ("Τρεις Δακίες") λόγω των συνεχιζόμενων Μαρκομανικών Πολέμων. Άνοιξαν νέα ορυχεία και εντατικοποιήθηκε η εξόρυξη μεταλλευμάτων, ενώ η γεωργία, η κτηνοτροφία και το εμπόριο άκμασαν στην επαρχία. Η Ρωμαϊκή Δακία είχε μεγάλη σημασία για τους στρατιώτες, που στάθμευαν σε όλα τα Βαλκάνια, και έγινε αστική επαρχία, με δέκα περίπου πόλεις γνωστές και όλες να προέρχονται από παλαιά στρατόπεδα (castrum). Οκτώ από αυτές κατείχαν τον υψηλότερο βαθμό της αποικίας (colonia). Η Ουλπία Τραϊανή Σαρμιζεγετούσα (Ulpia Traiana Sarmizegetusa) ήταν το οικονομικό, θρησκευτικό και νομοθετικό κέντρο, και όπου είχε την έδρα του ο αυτοκρατορικός επιμελητής (provurator, οικονομικός υπάλληλος), ενώ το Apulum ήταν το στρατιωτικό κέντρο της Ρωμαϊκής Δακίας.

Από τη δημιουργία της, η Ρωμαϊκή Δακία υπέστη μεγάλες πολιτικές και στρατιωτικές απειλές. Οι Ελεύθεροι Δάκες, συμμάχοι με τους Σαρμάτες, έκαναν συνεχείς επιδρομές στην επαρχία. Ακολούθησαν οι Κάρποι (μία φυλή των Δακών) και οι νεοαφιχθέντες γερμανικές φυλές (Γότθοι, Ταϊφαλοί, Έρουλοι και Βασταρναίοι) συμμάχησαν μαζί τους. Όλα αυτά κατέστησαν δύσκολη τη διατήρηση της επαρχίας για τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες, καθώς είχε ήδη χαθεί ουσιαστικά κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού Γαλλιηνού (253–268). Ο Αυρηλιανός (270–275) παραιτήθηκε επίσημα από τη Ρωμαϊκή Δακία το 271 ή το 275 μ.Χ. Εκκένωσε τα στρατεύματά του και την πολιτική διοίκηση από τη Δακία και ίδρυσε την Αυρηλιανή Δακία (Dacia Aureliana) με πρωτεύουσα τη Σερδική στην Κάτω Μοισία. Ο ρωμαϊκός πληθυσμός που είχε απομείνει ακόμα εγκαταλείφθηκε, και η μοίρα του μετά τη ρωμαϊκή αποχώρηση είναι αμφιλεγόμενη. Σύμφωνα με μία θεωρία, τα λατινικά που ομιλούνταν στη Δακία, κυρίως στη σύγχρονη Ρουμανία έγινε η ρουμανική γλώσσα, καθιστώντας τους Ρουμάνους απογόνους των Δακο-Ρωμαίων (του εκρωμαϊσμένου πληθυσμού της Δακίας). Η αντίθετη θεωρία αναφέρει ότι η καταγωγή των Ρουμάνων βρίσκεται στην πραγματικότητα στη Βαλκανική Χερσόνησο.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βασίλειο των Δακών γύρω στο 100 μ.Χ., πριν από τη ρωμαϊκή κατάκτηση,
Η Στήλη του Τραϊανού το 1820.
Ο Τραϊανός δέχεται φόρο υποτέλειας από έναν Δάκα οπλαρχηγό, που πρόδωσε τον Δεκέβαλο.

Η Δακία υπό τους Αυτοκράτορες Αντωνίνο και Σεβήρο (106–235)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίδρυση (106–117)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένας αιχμάλωτος Δάκας, Μουσεία Καπιτωλίου, Πιάτσα ντελ Καμπιντόλιο, Ρώμη.
Οι επαρχίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 117, με τονισμένη τη Δακία.
Ο κάτω Δούναβης στη ρωμαϊκή εποχή, χάρτης του Γκούσταφ Ντρόυζεν.
Τα ιερά στην ερειπωμένη Bασιλική Σαρμιζεγετούσα (Sarmizegetusa Regia), την πρωτεύουσα της αρχαίας Δακίας.

Πρώτες αναδιοργανώσεις (117–138)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αυτοκράτορας Αδριανός (117–138), όπως απεικονίζεται στο Μουσείο της Αττάλειας.
Χάλκινο ασσάριο (ass) του Αυτοκράτορα Αδριανού, σε ανάμνηση της επίσκεψής του στη Δακία. Εμπρός όψη: κεφαλή τού Αδριανού, HADRIANVS AVG COS III P P. Πίσω όψη: η Δακία καθισμένη κρατά λάβαρο και ξίφος. Το δεξί πόδι της πατά σε σφαίρα, DACIA S C. 27 χλστ., 12,9 γραμ.
Χάρτης της Ρωμαϊκής Δακίας.

Ενοποίηση (138–161)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αυτοκράτορας Aντωνίνος Πίος (138–161).

Οι Μαρκομανικοί πόλεμοι και τα αποτελέσματά τους (161-193)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άγαλμα του Αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου (161–180), στην Πλατεία τού Καπιτωλίου, Ρώμη.
Ο Αυτοκράτορας Περτίναξ (193). Άγαλμα που βρέθηκε στο Apulum. Εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο της Ένωσης, Άλβα Ιουλία, Ρουμανία.
Ο Αυτοκράτορας Κόμμοδος (180–193), όπως απεικονίζεται σε μουσείο στην Έφεσο, Μ. Ασία.

Αναβίωση υπό τους Σεβήρους (193–235)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος (193–211). Μαρμάρινη προτομή από τη Γλυπτοθήκη στο Μόναχο.
Προτομή του Αυτοκράτορα Καρακάλλα (211–217). Αντίγραφο στο Μουσείο Πούσκιν (Μόσχα) από το πρωτότυπο στη Νάπολη.

Η ζωή στη Ρωμαϊκή Δακία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτόχθονες Δάκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντίγραφο ενός αιχμάλωτου Δάκα στις αρχές του 2ου αι. Εκτίθεται στο Μουσείο Πούσκιν

Άποικοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ρωμαϊκός στρατός στη Δακία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ρωμαϊκά τείχη στη Δακία.
Ένας σηστέρτιος που κόπηκε για να τιμήσει την επαρχία της Δακίας και τις λεγεώνες της. Εμπρός όψη: κεφαλή τού Φιλίππου Α΄, IMP M[arcus] ΙVL[ius] PHILIPPVS AVG. Οπίσθια όψη: Η Δακία όρθια κρατά τα λάβαρα των λεγεώνων V και XII, λέων και αετός εκατέρωθεν, ΑΝΝ[Ο] ΙΙΙ (247 μ.Χ.). 28 χλστ., 16,6 γραμ.

Οικισμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το αμφιθέατρο στην Ουλπία Τραϊανή Σαρμιζεγετούσα (Ulpia Traiana Sarmizegetusa).

Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θρησκεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τελευταίες δεκαετίες της Δακίας Τραϊανής (235–271/275)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντωνινιανός τού Αυτοκράτορα Φιλίππου τού Άραβα (244–249). Επιγρ.: IMP M IUL PHILIPPUS AVG.
Ο Αυτοκράτορας Γαλλιηνός (260–268). Επιγρ.: IMP CP LIC GALLIENVS ΑVG.
Ο Αυτοκράτορας Αυρηλιανός (270–275) σε αργυρό αντωνινιανό, επιγρ.: IMP AVRELIANVS AVG.

Μετά την αποχώρηση των Ρωμαίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οικισμός των Τερβίνγκων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αυτοκράτορας Διοκλητιανός (284–305). Επιγρ.: IMP DIOCLETIANVS P[ius] FEL[ix] AVG. Χάλκινος φόλλις 9,4 γραμ. που κόπηκε στους Τραβήρους το 300-301.

Ύστερες Ρωμαϊκές επιδρομές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Aνίκητος Ήλιος και ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄ (306–337). 9 σόλιδοι που κόπηκαν στο Τικινόν (Παβία) το 313, επιγρ.: ΙΝVICTUS CONSTANTINUS MAX AVG. Στην ασπίδα το άρμα τού Ήλιου.

Διαμάχη για την τύχη των Δακο-Ρωμαίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γλωσσικός χάρτης των Βαλκανίων (4ος–7ος αι.). Οι ροζ περιοχές υποδεικνύουν περιοχές στις οποίες ομιλείται μία ρομανική γλώσσα. οι σκιασμένες ροζ περιοχές αντιπροσωπεύουν την πιθανή κατανομή της πρωτορουμανικής γλώσσας, .

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχαία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύγχρονη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]