Δημητράνα Ιβάνοβα
| Δημητράνα Ιβάνοβα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Димитрана Иванова (Βουλγαρικά) |
| Γέννηση | 2 Ιανουαρίου 1881 Ρούσε |
| Θάνατος | 1960 Σόφια |
| Εθνικότητα |  Βουλγαρία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βουλγαρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Βουλγαρικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Βουλγαρικά Γαλλικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Σόφιας (1921–1927) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δασκάλα δημοσιογράφος ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών σουφραζέτα |
| Εργοδότης | Βουλγαρική Ένωση Γυναικών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Δημητράνα Ιβάνοβα (Βουλγαρικά: Димитрана Иванова, 2 Ιανουαρίου 1881 – 1960), ήταν Βουλγάρα εκπαιδευτικός μεταρρυθμιστής, υπερασπίστρια και ακτιβίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών. Προήδρευσε της Βουλγαρικής Ένωσης Γυναικών από το 1926 έως το 1944.
Νεαρή ηλικία και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ιβάνοβα γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1881 στο Ρούσε της Βουλγαρίας και ήταν κόρη ενός εμπόρου, όπου εκπαιδεύτηκε στο τοπικό δημοτικό σχολείο και γυμνάσιο θηλέων. Στη Βουλγαρία, οι γυναίκες είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθούν διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας από το 1896, αλλά δεν μπορούσαν να είναι κανονικές φοιτήτριες εκεί μέχρι το 1901, καθώς τα γυμνάσια θηλέων προσέφεραν μόνο έξι από τους επτά τάξεις που απαιτούνταν για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. [1]Η Ιβάνοβα παρότι στερήθηκε μέρος της βασικής της εκπαίδευσης, έγινε η πρώτη γυναίκα που σπούδασε εκπαίδευση και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Όταν επέστρεψε στη Βουλγαρία το 1900, εργάστηκε ως δασκάλα, η οποία ήταν εκείνη την εποχή ουσιαστικά το μόνο επάγγελμα ανοιχτό στις γυναίκες (αν και μέχρι το 1904, απαγορεύονταν για παντρεμένες γυναίκες). Το 1914, παντρεύτηκε τον δάσκαλο Ντόντσο Ιβάνοφ, αλλά συνέχισε την επαγγελματική της ζωή (η απαγόρευση κατά των παντρεμένων δασκάλων καταργήθηκε το 1904). Το 1921, υπέβαλε αίτηση για σπουδές στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σόφιας και τελικά της επιτράπηκε να το κάνει, αποφοιτώντας το 1927.[1]
Ψήφος γυναικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1926, διαδέχθηκε την Γιούλια Μαλίνοβα ως πρόεδρος της κορυφαίας οργάνωσης για τα δικαιώματα των γυναικών στη χώρα της, της Βουλγαρικής Ένωσης Γυναικών[2], η οποία ιδρύθηκε το 1901. Το 1935–40, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Διεθνούς Συμμαχίας Γυναικών. Έγινε μια γνωστή αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στη δημόσια συζήτηση και συχνά γελοιοποιήθηκε από τον τύπο. Κατά τη διάρκεια της θητείας της ως προέδρου, έδωσε μεγάλη προσοχή σε δύο ζητήματα: στην άδεια των γυναίκων να ασκήσουν το δίκαιο, το οποίο θεωρήθηκε ως ένα σημαντικό συμβολικό ζήτημα (που συμβολίζει το δικαίωμα των γυναικών να εισέρχονται σε άλλα επαγγέλματα του ίδιου είδους) και το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών. Οι γυναίκες της Βουλγαρίας απέκτησαν υπό όρους το δικαίωμα ψήφου το 1937, αλλά δεν μπορούσαν να είναι οι ίδιες υποψήφιες στις εκλογές εάν ήταν χήρες, παντρεμένες ή διαζευγμένες.[1]
Η Ιβάνοβα συνελήφθη μετά την άνοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος της Βουλγαρίας το 1944,[3] όταν καταργήθηκαν όλες οι αστικές «αστικές» οργανώσεις. Απελευθερώθηκε από την παρέμβαση μιας από τις επαφές της στο κομμουνιστικό κίνημα το 1945.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Daskalova, Krassimira (1 March 2004). «The women's movement in Bulgaria in a life story». Women's History Review 13 (1): 91–104. doi:. ISSN 0961-2025.
- ↑ Ruiz, Blanca Rodriguez· Rubio-Marín, Ruth (2012). The Struggle for Female Suffrage in Europe: Voting to Become Citizens (στα Αγγλικά). BRILL. σελ. 329. ISBN 9789004224254.
- ↑ Haan, Francisca de· Daskalova, Krasimira· Loutfi, Anna (2006). Biographical Dictionary of Women's Movements and Feminisms in Central, Eastern, and South Eastern Europe: 19th and 20th Centuries (στα Αγγλικά). Central European University Press. ISBN 9789637326394.
|
